(( نازشست یا چیزی به نام حق وتو ))
علی ضرابی
درقرون وسطی وهم اینطورقبل ازآن زمان که اغلب کشورها متأسفانه باهم در حال جنگ وستیزه بودند وقاعدتا زمانی یکی ازآنها بر دیگری برتری می یافت وبرنده جنگ می شد وازکشورشکست خورده خراج یا به اصطلاح آن زمان پول زور می گرفت وبعضی ازاوقات این پول زوریا خراج سالها ویا قرنها ادامه داشت تا زمانیکه کشورشکست خورده قدرتی پیدا کند وخود به کشور باج گیرتبدیل شود. البته این وضع تنها منحصربه قرون وسطی نبود وما درهمین اواخرهم می دیدیم و شایدهم می بینیم که کشورهای زورگوحتی بعضی از کشورها را تبدیل به مستعمره خود می کردند مانند انگلستان که کشورپهناور هند را قرن ها بلعیده بود تا اینکه مردم هند به ستوه آمدند و شراستعماررا از کشور خود دور کردند.
وهم اکنون کشورهایی مانند کانادا،نیوزلند،استرالیا وغیره هستند که بنام کامن ولت نوعی از استعمار را تحمل می نمایند.چنین زورگوئیها متاسفانه همیشه در جهان بوده روسیه شوروی از کشورهای همسایه خود نزدیک به هفتاد سال برای خود اقماری ساخته بود وازآن کشورها ونیروی مردم آن بهره برداری می کرد وفردی را هم برای هرکشوری به عنوان رئیس جمهورمی گماشت که در واقع حکم استاندارشوروی را داشت.دراواخرقرن گذشته که باپیدایش تکنولوژی پیشرفت بشرسرعت سرسام آوری پیدا کرد باج گیری کشورهای پرقدرت وزورمند هم از قافله تمدن عقب نماند وبا شکلی نو ومدرن به نحودیگری آرایش پیدا کرد هم اکنون درجهانی که ما زندگی می کنم برای جلوگیری از ظلم وتعدی ملت ها ودولتها نسبت به کشورهای آسیب پذیروکم قدرت سازمانی اداره امور جهان ما را عهده دار است به نام سازمان ملل متحد که ناظرکامل به تمام امور ملل بوده ومانع هرگونه زورگوئی وتعدی کشورها به یکدیگر می باشد ولی این سازمان دارای پنج کدخدای تمام اختیاروابدمدت هست که هرگاه سازمان ملل که ازاتحاد نزدیک به دویست کشور جهان تشکیل شده. تصمیمی بگیرد که دلخواه یکی ازکدخدایان قدرقدرت نباشد تصمیم سازمان ملل که مورد قبول تمام کشورهای جهان هست خنثی می شود.ظهور و تولد چنین کدخدایانی به این نحو بود که پس از جنگ دوم جهانی برنده گان جنگ که موجب تسلیم آلمان هیتلری وایتالیا وژاپن را شدند به عنوان نازشست ویا باج وخراج از ملل دیگر حقی را برای خود وبا تصمیم خود قائل شدند که برای ابد مدت غیر قابل تغییرواسم آنرا گذاشتند حق وتو.
همانطور که مثل سلطنت مائده خدادادی است ؟ که وسیله خداوند در اختیار شاهنشاه گذارده می شد ومدت آنهم لایزا ل بود. کشورهایی هم این قدرت را رسما دارند که خودبخود کد خدای جهان هستند واین کشورها بزرگان سازمان ملل متحد وصاحب اصلی سازمان ملل می باشند یعنی اگر تمام اعضاء سازمان ملل تصویب نامه ای را قبول کردند یکی از این دارنده گان حق وتومی تواند بلند شده وبگوید وتو.
یعنی من قبول ندارم وخواسته تمام ملل دنیا را باطل می سازد،جالب اینکه منشور ملل ومقررات آن با خط درشت در تمام سالنهای سازمان ملل به چشم می خورد وخود سازمان بر مبنای آزادی وحقوق مساوی تمام ملل بوجود آمده.
آیا رئیس سازمان ملل زمانیکه مثلا انگلستان خواسته تمام ملل را با گفتن یک کلمه وتو خنثی می کند به نماینده انگلستان نمی گوید آقا این تابلو را ببین که می گوید تمام افراد بشر وکشورها دارای حقوقی یکسان هستند دراین حال چرا این حقوق فقط به چند کشور که جنگ جهانی دوم را برنده شده اند باید تفویض شود وکشورهای دیگر در مقابل این چند کشوروحتی یکی از آنها حق اظهار وجود نداشته باشد. در همان جنگ دوم جهانی که من هم شاهد آن بودم در کنفرانس تهران استالین دیکتاتور روسیه ووینستون چرچیل وترومن در کنفرانس تهران اعلامیه ای صادرکردند که ایران پل پیروزی جنگ جهانی دوم است، ومن همین گفته وینستون چرچیل سیاستمدار بزرگ انگلستان را در آن کنفرانس برای خواننده محترم می آورم...(با اقدام ایران که اجازه ارسال سلاح وتمام جهاز جنگی را برای هم رزم ما اتحاد جماهیرشوروی را صادر نمود وموجب پیروزی ما شد.درود برملت ایران وشاهنشاه ایران وما درصورت عدم موافقت ایران به این امکان دست نمی یافتیم وپیروزی در جنگ را نداشتیم؟)
پس این حق گذائی وتو را میباست به ایران آن زمان میداند که موجب شکست آلمان هیتلری ومتحدین اورا فراهم ساخت.آقای چیان کای چک که درآن زمان درجزیره فرموزتقریبا زندانی قوای چین کمونیست بود.آیا این حق به برنده گان جنگ دوم جهانی به آن جهت داده شده که برای آزمایش بمب اتم دوشهرزیبای جهان آن زمان یعنی هیروشیما وناکازاکی را با صدها هزار کودک و زن و پیر وجوان را با خاک یکسان کرد کاری که چنگیزخان مغول نکرد.
حالااجازه فرمائید به جای جمع بندی این مطلب تصویری را ازدموکراسی- آزادی- برابری حقوق بشر را زیر تابلوزیبائی که به دیوارسالن اصلی سازمان ملل که به این شعرسعدی:
بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش زیک گوهرند
چوعضوی به دردآورد روزگار دگرعضوها را نماند قرار
مزین شده مجسم کنیم که با قیافه ای خسته ولبخندی زهرآلود که به ماکت سازمان ملل که مظهر دموکراسی وآزادی است وروی میززیبائی خودنمائی می کند می خندند ویا میگریند.
