حمله ای به حقوق همه دگراندیشان ایرانی آمریکای تبار
پیتر کهنلو
دوشنبه 23 ژانویه سهراب احمری، دوست 26 ساله ایرانی آمریکای تبارم که در گذشته مقالاتی را نیز به همراه یکدیگر نوشته و در وبسایت روزنامه های سراسری National Post کانادا و مجله Weekly Standard آمریکا منتشر نموده ایم، نقد نکته بینانه از کتاب A Single Roll of the Dice نوشته تریتا پارسی، رئیس و بنیانگذار سازمان نایک را در وبسایت روزنامه Wall Street Journal به نشر رساند. نقد سهراب که کاملا براساس موضوع و خمیره این کتاب بود، نظریه آقای پارسی را به خاطر سلب هرگونه مسئولیتی از رژیم حاکم در تهران و سرزنش "دیگران" به خاطر شکست سیاست خارجی پرزیدنت اوباما در ایجاد رابطه مستقیم با ایران به چالش کشید. او در پایان نقد خود نوشت "بر خلاف نظر پارسی، دلیل شکست این سیاست خارجی، مکر سیاسی اسرائیل و یا عدم سعی و کوشش کافی دولت اوباما نیست. بلکه دلیل این شکست، برگزیدن سیاست چماق توسط رژیم حاکم در تهران در زمان رویارویی این نظام با تغییر ویا تعدیل، خواه از درون ایران و خواه ازبیرون ایران می باشد".
ظاهرا نقد سهراب از دیدگاه مسئولان سازمان نایک که خود را نماینده ایرانیان آمریکایی تبار می نامد بسیار خطرناک ارزیابی شده و برخلاف او که هیچگونه پیش قضاوتی از گذشته سازمان نایک و یا شخص تریتا پارسی در نوشتن این نقد بکار نبرده، رضا مرعشی، همکار آقای پارسی و مسئول بخش تحقیقات سازمان نایک در تویتر به دروغ سهراب را "حامی فرقه تروریستی مجاهدین خلق" نامیده است.
سازمان نایک با این حمله بی شرمانه به سهراب، نشان داد که نه تنها قابلیت شنیدن هیچگونه انتقادی حتی از آنانی که خود را نماینده ایشان می نامد ندارد، بلکه واکنش عصبی و تهمت دروغ را روشی شایسته برای پاسخ گویی به این افراد می شناسد. نایک حتی سعی به بررسی واقعیت ها نکرد تا حداقل در بن بست دروغ خود به دام نیفتد. سهراب در 16 آگوست 2011 طی مقاله ای در وب سایت رادیو آزاد اروپا، تشکیلات مجاهدین خلق را "فرقه مارکسیست اسلامی، با گذشته ای مملو از حملات تروریستی علیه غیرنظامیان و بدون حامی در میان جوانان دمکراسی خواه ایرانی"؛ و در 22 نوامبر 2011، این گروه را "فرقه مارکسیست اسلامی که کمک به روی کار آمدن رژیم اسلامی کرد" خوانده است. بدون شک سهراب نه تنها از هواداران این گروهک ورشکسته -نظری و عملی- نیست، بلکه آنان را یکی از مسئولان برروی کار آمدن رژیم فعلی ایران می داند.
متاسفانه سازمان نایک و آقای رضا مرعشی تا این زمان سخنان جسورانه خود را پس نگرفته و از سهراب نیز پوزش نخواسته اند. البته این کوتاهی از سازمان نایک جای تعجبی ندارد، زیرا حاصل فرهنگ زشت سیاسی است که در درون این سازمان حکمفرما می باشد. نایک بارها و بارها کسانی که نظریه این سازمان را در خصوص رابطه ایران و آمریکا به چالش کشیده اند، به ارتباط با صهیونیست ها ، سلطنت طلبان و هواداری از مجاهدین خلق متهم کرده است. گویی مخاطبین این سازمان، شرکت کنندگان مراسم نماز جمعه در دانشگاه تهران می باشند و نه ایرانیان آمریکایی تبار با دیدگاهایی منتقدانه و خواهان راه حل هایی جدید و عملی برای برقراری دمکراسی پایدار در ایران.
چنین رفتاری از سازمان نایک توهینی به کل جامعه ایرانی آمریکایی تباراست. نایک به جای رهبری به سمت هدفی مشترک برای پایان بخشیدن به حکومت ستمگر دینی و برقراری نظامی مردم سالار و الهام بخشی به آنانی که خود را نماینده ایشان می نامد، همواره با تهمت زدن و دروغ پراکنی سعی داشته تا بحث و گفتگو را درون جامعه ایرانی-آمریکایی خاموش نگهدارد.
پیتر کهنلو یکی از فعالان سیاسی ایرانی آمریکایی تبار است و مقالات او در نشریات National Post و Foreign Policy Digest به چاپ رسیده اند.
