تجليل از دكتر محمد ملكي به سبب يك عمر ايستادگي بر آرمان برابري و آزادي
3 مرداد 1390
روز جمعه 31 تير ماه 1390 هجري خورشيدي در مراسمي كه در منزل يكي از فعالين ملي و مذهبي برگزار گرديد جمعي از فعالان سياسي، مدني و اجتماعي از دكتر محمد ملكي، اولين رئيس دانشگاه تهران پس از پيروزي انقلاب 57 تجليل به عمل آورده و لوح سپاسي به ايشان اهداء گرديد.
متن لوح سپاس به شرح زير است:
به نام خداوند خرد و اختيار
با استعانت از كلام شريف من لم يشكر المخلوق لم يشكر الخالق و به خاطر 79 سال تلاش براي سربلندي ايران و يك عمر ايستادگي بر آرمان برابري و آزادي و به سبب نهراسيدن از خصم و تاسي به آيه شريفه استعينوا بالصبر و الصلوه ان الله مع الصابرين صبورانه و با اميد به خداوند در بيدادگاه ستم سر خم ننموده ايد و بدان جهت كه كسب وجاهت و شهرت نام، شما را از خدمت به ملت ايران باز نداشته است و هشيارانه هيچ نوع انحرافي را به دليل منافع شخصي نپذيرفته ايد شما را سپاس مي گوييم و اين لوح يادبود را به استاد بزرگوارمان جناب آقاي دكتر محمد ملكي تقديم مي نماييم.
پاينده ايران و ملت ايران
31 تير 1390 شمسي
جمعي از فعالان سياسي، اجتماعي، مدني
پيروان راه دكتر محمد مصدق
اسامي اهداء كنندگان لوح سپاس به شرح ذيل مي باشند:
شيما قوشه، حقوقدان و فعال مدني
بي تا ياري، فعال هنري
بهزاد احمدي نيا، فعال اجتماعي و سياسي
امير رزاقي، جامعه شناس و فعال اجتماعي و سياسي
سعيد شيرزاد، فعال مدني و فعال حقوق كودك
شرر كنور تبريزي، روانشناس و فعال اجتماعي و سياسي
علي كلائي فعال مدني و سياسي
لازم به ذكر است پس از اهدا لوح تقدير توسط نماينده اين جمع، آقاي دكتر ملكي طي سخناني با ارج نهادن به تلاشهاي جوانان در راه آزادي و برابري براي ايران اذعان داشتند كه اين جوانان هستند كه رهبران حركت اعتراضي مردم ايران به شمار مي آيند. ايشان با ذكر نام هايي مانند احمد زيد آبادي، مجيد توكلي و ديگر جوانان زنداني، با گراميداشت ياد و خاطره ايشان بر لزوم همدلي و عدم گروه گرايي تاكيد كرده و گفتند كه نيروهاي همه گروهها، فرزندان ايران هستند و در آينده ايران بايستي سهم داشته باشند.
ايشان ضمن تقدير از همسر گرامي خود بانو قدسي ميرمعز با ذكر سالهاي طولاني زندان در حكومت جمهوري اسلامي تاكيد داشتند كه در تمام طول اين سالها رنج خانواده و حمايت از ايشان بر عهده اين بانوي گرانقدر بوده است .
دكتر محمد ملكي متولد تير ماه 1312 اولين رئيس دانشگاه تهران پس از پيروزي انقلاب است كه قبل و بعد از انقلاب بخشي از عمر خود را در زندان سپري نموده است. او از دوستان دكتر علي شريعتي و از شاگردان آيت الله طالقاني است.
