"اتحاديهي دانشجويان اروپا" که ۱۱ ميليون دانشجو را در اروپا نمايندگي ميکند، با اطلاعيهاي اعضاي خود را از وضعيت دانشجويان منتقد ايراني آگاه کرد. اين اتحاديه از دولت ايران خواسته، به پيگرد دانشجويان ايراني پايان دهد.
"اتحاديهي دانشجويان اروپا" (ESU) در اطلاعيهاي که در سايت رسمي خود منتشر کرده است، از وضعيت دانشجويان ايرانياي که عليه سرکوب و نقض حقوق بشر مبارزه ميکنند، ابراز نگراني کرده است. اين اتحاديه به گزارشهاي سازمان عفو بينالملل و ديگر سازمانهاي بينالمللي مدافع حقوق بشر استناد کرده، و سلسله دستگيريهاي دانشجويان را جزو اقدامات سرکوبگرانهاي ميداند که دولت ايران عليه ديگر فعالان مدني نيز به کار ميگيرد، چون اقليتهاي قومي و مذهبي، فعالان کارگري و فعالان حقوق زن.
ينس يونگبلوت Jens Jungblut، نمايندهي "اتحاديهي دانشجويان اروپا" در آلمان، در مصاحبه با دويچه وله گفت: «اتحاديهي دانشجويان اروپا حدود ۹ ماه پيش حين سميناري در بارهي حقوق بشر، از وضعيت دانشجويان ايراني مطلع شد. اين سازمان سپس تلاش کرد که دانشجويان ايراني را در اکتبر سال ۲۰۰۸ به فرانسه و در فوريه ۲۰۰۹ به پراگ دعوت کند، تا آگاهي بيشتري در مورد وضعيت دانشجويان ايراني بيابد. اما در هر دو مورد به دانشجويان ويزا داده نشد.» يونگبلوت افزود، "اتحاديهي دانشجويان اروپا" همچنين گاه بوسيلهي دانشجويان ايراني خارج از کشور که در کمپينهاي دفاع از حقوق دانشجويان در کشورهاي گوناگون شرکت ميکنند، از وضعيت دشوار دانشجويان ايراني آگاهي يافته است.
اتحاديهي دانشجويان اروپا
"اتحاديهي دانشجويان اروپا" سازماني است دربرگيرندهي ۴۹ اتحاديهي ملي دانشجويي از ۳۹ کشور. در اين اتحاديه، آلمان را "اتحاديهي آزاد سازمانهاي دانشجويي" (fzs) نمايندگي ميکند که متشکل از انجمنهاي دانشجويي تمامي دانشگاههاي آلمان است.
اتحاديههاي ملي دانشجويي پذيراي همهي دانشجويان کشور خودند، بدون درنظرگيري عقيدهي سياسي، مذهب، تعلق فرهنگي و قومي، تمايل جنسي يا جايگاه اجتماعي دانشجويان. اعضاي اين اتحاديه معتقد به استقلال و اصول دمکراتيک هستند.
هدف "اتحاديهي دانشجويان اروپا" نمايندگي و پشتيباني از علائق آموزشي، اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي دانشجويان در سطح اروپا در برابر نهادهاي مربوط، بخصوص اتحاديهي اروپا، شوراي اروپا و يونسکو (سازمان آموزشي، فرهنگي، علمي متعلق به سازمان ملل متحد) است. اتحاديهي دانشجويان اروپا از طريق اعضاي خود بيش از ۱۱ ميليون دانشجو در اروپا را نمايندگي ميکند.
گزارشي در بارهي فشارهاي اخير بر دانشجويان ايران
در اطلاعيهي "اتحاديهي دانشجويان اروپا" موارد گوناگون فشارهاي دو ماه اخير بر دانشجويان ايران شرح داده شده است. اين سازمان از دانشجويان دستگيرشده و زنداني با نام ياد کرده است. اعتراض "کانون مدافعان حقوق بشر ايران" به دستگيريها و اخراجهاي دانشجويان و درخواست اين کانون براي بازگشت دانشجويان اخراجي به دانشگاهها در اسفندماه، سپس بسته شدن دفتر اين کانون توسط مقامات دولت، حملهبه دانشجويان عضو انجمن اسلامي دانشگاه اميرکبير (پلي تکنيک )، دستگيري حدود ۲۰ نفر از دانشجوياني که در مراسم بزرگداشت مهدي بازرگان شرکت کرده بودند، و انتقال چهار تن از آنان به زندان اوين، دستگيري ۷۰ دانشجو حين تظاهراتي صلحآميز در دانشگاه اميرکبير در اعتراض به “پروژهي دفن شهيد“ از مواردي هستند که در اطلاعيه به آنها اشاره شده است.
"اتحاديهي دانشجويان اروپا" ابراز نگراني ميکند از خبرهاي رسيده در مورد بدرفتاري با دانشجويان دستگيرشده در زندانها. بخشي ديگر از اطلاعيه به فشارهاي دو هفتهي اخير بر دانشجويان پرداخته است: بستن دفاتر انجمنهاي اسلامي دانشجويي، از جمله در دانشگاههاي سيستان و بلوچستان، اصفهان، علامه طباطبايي تهران و دانشگاه فني انوشيروان مازندران، دستگيري گروهي از دانشجويان در شيراز و اصفهان و محروميتشان از تحصيل، احضار دانشجويان دانشگاه فني بابل و خواجه نصير طوسي به کميتههاي انضباطي، محکوميت به زندان ۶ دانشجو در تبريز و دستگيري و حبس گروهي از دانشجويان طيف "آزاديخواه و برابري طلب". همچون سازمان عفو بينالملل، "اتحاديهي دانشجويان اروپا" نگران آن است که دانشجويان زنداني شده زير شکنجه قرار گيرند.
"اتحاديهي دانشجويان اروپا" مينويسد که به نظر ميرسد افزايش فشار بر دانشجويان در پيوند با انتخابات رياست جمهوري ايران باشد تا جلوي انتقادها گرفته شود و در جامعه سکوت برقرار گردد. اين سازمان ميافزايد که اين دانشجويان در حقيقت زندانيان عقيدتي هستند.
اتحاديهي دانشجويان اروپا از دولت ايران خواسته است که به تعقيب و آزار دانشجويان خاتمه دهد و هر چه زودتر امکان تحصيل مجدد آنان را در دانشگاهها فراهم آورد.
يونگبلوت، نمايندهي اتحاديهي دانشجويان اروپا، در مصاحبه با دويچه وله از احساس همدردي دانشجويان در اروپا با دانشجويان ايران گفت: «آنچه ما هم اکنون در مورد وضعيت دانشجويان در ايران ميدانيم، نشان ميدهد که در حقيقت چقدر وضع جنبش دانشجويي در اروپا خوب است، البته به استثناي بلاروس، و اينکه ما ميتوانيم در آزادي حرف بزنيم و حرکت کنيم. ما ميبينيم که ترسي از اين نداريم که بخاطر کارهايي که ميکنيم، دستگير بشويم و فکر ميکنم که از اين نظر ما در اصل از امتياز بزرگي برخوردار شدهايم. آرزوي قلبي ما اين است که دوستان ما در ايران هم بتوانند مثل ما عمل کنند، يعني کاري را که دوست دارند بکنند بدون اينکه جانشان به خطر بيفتد.»