بیانیه جبهه ملی ایران- آمریکا و اروپا:
روز زن، هشتم ماه مارس، بر همه زنان ایران، بویژه زنان زندانی خجسته باد!
هموطنان،
در جمهوری اسلامی سی و چهارسال است که اکثریت زنان ایرانی در خانه و اجتماع تحقیر می شوند، مورد تبعیض، بی حرمتی و اذیت و آزار جنسی قرار می گیرند، صدایشان شنیده نمی شود، حقوق یک انسان به جانب آنان نیست، خطاکارند و اختیاری ندارند. شوربختانه، زنی که در چنین شرایطی بود و نبود خود را یکی می پندارد، در خلوت و یا نیمه شب بدور از چشم همه بغض گلویش را می فشارد، نفت را بر خود می پاشد و با جرقه کبریت بندهای این اسارت را از پای می گشاید. اما افسوس که این تباهی گره از مسئله نمی گشاید و مشکل همچنان بر جای خود باقی است و تنها زندگی و وجود اوست که قربانی می شود.
خوشبختانه زنان آزاده و مبارزی نیز هستند که در برابر این ستمهای قانونی، مذهبی و فرهنگی برمیخیزند، پیکار میکنند و بهای این ایستادگی خود را هم با دوری از خانواده، شکنجه و زندان می پردازند.
جبهه ملی ایران روز جهانی زن را گرامی میدارد و حمایت بی دریغ خود را از مبارزات و مبارزین زن آزاده و فداکار میهنمان اعلام میدارد و خواهان آزادی بویژه زندانیان زن می باشد. ما یقین داریم که کشور ما بدون آزادی زنان هیچگاه آزاد نخواهد شد.
نسرین ستوده و دیگر زنان زندانی را آزاد کنید !
جبهه ملی ایران- اروپا و آمریکا
هفدهم اسفند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
روز جهانی زن، جام زهر نامردان
كورش زعيم
روز جهاني زن همانند روز جهانی حقوق بشر، روز جهانی منع شکنجه، روز جهانی آزادی مطبوعات و روزهاي جهانی ديگر، برای يادآوري حقوقي است كه بخشي از جامعه از آنها محروم نگه داشته شده است. روز جهاني زن بايد داشته باشيم. زیرا هنوز در جهان حکومت های استبدادی ايدئولوژيك مردسالار و جاهل هستند که عقده حقارت و عدم اعتماد به نفس ناشي از فقدان مردانگي خود را با محدود كردن و خشونت نسبت به مهمترين بخش جامعه و مردم کشورشان كه زنان هستند تسکین می دهند. همانند آنان که نژاد خود را برتر از نژاد دیگران می دانند يا باورهای خود را برتر از باورهای دیگران میدانند. اینان کسانی هستند که براستي نژاد خود را در برابر نژادهای دیگر و باورهاي خود را در برابر باورهاي دیگر حقير می شمارند و مي كوشند حقانيت كاذب خود را با اعمال تهديد و زور اثبات كنند؛ و همچنين نامرداني که زنان را بخاطر جنايتي كه خود مرتكب مي شوند سنگسار مي كنند يا ارزش جان او را نيمي از ارزش خود مي شمارند، يا براي جلوگيري از هوسبازي و چشمان بي حياي خود، زن را پرده مي پوشانند.
زنان ستمدیده ترین قربانیان این فرهنگ جاهلیت هستند، زیرا شخصیتی مهربان تر، فداکارتر، بردبارتر، متعادل تر و بخشاینده تر دارند؛ زيرا در بسياري موارد از مردان باهوش تر و خردمندتر هستند، از حافظه بهتری برخوردارند و مدیران بهتری به شمار می آیند. این برتري ها همه مردان حقیر را پریشان می کند. وقتی این مردان حقیر و بی شخصیت در مقام های قدرت می نشینند، برای پنهان کردن حقارت خود از زور استفاده می کنند تا زنان را از ابراز وجود بازدارند. آنان زنان را بردگان خانگی و برای خدمت به شهوت و نیازهای شخصی خود می انگارند، از دانش آموختن و پیشرفت دانشيك آنان نگران هستند، زیرا خود نادانند و توان رقابت ندارند. آنان زنان را از رسیدن به مقام هایی که شایستگی آن را دارند باز می دارند، برای اینکه كاستي هاي خودشان آشکار نشود. آنان قانون می گذرانند تا زن را محدودتر از مرد و حقوق بشری و برابر او را انکار کنند تا زن همیشه سرگرم دشواری های زندگی خویش باشد و به رقابت با مرد نپردازد. زن را نیمی از مرد می انگارند، زیرا می دانند که براستی خود نیمی از زن هستند و زن بايد نيم باشد تا با آنان برابر شود. می خواهند که زن همیشه نیازمند مرد باشد، هرگز مستقل نباشد و یوغ خدمت به مرد را از گردن باز نکند. ما روز جهانی زن داریم تا به اینگونه مردان یادآوری کنیم که حقوق برابر نیمی از جمعیت را نمی توان انکار کرد.
اين نیمی از جمعیت، در بسياري از جوامع بشري از بخشي يا تمامي حقوق مدنی و اجتماعی خود محروم است، زیرا گرفتار مردان خودخواه و نادان و بی فرهنگ هستند. برخی از ما مردان داستان می سازیم که خداوند سهم آفتاب را برای زنان نیمی از سهم مردان مقرر کرده یا حق نفس کشیدن آنان نیمی از مردان است، ولی وقتی برف می بارد سهم بام آنها چهاربرابر می شود. ما این فرهنگ قبيله اي ماقبل تاريخ را در بسیاری کشورهای برده داری جهان داشته ایم که بخشی از مردم را به علت رنگ پوست، نژاد، زبان و یا زن بودن از حقوق برابر مدنی و شهروندی محروم می کردند، به بردگی می کشیدند و از زنان برای لذت جنسی و توليد مثل و خدمت به مرد بهره برداری می کردند، مانند طالبان كه زن را چون گاو شيرده در خانه زنجير مي كنند؛ زیرا زور دارند، ولي فاقد عقل اجتماعي هستند. يا در يك كشور همسايه كه زنان در سده بيست و يكم تازه اجازه رانندگي پيدا مي كنند.
هنوز زنان در برخي كشورها گرفتار چنین فرهنگ واپس گرا هستند. ولي محدود کردن زن، بويژه زني كه در ايران و گستره جغرافيايي فرهنگ ایرانی پرورش يافته، که در کشورش هرگز برده داری وجود نداشته، که در کشورش از آغاز تاریخ، نه تنها از حقوق برابر برخوردار بوده که همدوش مردان در همه زمينه هاي زندگی درخشیده و شایستگی خود را نشان داده پذیرفتنی نیست. در ایران بزرگ چنان آزادی برای زنان وجود داشته که، در زمانی که دیگران دختران خود را زنده بگور یا خرید و فروش می کردند، در اینجا به فرماندهی سپاه می رسیدند، به وزارت می رسیدند، به فرمانروایی کشور می رسیدند: مانند آرتمیس هخامنشي که از خردمندترین و باهوش ترین فرماندهان نیروی دریایی ایران بود. مانند آتوسا، مادر خشايارشاه، شاعر و اديب برجسته ايران كه آموزش و پرورش همگاني را در ايران پايه گذاري كرد. مانند آرته آ وزیر خزانه داری اشکانی که تا کنون وزیری به همتایی او در شايستگي نیامده؛ مانند آزرمیدخت، که کمتر پادشاهی باهوشتر و خردمندتر بوده و مانند پورانداخت ساسانی كه بر ده كشور آسيايي فرمانروايي مي كرد، و کشور را از حالت جنگی دائم درآورد، صلح را به کشور باز گرداند و به اصلاحات داخلی از جمله لغو امتیازهای طبقاتی، گسترش عدالت در سراسر کشور، تعدیل مالیات ها و آزادیهای مدنی پرداخت. در زمان او شمار زيادي از سربازان ايران در جنگ با روم زن بودند. زنی که حمله تازیان به ایران را پیش بینی کرده بود و از فرماندهان ارتش خواسته بود که اختلافات را به کنار بگذارند و به نیرومند کردن ارتش بپردازند. اگر این زن چند سال بیشتر فرمانروایی می کرد، آن ضربه جبران ناپذیر هرگز به پیکر موجوديت و فرهنگ ایرانی وارد نمی آمد و ما گرفتار این فرهنگ زن ستیزي نمی شدیم.
ما دغدويه رازي مادر زرتشت و مبارز بزرگ عليه سوء استفاده از دين را داشتيم، و چيستا دخت زرتشت را داشتيم كه در دانش و خرد همتا نداشت. هلاله پادشاه بزرگ كيانيان كه همتاي او در ميان مردان پادشاه نبوده است. ما كاساندان همسر كورش را داشتيم كه اداره امپراتوري ايران را برعهده داشت و كفايت و مردمداري و عدالت او مردم را شيفته خود كرده بود و هنگام مرگ زودرسش مردم در سراسر امپراتوري سوگوار شدند. يوتاب خواهر آريوبرزن كه در كنار برادرش تا پاي جان با اسكندر مهاجم جنگيد. گردآفريد قهرمان و بانو گشسب دلير و زربانوي جنگاور كه هر سه مردان را سرآمد بودند. پرين، دانشمند بزرگ ايران كه برگهاي اوستا را از سراسر جهان آن روز گرد آورد و به زبان پهلوي براي آيندگان بازنوشت.
انيس الدوله همسر ناصرالدين شاه و نقش زنان ايران در جنبش تنباكو كه به ياد ماندني است. اين طاهره قزويني (قرت العين) زن برجسته دانشمند و شاعر و فاضل و سخنور بزرگ ايران بود كه نخست حجاب بردگي را بدور انداخت و سرانجام به دستور ناصرالدين شاه جاهل به قتل رسيد. در جنبش مشروطيت، اين سردار بي بي مريم بختياري بود كه نخست با سواران خود وارد تهران شد و در بهارستان سنگر گرفت و با قزاقها جنگيد.
فهرست زنان نامدار در تاریخ ایران زمین از آغاز تاريخ تا كنون آنقدر گسترده است که توان نام بردن از همه آنان نیست. زنان بزرگ تاریخ معاصر ایران را هم که همگان می شناسند و بسياري شهرت جهانی یافته اند. ولی آنچه اثبات شده این راستي است که همیشه در شرایط برابر، و هر گاه زنان ايران فرصت فعاليت داشته اند، بهتر از مردان عمل کرده اند. ما اكنون بجاي اينكه وفادار به فرهنگ والاي ايراني هر تفاوت قانوني ميان زن و مرد را ننگ فرهنگي بشماريم، تحميل اين سنت بيگانه و ناشايست را بر جامعه خود تحمل مي كنيم. براستي اكنون اين مردان ناايراني هستند که در برابر زنان ایرانزمين احساس حقارت می کنند و از رقابت با آنان واهمه دارند. بهمين دليل است كه زنان برجسته جامعه را آزار می دهيم و از كشور مي گريزانيم تا در ديار بيگانه ولي آزاد شايستگي هاي خود را نشان دهند. برابری زن را با مرد انكار مي كنيم، با او به خشونت رفتار مي كنيم و از حقوق و آزادي بشري محرومش مي كنيم. اگر ما مردان ايرانزمين شايستگي يا لياقتي از خود نشان مي دهيم و در جامعه براي ملت و ميهن و جهان سودمند هستيم، بخاطر اينست كه زن ايراني ما را پرورش داده است. آن مردان بيمار زن ستيز، ايراني پرورش نيافته اند.
اگر هیچ کشوری نیاز به روز جهانی زن نداشته باشد، ما نياز داریم، زيرا فاصله ما از آنچه بوده ايم تا آنچه اكنون شده ايم، مسافتي بس دور است. با بزرگداشت مقام و نقش زن در جامعه بايد به آن مردان ناشایسته ای که خود را سزاوار چهار زن مي شمارند و بنيادی ترین حقوق زنان ما را انکار می کنند، بفهمانیم که بجای اینکه زن ایرانی را تحقیر کنند و تا حد خودشان پایین بياورند، بايد بکوشند خود را تا حد زن ایرانی بالا ببرند.
کورش زعیم
18 اسفند 1391 (8 مارس 2013)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ايران / اجتماعی
کانون نويسندگان ایران: جامعه بدون آزادی زنان آزاد نخواهد شد
سیمین بهبهانی
رویا کریمی مجد
۱۳۹۱/۱۲/۱۸
امروز هشتم مارس ، روز جهانی زن است. روزی که در آن ميليون ها زن در جهان برای احقاق حقوق خود پافشاری می کنند.
کانون نويسندگان ايران در فقدان پاسداشت اين روز در ايران با انتشار بيانيه ای همراهی خود را با زنان ايرانی اعلام کرده است. در بیانیه کانون آمده است در بيانيه کانون نويسندگان آمده است که «جامعه بدون آزادی زنان آزاد نخواهد شد».
در بيانيه اين کانون با اشاره به مبارزه زنان در جهان با خشونت آمده است: ستم بر زنان ايرانی در گذر بيش از ۳۰ سال هر روز افزون تر شده است اما به موازات فزونی حمله به حقوق زنان، مبارزه آنان نيز اوج گرفته است.
بيانيه کانون نويسندگان می افزايد: به رغم تمام مقابله های حاکمان برای خاموش کردن صدای اين جنبش و برغم تلاش هايشان برای سانسور کردن و حذف صدای زن از جامعه، جنبش حقوق زنان توانسته است دستاوردهای نسبتا قابل توجهی کسب کند.
سيمين بهبهانی، شاعر سرشناس ايرانی و عضو کانون نويسندگان در پيامی خطاب به زنان ايران به رادیو فردا می گويد: «من پيام استقامت برای زنان ايرانی دارم. دلم می خواهد آنها برای کشورشان مفيد باشند. زنان ما الان چندين سال است که لياقت خودشان را نشان داده اند و نشان داده اند که کاری و موثرند. نشان داده اند که زحمتکشند . پيام من برای آنها تشکر است و اميدوارم که هميشه استقامت داشته باشند. اگر ناملايمی هست سعی کنند آن را رفع کنند و اگر در جايی احساس می کنند که حقوقشان ناديده گرفته شده و از دست رفته کوشش کنند آن حق را بگيرند و برای گرفتن حقوق خودشان پافشاری کنند.»
کانون نويسندگان در بخش ديگری از بيانيه اش به حضور پر تعداد زنان فعال سياسی، حقوقدان و نويسنده ايرانی در زندان ها اشاره کرده و افزوده است زنان بر احقاق حقوق خود مصرند و اين موج را سر باز ايستادن نيست.
سيمين بهبهانی می افزاید: «زنان ما که در زندان هستند در وضع بسيار بدی هستند. برجسته تر از همه نسرين ستوده است که مجبور به تحمل حبس طولانی شده است و اعتصاب غذا کرد و باز هم بهبودی در وضعش ايجاد نشد.
معلوم نيست که چرا اين زن را در اين مدت طولانی در زندان نگهداشته اند. نمونه ديگری بهاره هدايت است . اينها گناهی نکرده اند جز اينکه حقوق خودشان را مطالبه کرده اند و خواسته اند که در زندگی خودشان بتوانند صاحب حق باشند و زندگی خودشان را خودشان اداره کرده و زير بار کسی نباشد و اين برای زنها گناهی نيست.
بيشتر زن های ما که در زندان هستند مورد ظلم قرار گرفته اند و اميدوارم به آنها توجه شود و اينها از زندان رها شوند . چرا که به درد زنها نمی رسند. اينها بايد بچه داری کنند، خانه داری بکنند، بيرون ازخانه کار بکنند و تمامی زحمات را بر عهده بگيرند ولی کسی قدرشان را نداند.»
