| به یاد آن دلیر مرد همیشه سرفراز -دکتر سيف اهدائی |
|
| 1 اسفند 1384 بازگشت به صفحه قبل |
|
صبر بسيار ببايد پدر پير فلک را ///// تا دگر مادر گيتی چو تو فرزند بزايد
در تنهائی غربت در سوگ يار والا و ارجمندم نشسته ام و با غمی اندوه به زندگی اين مرد بزرگ فکر ميکنم . مردی که مجالست و مصاحبت با او اميد آزادی ايران را در دل شعله ور ميکرد . کسی که هر گفتارش نشانی از عشق مفرط او به ايران در بر داشت . استادی که تاريخ و فرهنگ ايران را بدرستی ميدانست و بخوبی بديگران می آموخت . اميری که صلابت اميری را در مبارزه با دشمن بکار ميبرد ولی در برخورد با ايرانی و هموطن حسن سلوک و خضوع وی زبانزد دوست و نادوست بود . مدنی مرد پاک دامن و وطنپرستی بود که شيوه زندگيش مرا بياد شعر عرفی شيرازی مياندازد که :
چنان با نيک و بد سر کن که بعد از مردنت عرفی مسلمانت به زمزم شويد و هندو بسوزاند
يادت هميشه گرامی باد ای فرزند برومند وطن ، ای راد مرد دليری که در راه سربلندی وطنت از هيچ خطری نهراسيدی . و ای بزرگواری که همه گونه آزار و اذيت روحی را در راه عشق به ايران و ايرانی پذيرا شدی و دم بر نياوردی . عشق تو به وطن عشق بی غل و غش بود . باشد تا بعد از مرگت بيشتر تو را بشناسيم و از تو بياموزيم .
ای مرغ سحر عشق ز پروانه بياموز کان سوخته را جان شد و آواز نيامد
دکتر سيف اهدائی
|
|
| بازگشت به صفحه قبل نسخه قابل چاپ لینک دائمی به این خبر |
