زنگ های بيدار باش به صدا درآمده اند، به اطراف خود بنگريد!
تونس سرزمينی زيبا درشمال افريقا ، درکناره دريای مديترانه. درقرن هشتم ميلادی با حمله اعراب، ناچار دين ، زبان و سنت های اجدادی خود را رها و به سنت ها، زبان و دين اشغال گران ميگروند. اشغالگران غارت ميکنند، می کشند، ويران ميکنند، ميسوزانند و در پايان مفتضحانه تونس را به دولت عثمانی تحويل ميدهند و به ديار خود باز ميگردند. سلطه جابرانه عثمانی ها زير پرچم اسلام گرايی تا سال 1881 ادامه می يابد تا اشغال و سلطه گری فرانسوی ها، به وسيله آدم کشان حرفه ای لژيونرهای خارجی! جانشين آن گردد.
تاريخ ميگويد که درتمام دوران اشغال مردم تونس برای رسيدن به آزادی و رهايی از سلطه اشغال گران بيگانه تلاش کردند و قربانيان زيادی در راه رسيدن به استقلال دادند. سر انجام در سال 1956 همراه با ميهن دوستان الجزايری و مراکشی، فرانسوی ها را از کشور های خود در شمال افريقا بيرون راندند و استقلال ميهن خويش را بدست آوردند و تونس با نام رسمی « پادشاهی تونس» استقلال خويش را به جهانيان اعلام داشت. در 25 جولای 1957 با اعلام نظام جمهوری، تونس به رهبری حبيب بورقيبه ملی گرا و دموکرات ميهن دوست و آزاده عليرغم اينکه سالهايی بس دراز زير سلطه اشغال گران بيگانه بودند، گام های مهمی در راه رسيدن به آزادی و جبران سال ها عقب ماندگی برای رسيدن به پيشرفت و ترقی اجتماعی در راستای بالا بردن خرد جمعی، سياسی و اقتصادی ميهن خود برميدارند.
با کودتای سال 1987 بن علی با همکاری نظاميان، بار ديگر سلطه ديکتاتوری بر کشور تونس مستقر ميگردد که تا ژانويه 2011 با فرار بن علی به عربستان سعودی ادامه می يابد. هرچند ديکتاتور مشابه همه خودکامگان تمام هم خود را به کار ميگير تا بتواند سلطه اهريمنی خويش را جاودانه سازد يا زير بنايی را که طی 50 سال ساخته شده بود فرو ريزد، اما تجربه جنگ های ميهنی عاملی بود که اتحاديه های کارگری و دانشجويی و گروه های سياسی موجوديت خود را در نهان حفظ کنند و آمادگی داشته باشند که در صورت سقوط ديکتاتور از استعداد کافی سازمانی و همبستگی ملی بهره مند بوده باشند.
رامی خوری کارشناس امور سياسی در دانشگاه امريکايی بيروت به خبرنگار نيويورک تايمز ميگويد: « مبارزين تونس بيانگر روح زمان در جهان عرب هستند».
هفته گذشته هیلاری کلینتون، وزیر خارجه آمریکا به حکمرانان عرب هشدارميدهد که رویدادهای تونس را بمنزله یک پیام تلقی کنند. کلینتون در قطر در حضور دیپلمات ها و سرمایه دارن عرب ميگويد که مردم از فساد دستگاه های دولتی و نظام سیاسی متحجر جانشان به لب رسیده است. آنها خواستار اصلاحات اساسی و فضای باز هستند. کسانی که تن به تغییرات ندهند در توفان شن غرق خواهند شد. هر چند حل مسائل را تا مدتی می توان به تعوق انداخت ولی نه برای هميشه.
گرچه هشدار رو درروی کلينتون خطاب به زمامداران وثروتمندان عرب بود اما واقعيت اين است که اين درد و بيماری خودکامگی منحصر به کشورهای عربی نيست. بدين سبب اهميت جنبش مردم تونس چون بازگوی خواسته های همه انسان های زير ستم خاور ميانه ميباشد گسترده گيش بدان اندازه است که در مرزهای جغرافيای تونس آرام نخواهد گرفت. فريادهای عليه فقر، اختلاف فاحش طبقاتی، بی کاری، خودکامگی زمام داران با تفکر ماقبل تاريخ که در سراسر خاورميانه و افريقا ريشه دوانيده است طولی نخواهد کشيد که همه خاور ميانه و افريقا را فرا خواهند گرفت.
هرچند جنبش مردم تونس ظاهرا به بهانه اعتراض به خودسوزی جوانی بود که پليس مانع ادامه کار او شده بود، اما درحقيقت مردم تونس از اختلاف فاحش طبقاتی، فقر، حاکميت نظامی خودکامه و چياول گر، دروغ، فساد اخلاقی و مالی کودتا چيانی که با سرکوب، زندانی کردن روزنامه نگاران و سياست مداران واقع گرا، ممانعت از تشکيل سازمان های سياسی و صنفی، گرسنه نگاه داشتن توده های مردم با هدف منحرف ساختن آنها از جنايات و مال اندوزی های حاکمين و سرگرم کردن آنها برای بدست آوردن لقمه نانی برای ادامه زندگی، کاسه صبر آنها لبريز شده بود، منتظر فرصتی بودند. سرنوشت بن علی و بن علی های خاورميانه مشابه يکديگر خواهند بود از اينرو در فردايی نه چندان دور اين فرياد های گزير ناپذير در سرتاسر جهان عرب و خاور ميانه طنين انداز خواهند شد.
خودکامگان چنان در فساد و خود بينی فرو ميروند که توان ديدن اطراف خويش را ندارند . آنها نميتوانند درک کنند که کاخ رفيع خود کامگی هيچ گاه نميتواند بر پايه بنايی مستحکم قرار گيرد، بلکه همواره در برابر طوفانی قرار دارد که زير بنايش سنگ ريزه هايی سست و ناپايدار هستند که با موج کوچکی درهم ميريزند. آنها تغييرات جهانی و زمانی را درک نميکنند و روزی ديدگان بی فروغ خويش را می گشايند که مزدوران چاپلوس بار خويش بسته و تنهايشان گذاشته اند. ولی آن روز خيلی دير خواهد بود.
نگاهی به سرنوشت خودگامگان درسی خواهد بود برای همه ديکتاتور ها، امروز بن علی با حقارت فرار اختيار ميکند و به عربستان سعودی پناهنده ميشوند، فردا شايد فرصت و جايی نباشد که ديکتاتور يا ديکتاتوران ديگری فرصت فرار داشته باشند.
تا روزی که حقوق انسانی و قانونی مردم ناديده گرفته شود و ديکتاتوران درهر لباس و هر نظامی واقعيات زمان را نپذيرند وبخواهند با تفنگ، بازداشت معترضين حق طلب، شکنجه و اعدام سلطه اهريمنی خود را به ملت ها تحميل نمايند پايانی همچون بن علی درانتظار آنها خواهد بود. بدين جهت است که حاکمين مصر، الجزيره، موريتانی، اردن و يمن به تلاش افتاده اند و منتظر رؤيای بازگشت همتای خود به تونس يا جنگ های داخلی يا سرکوب مردم توسط مزدوران بازمانده بن علی هستند تا خود نفسی به راحت بکشند.
در اين راستا است که حکومت کودتايی نظام اسلامی تلاش ميکند مردم ايران توجهی به آنچه در تونس اتفاق افتاده نداشته باشند، غافل از اينکه آن روز که آيت الله خمينی در نوفل لوشاتو مدينه فاضله اسلامی را به مردم زير ستم ايران وعده ميداد که در عمل به برده گی کشانيدن مردم و کشتار های دسته جمعی منجر شد، جانشينان بايد بدانند زمان تغيير کرده است .اگر آن روز ها فقط بی. بی. سی . مأموريت پخش سخنان امام را داشت امروز رسانه های جهانی وسيستم های انترنتی واقعيات را از سرتاسر جهان در اختيار ملت های در بند ميگذارند. هرچند سخنگوی وزارت امورخارجه نظام اسلامی درپاسخ روزنامه نگارانی که نظر دولت کودتا را در مورد حوادث تونس می پرسند ميگويد « برای ما خواست مردم تونس مهم است!» اما زنگ ها برای همه خودکامگان به صدا درآمده اند. بايد به اطراف خود بنگرند طوفان در راه است.
