| بر اين دريا كه ايــــــــــران نام دارد/ هرمز ممیزی |
|
| 6 تیر 1388 بازگشت به صفحه قبل |
|
بر اين دريا كه ايــــــــــران نام دارد / / / / نه هر گمره توان گــــــــــــــــام دارد
در اين دريا ســـكون بس پايدار است / / / / ولي طوفان او پيغـــــــــــــــــام دارد
در اينجا مـــــــوج دريا دلنشين است / / / / تماشا كردنش ایهـــــــــــــــــام دارد
چو هر يك قطره اش با كل قرين است / / / / فرايند سكوت ابهــــــــــــــــــام دارد
گـــهي آتـــــــــشفشان از قعر دريا / / / / گهي آتشفشــــــــــــــــان را رام دارد
بلدايش چو پــــــــــامير است پامير / / / / كه اعماقش به عالم بــــــــــــــام دارد
هر آنچ از غــرب و از شرق او سـتاند / / / / به فرهنگ و تمـــــــــــــــدن وام دارد
اگر از فلسفه مــــــــحروم گشـت او / / / / زوال فكـــــــــــــــــــريش ابهام دارد
گرانجاني كند الگوي بـــــــــــاطــل / / / / بـــــــــــه مطلق كرنشي بس خام دارد
عطش چندان در اين دريا گلوگـــيــر / / / / گـــــــــــــــــــل لاله هواي جام دارد
چنان آزاده اش مست و دلير اســـت / / / / كــــــــــه فرهادش ز شيرين كام دارد
هرمز ممیزی
|
|
| بازگشت به صفحه قبل نسخه قابل چاپ لینک دائمی به این خبر |
