گفت و گو با داوود هرميداس باوند استاد دانشگاه-
ايران ما - داوود هرميداس باوند معتقد است: ايران نبايد براساس يك ارزيابی مبالغه‌آميز فرصت‌هايش را برای رسيدن به راه‌حلی مسالمت‌آميز از دست بدهد، چرا كه ممكن است در شرايط بسيار سنگين‌تری بهای گرانی را پرداخت كند.
اين استاد دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار انرژی هسته‌يی خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا) با اشاره به موقعيت كشورهای موثر در بحث هسته‌يی ايران در شرايط فعلی ابراز عقيده كرد: تصور نمی‌كنم موضع چين و روسيه در قبال پرونده‌ی هسته‌يی ايران پايدار بماند. در مورد اروپايی‌ها شايد اختلاف سليقه‌هايی وجود داشته باشد، اما تجربه نشان داده است كه آنها نهايتا به آمريكا ملحق می‌شوند.
وی در خصوص موقعيت آمريكا ابراز داشت: معتقدم نبايد درباره‌ی آمريكا و مشكلاتی كه احتمالا در عراق و جامعه‌ی داخلی‌اش دارد، مبالغه كرد. اگر اين فرض را مبنی بر وجود مشكلات بسيار برای آمريكا درست در نظر بگيريم، بايد بگوييم كه آمريكا هر زمان كه از بار مشكلاتش كاسته شود، دست به اقدام نظامی و سخت می‌زند.
باوند با تاكيد بر اين كه نبايد پيشنهاد اروپايی‌ها را به يكباره و پيش از ارايه‌ی آن رد كرد، گفت: بايد نكات مثبت و منفی پيشنهاد را بررسی كنيم و برای نكات مثبت اعلام آمادگی كرده و برای موارد غيرقابل مذاكره، طرح متقابل ارايه دهيم.
اين كارشناس مسايل بين‌المللی افزود: رد كردن پيشنهاد قبل از ارايه‌ی آن بر خلاف يك جريان ديپلماتيك و مذاكراتی است.
وی ادامه داد: ما می‌توانيم بر قسمت‌هايی مثل الحاق به پروتكل الحاقی كه در حال حاضر به صورت دو فاكتو پذيرفته شده است، مذاكره كنيم.
باوند با بيان اين كه در سياست نسبت به همكاری و يا عدم همكاری يك كشور هيچ معيار صد در صدی وجود ندارد، به كنار گذاشتن اروپايی‌ها از سوی ايران در ادامه‌ی بررسی مساله‌ی هسته‌يی كشورمان اشاره كرد و گفت: ما همواره به اختلاف نظر بين اروپا و آمريكا تكيه كرده‌ايم، اين در حالی است كه اين رويكرد درست نبوده است.
اين استاد دانشگاه به دپيلماسی Play off و بهره‌گيری از اختلاف بين قدرت‌ها اشاره و تاكيد كرد: اين گونه نيست كه قدرت‌های درگير در بحث هسته‌يی بخواهند از يكديگر خلع جايگاه كنند. در اين شرايط بايد رويه‌ای كه مورد پسند و منافع مردم باشد را اتخاذ كنيم.
اين كارشناس مسايل بين‌الملل با اشاره به برخورد ايران در مواجهه با پيشنهاد اروپايی‌ها گفت: ايران نبايد پاسخی راديكال به پيشنهاد اروپا دهد.
وی معتقد است: اگر در ايران اين نگاه وجود دارد كه از طريق ديپلماسی تهاجمی بخواهند پرونده هسته‌يی را ببندند، اشتباه است. پرونده‌ی ايران وقتی بسته میشود كه به يك توافقی طرفين دست پيدا كنند در غير اين صورت پرونده بسته نمی‌شود. ديپلماسی تهاجمی تا يك مدت زمان خاص قابل اجرا و پيگيری است، همان گونه كه نبايد نسبت به اختلاف نظرها بين طرف های مقابل و مشكلات آمريكا به عنوان مانعی در رفتارهای سخت مبالغه كرد، نبايد نسبت به دو يا سه موقعيتی كه در روند كار به دست آورده‌ايم نيز مبالغه كرد. اين موفقيت‌ها فرصت‌های ديپلماتيك بالايی را ايجاد كرده‌اند كه بايد در جای خود از آن استفاده شود.
باوند درباره‌ی محتوای پيشنهاد اروپايی‌ها تصريح كرد: كنسرسيوم بين‌المللی می‌تواند محل مذاكره و بحث طرفين قرار بگيرد. می‌توان بحث را به اين سمت كشاند كه غنی‌سازی تا 5 درصد را داشته باشيم و بيشتر از اين سطح را در قالب كنسرسيوم دنبال كنيم، از سويی ايران می‌تواند مدعی پذيرش هزينه‌های اين كنسرسيوم برای ايران شود، چرا كه ايران خود توانايی پرداختن به غنی‌سازی صنعتی را دارد و كشورهای اروپايی و آمريكا در مقابل آن قرار دارند، بنابراين جامعه بين‌الملل بايد هزينه‌های اين پروژه‌ی بزرگ را متحمل شود.
وی گفت: اين پيشنهاد ايران در عين معقول بودن برای اروپايی‌ها و ديگر كشورها، به دليل هزينه بالا غيرقابل پذيرش خواهد شد.
