در روزنامه ها و تلویزیونهای آمریکا اشاراتی در مورد پشتیبانی ایران و سوریه از حزب الله و تامین سلاح شان شده و می شود. ضمناً آن دو کشور را مسئول به راه اندازی جنگ و دامن زدن به آن و گسترش خونریزی در آن منطقه معرفی کرده اند! در عین حال، هیچ یک از آن رسانه های گروهی به کشوری که مجرای اصلی رساندن سلاح به کشور اسرائیل است، اشاره ای نکرده، و نمی کند!
این حقیقتی است انکار ناپذیر که دولت های آمریکا، در 30 سال گذشته، یکی از منابع اصلی تامین سلاح بسیار پیشرفته به کشور اسرائیل بوده اند.
از سال 1985 ، همه ساله کشور اسرائیل بالغ بر 3 بیلیون دلار به صورت کمک بلاعوض از دولت آمریکا دریافت کرده است. این کمک بلاعوض آمریکا 20 در صد کل بودجه دفاعی اسرائیل را تشکیل می دهد.
تنها در ده سال گذشته آمریکا بالغ بر 17 بیلیون دلار کمک تسلیهاتی به کشور 7 میلیونی اسرائیل کرده است.
اسرائیل بزرگترین وارد کننده سلاح از آمریکا است. بین سالهای 1996 و 2005، مجموعاً اسرائیل بالغ بر 19/10 بیلیون دلار سلاح و تجهیزات جنگی به صورت Foreign military sales و Direct commercial sales دریافت کرده است.
در دوران 5 ساله حکومت جورج بوش ( پسر) از 2001 الی 2005 اسرائیل حدود 5/10 بیلیون دلار به عنوان کمک خارجی بلاعوض، که بالاترین رقم کمک مالی وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) به یک کشور خارجی است دریافت کرده است! مهمترین رقم این کمک یعنی 5/4 بیلیون دلار، برای خرید 102 فروند هواپیمای F-16s به کمپانی لاک هید مارتین ( Lockheed Martin ) پرداخت شده است.
با توجه به کمکهای بیدریغ آمریکا به اسرائیل در طول سالهای گذشته ، می توان انتظار داشت که دولت آمریکا، بایستی، دارای آن چنان نفوذی بر مقامات دولتی اسرائیل باشد، که بتواند آن کشور را وادار به ترک جنگ و قطع بمباران مناطق غیر نظامی و جلوگیری از کشتار کودکان و زنان بیگناه لبنانی نماید!
رئیس جمهور آمریکا آقای جورج بوش بایستی دست از پشتیبانی بدون قید و شرط اسرائیل برداشته و با استفاده از میانجیگری کشورهای دیگر منطقه از جمله سوریه و ایران، به این درگیری نابرابر و غیر عادلانه خاتمه دهد.
توجه شما را به بعضی ازنظرات مردم در مورد آمریکا واسرائیل جلب می کنیم:
در تاریخ 26 ژوئیه 2006 ، آقایی که خود را بنام (sk 777 ) معرفی کرده است می نویسد:
"چون 99 درصد مردم آن منطقه مسلمان بوده و فقط یک در صد یهودی هستند؛ پس بنابراین کمک آمریکا به اسرائیل بایستی به نسبت عکس این در صد، اضافه گردد!
اگر در دنیا جنگ جهانی دیگری شروع گردد، تنها کشوری که اجازه خواهد داد نیروهای نظامی آمریکا در آنجا مستقر گردند، اسرائیل است، سایر کشورها درزیر چترروسیه قرار خواهند گرفت؛ بنابراین ضروری است که کمکهای آمریکا به اسرائیل سه برابر گردد."
در تاریخ 27 ژوئیه 2006 ،آقای Brett Gillman نوشته است:
"چگونه ممکن است آمریکا تا این حد به کمکهای تسلیهاتی خود به اسرائیل ادامه دهد؟ در حالیکه بخوبی می داند، دولت اسرائیل از این تجهیزات پیشرفته جنگی، که ظاهراً آنرا بنام دفاع از سرزمین خود دریافت کرده است، ولی عملاً آنرا علیه مردم بیگناه و بیدفاع لبنان بکار گرفته و می گیرد؟ در حالیکه آمریکا، خود از تروریستهای اسرائیلی پشتیبانی می کند، ایران و سوریه را به پشتیبانی از تروریسم محکوم می کند؟
با توجه به پشتیبانی همه جانبه آمریکا از اسرائیل؛ بعضی اوقات به فکرمی افتم که شاید در حقیقت این دولت اسرائیل است که ابر قدرت جهان است و آمریکا نوکرگوش به فرمان اسرائیل !؟"
در تاریخ27 ژوئیه ، آقای Willam می نویسد:
"با توجه به بیلیونها دلار کمکهای مالی و تسلیهاتی بلاعوض آمریکا به اسرائیل؛هر آدم منطقی، فکر می کند، که اگر آمریکا، بخواهد، می تواند از نفوذی که بر دولت اسرائیل دارد استفاده کرده و آنها را وادار به ترک مخاصمه نماید. با این عمل می توان مانع کشتار و جابجایی هزاران تن از مردم بیگناه اسرائیل و لبنان گردید.
آیا هنوز هم بعضی از ما فکر می کنیم که دولت آمریکا قدرتمند تر از شرکتهای سازنده سلاح وتولیدات نفتی و گازی است؟!"
در تاریخ 27 ژوئیه ، آقای Robert E. Carroll نوشته است:
" به عنوان یک شهروند وطن دوست آمریکایی ، چگونه من قادرام، از جنایاتی که با ترغیب و پشتیبانی دولت آمریکا،علیه بشریت انجام گرفته است ، خود را مجزا نمایم؟ هر یک از ما به عنوان یک فرد، قادر نیستیم جلوی این جنایات را بگیریم؛ عیناً بهمان گونه ای که میلیونها آلمانی و ژاپونی در جنگ جهانی دوم نتوانستند. ما آمریکایی ها نیزبهمان صورت قربانی شده ایم، تنها با یک اختلاف که هنوز خودمان شخصاً درد نکشیده ایم."
در تاریخ 28 ژوئیه 2006، آقای Phil Goldsmith نظر داده است:
"بنظر می رسد که اسرائیلیها در کشتن دیگران تخصص بیشتری دارند! درست است که تعداشان در مقایسه با اعراب در خاور میانه کم است؛ ولی با نگاه کردن به نتیحه کارشان: کشتن 420 لبنانی در مقابل 36 صیهونیست در لبنان و 192 فلسطینی در برابر 2 صیهونیست در نوار غزه، گواهی است گویا که اسرائیلیها بهتر می توانند از سلاحی که به آنها داده شده است، استفاده کنند!"
در تاریخ 28 ژوئیه 2006 ، آقای Mark نوشته است:
"بمباران مردم بیگناه، و تخریب، خانه هایشان، تاسیسات زیر بنایی شان چون پلها که مردم به آن متکی هستند، انبارهای غذایی شان، مراکز تولید برق و غیره شان؛ از دید من، یک عمل تروریستی است. با ارتکاب دومین اشتباه ، نمی توان اشتباه اول را خنثی کرد.
کشور آمریکا آگاهانه شریک جرم است. این یک حقیقت است . به این طریق عکس العمل نشان دادن عیناً مشابه آنست که خود آمریکا، عملیات تروریستی را انجام داده است. اسرائیل یک کشور تروریستی است که در عملیات تروریسم شرکت دارد، و آنرا جاودانی کرده است. اسرائیل با عملکرد شرم آور خود روی "حماس" و "حزب الله" را سفید کرده است
فقط یک احمق خود پسند نمی تواند این موضوع را تشخیص دهد، هیچکس نمی تواند با ایجاد ترس و وحشت با همه شهروندان یک کشور بجنگد. حزب الله باقی مانده و به مبارزه ادامه خواهد داد. حتی با از بین رفتن حزب الله گروه های دیگری جایش را پر خواهند کرد."
در تاریخ 28 ژوئیه 2006 ، آقای Stephen Martin می نویسد:
"نیروهای نظامی اسرائیل از لحاظ قدرت جنگی در رده پنجم در جهان قرار دارند. در حالیکه جمعیت اسرائیل برابر با یکهزارم جمعیت جهان است؛ بیش از یک سوم کل کمکهای خارجی آمریکا به اسرائیل تعلق می گیرد. آنها دریافت کننده و خریدار بالاترین رقم سلاح از آمریکا در جهان می باشند. به عنوان نمونه توپهای 155 میلیمتری که گلوله های آن دارای قدرت محرکه ( Self Propelled )، و از نوع فسفر آتش زا ( Phosphorous Incendiary ) می باشند. یا گلوله های خوشه ای از نوع
( M483A1 DPICM Cluster Munitions ) که برای تخریب دهکدههای لبنان بکار می روند و یا هواپیماهای F-16 ساخت آمریکا که بمب های 5000 پوندی (2200 کیلوگرامی) ( GBU-28 ) که بوسیله لیزر هدایت می شوند ساختمانهای شهر بیروت را با خاک یکسان می کند.
برابر منشور سازمان ملل بند های 33، 48 و 147 مربوط به چهارمین کنوانسیون ژنو و بند 7 دادگاه بین المللی جنائی ، حملات ناشی از عدم تبعیض اسرائیل در لبنان بدون ابهام دربر گیرنده جنایت علیه بشریت تلقی می گردد. اسرائیل این قساوت و جنایت را با استفاده از سلاح جنگی که در آمریکا ساخته شده و هزینه اش را مالیات مردم آمریکا پرداخت کرده است، و پشتیبانی بدون قید و شرط وزیر امور خارجه و سفیر آمریکا در سازمان ملل و دعای خیر رئیس جمهور و نمایندگان کنگره و سنای آن کشور انجام داده است. اگر این دولتمردانی که به آنها اشاره رفت حقیقتاً کسانی هستند که با رای آزاد مردم در یک کشوری که دموکراسی در آن برقرار است، انتخاب شده اند؛ در آنصورت همه رای دهندگان به این مقامات شریک جرم تلقی شده و مجرم جنگی شناخته می شوند!
هیچگونه کلامی مرا قادر نمی سازد که به توانم تاسف عمیق خود را نسبت به مردم عراق، لبنان و فلسطین بیان کرده وتنفر شدید و شرمندگیم را از عملکرد کشورم آمریکا اعلام کنم."
در تاریخ 28 ژوئیه 2006 آقای Fraces Greenfield درپیرو نوشته آقای برت گیلمان، نوشته است:
" ، با توجه به پشتیبانی دایمی آمریکا از منافع اسرائیل در سازمان ملل و در سایر سازمانهای بین المللی؛ به این نتیجه رسیده ام که: اسرائیل تنها ابر قدرت جهان است و آمریکا بنده زرخرید او.
لازم نیست بیش از این شک و تردید بخود راه دهم ! برایم مسجل است که اسرائیل حتماً ارباب آمریکا است."
در تاریخ 28 ژوئیه، آقای Larry نوشته است:
"اسرائیلی ها و اعراب ، چون هردو به این نتیجه رسیده اند که مخازنشان از سلاح و موشک های قدیمی پر شده است، و جای خالی برای سلاح و موشک پیشرفته تر ندارند؛ لذا ضروری بود که آن ها را هر چه زودتر به مصرف برسانند! ولی متاسفانه اشتباهی رخ داد و از این بمب ها و موشک ها برای تخریب مناطق مسکونی و بیمارستانها و تاسیسات سازمان ملل استفاده کردند! با تاسف مشاهده می کنیم که آقای اولمرت (نخست وزیر اسرائیل) خود را به سطح بن لادن و بوش پائین آورده و تنها علاقمند است بداند، بمب هایش، چند ساختمان را خراب کرده ؟ وچند نفر را کشته است؟
برمبنای آماری که در دست است؛ پیش بینی می کنم در همین زمان در سال آینده، انبارهای مهمات و سلاح آنها دوباره پر خواهد شد و تنها خدا می داند که چه اتفاقاتی رخ خواهد داد. خداوند به مردم بیگناه رحم کند! "
28 ژوئیه 2006 آقای Neelix نوشته است:
بیشتر از این نمی توان این مطلب را تکرار نمود: " کشور اسرائیل تنها دوست آمریکا در خاورمیانه است. . . ولی. . . قبل از آنکه عده ای تروریست یهودی کشوراسرائیل را در خاور میانه بنا کردند، ما در آن منطقه حتی یک دشمن نداشتیم!!"
برای تهیه این نوشته ازمنابع زیر استفاده شده است:
Congressional Budget Justification for Foreign Operations” " مربوط به سالهای مالی 2001-2007
و مقاله تهیه شده در تاریخ 26 ژوئیه 2006 ، بوسیله Frida Berrigan و William D. Hartung
در سایت Foreign policy in Focus.
