بیست و نه سال پیش در دفاع از حق تعیین سرنوشت مردم و حق حاکمیت دمکراتیک با مجلس خبرگان به مخالفت برخاسته و انحلال آن را مطرح کردم. به باد افره این گناه بزرگ به حبس ابد و محرومیت از کلیه حقوق اجتماعی و انسانی و از جمله دیدار فرزندان دلبندم محکوم شدم.
کارنامه سراسر تاریک و خونین حکومت اسلامی که برگ برگ آن انباشه از جنایت، اعدام، شکنجه، فقر، فساد، اعتیاد، تحقیر، تورم، ریا و فریبکاری است، بزرگترین دلیل درستی تشخیص و اقدام در مخالفت با نظام سیاسی برآمده از مجلس خبرگان می باشد.
من تشکیل مجلس موسسان منتخب مردم و تصویب قانون اساسی مترقی و دموکراتیک را ضرورت خروج از این بن بست استبداد و ورود به دنیای آزاد و دمکراتیک می دانم و همچنان معتقد هستم که بدون تشکیل مجلس موسسان شرایط انتخابات آزاد و سالم فراهم نخواهد شد. به همین دلیل انتخابات جمهوری اسلامی وسیله ای است برای سرپوش گذاشتن بر چپاول و غارت ثروتهای ملی و مصادره حق تعیین سرنوشت ملی.
انتخابات جمهوری اسلامی ایران، آزادی های مدنی، اجتماعی و سیاسی را محدود کرده و در مقابل دامنه‌ی فقر، فساد و اعتیاد را گسترش می دهد. در فاصله انتخابات مجلس هفتم تا به امروز قیمت مسکن و مایحتاج معمولی مردم چندین برابر شده و نرخ تورم و بیکاری افزایش یافته و چشم انداز آینده، تاریک و تاریک تر شده است.
در هر ثانیه از حیات مجلس هفتم و مجالس قبلی، هزاران نفر به زیر خط فقر سقوط کرده و در دام اعتیاد و فساد گرفتار آمده اند. اینهمه، در شرایطی است که قیمت نفت به بالاترین سطح خود رسیده است. بدون شک چپاول‌گران و غارتگران برای تداوم حیات ننگین خود و خلق معجزه هزاره سوم و... خود نیازمند انتخابات نمایشی و نمایش انتخاباتی می باشند. ولی ملت مبارز ایران نشان داده است که از تجربه تاریخی و آگاهی سیاسی کافی برای گریز از این دام ها برخوردار است.
من مطمئن هستم که ملت ایران در برخورد با روز 24 اسفند تصمیم شایسه اتخاذ خواهد کرد. عدم شرکت در بازی سیاسی حاکمیت، یک نافرمانی مدنی و بیان عقیده به شیوه مسالمت آمیز می باشد. به عنوان قدیمی ترین زندانی وجدان و عقیده در ایران، بر این باور هستم که اگر نافرمانی مدنی به شیوه قابل فهم برای افکار عمومی جهان صورت گیرد مسیر دستیابی به حق تعیین سرنوشت را هموارتر خواهد کرد. به همین منظور به نظرم می رسد که علاوه بر حرکت سیاسی، یعنی خودداری از مشارکت در انتخابات، می بایست به فعالیت ایجابی نیز مبادرت ورزید. همچون صدور اطلاعیه و بیانیه، عدم حضور در مراکز رای گیری، رفتن به مسافرت، تجمع در مراکز تفریحی، ترجیهاً در خارج از شهرها، پوشیدن لباسهای تیره و به طور کلی با استفاده از ابتکارات فردی باید نافرمانی مدنی را به صورت عینی بازتاب دهیم.
بیست و نه سال پیش در دفاع از حق تعیین سرنوشت مردم و حق حاکمیت دمکراتیک با مجلس خبرگان به مخالفت برخاسته و انحلال آن را مطرح کردم. به باد افره این گناه بزرگ به حبس ابد و محرومیت از کلیه حقوق اجتماعی و انسانی و از جمله دیدار فرزندان دلبندم محکوم شدم. 
