درآستانه سال نوی هستيم. فرصت مناسبی که ميتوان ضمن شادباش ميلاد حضرت مسيح به هم ميهنان ارمنی وآشوری وهمه پيروان آئين مسيح درسراسر جهان، آرزو کنيم سالی همراه با صلح، آزادی، دوستی و شادکامی برای همه جهانيان صرفنظر از باور ها و اعتقادات گوناگون آنها در پيش باشد.
فرا رسيدن سال نو همچنين فرصتی است تا با بررسی بحران آفرينی های نظام حاکم که نابخردانه يا تعمدانه کشور را به سويی ميبرد که در راستای منافع ملی و استقلال کشور نخواهد بود. با توجه به حساسيت و منافعی که کشور های صاحب نفوذ جهان در منطقه دارند سخن پراکنی های احمدی نژاد و آخوند هايی که گاه و بيگاه در موارد مختلف از تجديد فر و عظمت اسلام و صدور شريعت آخوندی به کشورهای همسايه دم ميزنند، همراه با جاه طلبی های اتمی آنها ميتواند ميهن ما را به سوی پرتگاهی ببرد که پيآمد آن بيکاری و فقر بيشتر، افزون تر شدن اعتياد وخود فروشی وغارت بيشتر منابع ملی خواهند بود، که نهايتا تجزيه و جنگ های داخلی را به ملت ايران تحميل خواهند کرد.
در سال ۱۹۶۸میلادی پیمان نامه منع گسترش سلاح های هسته ای (N.P.T) بين کشور های عضو دائمی شورای امنيت (امريکا، انگليس، چين، فرانسه و روسيه) منعقد گرديد، براساس اين پيمان نامه مقرر شد که ساير کشور ها حق توليد سلاح های هسته ای را نداشته باشند. اما به موجب ماده ۴ پيمان نامه، کشورهای دارای سلاح هسته ای متعهد ميگردند که فناوری صلح آمیز هسته ای را در اختیار کشورهای ديگر قرار دهند. طبيعتا کشور ايران نيز ميتواند برای مصارف صلح آميز از اين ماده استفاده نمايد.
بی تفاوتی نظام نسبت به رخداد های بين المللی، اصرار در ادامه جاه طلبی های هسته ای، سخنان توطئه برانگيز احمدی نژاد عليه اسرائيل با هدف برانگيختن احساسات ضد ايرانی در کشورهای حامی اسرائيل، مداخله در کشورهای همسايه مشابه آنچه که خامنه ای در مورد لبنان در مذاکره با شيخ قطر درباره رای احتمالی دادگاه بين المللی بررسی ترور رفيق حريری گفته «رای دادگاه درمورد ترور رفيق حريری رئيس جمهور پيشين لبنان غير قابل قبول و مردود است»، شرايط خطرناکی را برای کشور به وجود آورده اند.
گزارش های اخير سازمان های اطلاعاتی و خبری در مورد طرح های آماده سازی برای حملات هوايی امريکا و ناتو عليه ايران و اظهارات کشورهای عربی در مورد موافقت با اين طرح، و مصاحبه يوسف القطيبه سفير امارات متحده عربی درامريکا با الی ليک در ششم جولای درمورد برنامه های هسته ای دولت ايران «عليرغم روابط اقتصادی که کشور من با ايران دارد و مبلغ آن در سال بالغ بردوازده ميليارد دلار می باشد، زندگی با ايران دارای بمب اتمی را نميتوانم بپذيرم. «چطور انتظار داريد من باور کنم که مدارا و تعامل در برابر ايران ميتواند سياستی کارساز باشد و ايران از تلاش در رسيدن به تسليحات هسته ای خودداری کند؟ يا بعد از اينکه ايران دارای تسليحات هسته شد آيا ميتوان انتظار داشت که مصر، عربستان سعودی، سوريه و ترکيه برای دفاع از خود از تلاش در راه هسته ای شدن خودداری کنند؟»
«دولت امارات متحده عربی يک ايران دارای تسليحات هسته ای را نميتواند ناديده بگيرد. ممکن است ايالات متحده امريکا بتواند، اما ما نميتوانيم!» خامنه ای و احمدی نژاد نسبت به اين سخنان بی تفاوت می مانند و هيچ عکس العملی نسبت به آن نشان نميدهند. به جای آن در چنين شرايط بحرانی احمدی نژاد با صرف هزينه ميليون ها دلاربه لبنان ميرود تا با سخنرانی های بی محتوای خود عليه اسرائيل، شعله آتش ديگری را عليه کشور و ملت ايران بيفروزد.
بدون اطلاع مجلس فرمايشی رهبر، احمدی نژاد هر ماهه مخفيانه به حامد کرزای باج ميدهد ومقاوله نامه واگذاری استخراج نفت در سواحل خليج فارس را با شرکت های نفت دولتی چين بدون اطلاع مجلس و ملت ايران منعقد مينمايد و مجلس رهبر و مردم ايران اخبار آن را در ويکی ليکز يا هفته نامه نيويورک تايمز ميخوانند.
کاميون حامل بيش از پانزده ميليارد شمش طلا و دلار از بيت المال ملت ايران به صورت قاچاق به ترکيه ميرود تا به نام آقايان وآقا زاده ها دربانکهای بين المللی سپرده شوند، يا تحويل سازمان های تروريستی گردند. پس از توقيف و ضبط آن توسط مامورين دولت ترکيه، دولت ايران کوچکترين اشاره ای به آن نميکند، و صاحبان اصلی که ملت ايران هستند اين غارت بزرگ را از رسانه های خبری بين المللی آگاه ميشوند، بدون اينکه حتی از سرنوشت کاميون، دلار و طلا ها يا حتی راننده يا رانندگان کاميون هيچ خبری داشته باشند.
هموطنان
مجموعه رخداد ها و نحوه برخورد کشورهای قدرتمند جهان وهمسایگان ایران حاکی از فرصتهای از دست رفته و تبدیل آنها به تهدید های جدی علیه تمامیت ارضی ایران گردیده است. جمهوری اسلامی عملا ثابت نموده که توانائی مدیریت و اداره کشور را ندارد و با تصمیم گیری های غیر مسئولانه که به پیروی از ارزشهای واپس گرایانه وضد ملی آنها میباشد، سرنوشت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی ایران را دچارخطرات جدی ساخته و تمامیت ارضی ، استقلال تاریخی و سیاسی ایران را در معرض نگرانی های جدی قرار داده است، به ویژه با اظهارات نسنجیده وضد ملی بالاترین مقامات و موضع گیری های آنان در باره مسائلی که ایران هیچ گونه منافع در رابطه با آنها ندارد و پافشاری بر روی مشکل هسته ای از یکسو وسرکوب شدید مردم ایران از سوی دیگر، جامعه را به سوی فرآیندی فاجعه آمیز میکشاند. تنها راه برون رفت از این بن بست به اعتقاد ما برکناری جمهوری اسلامی است.
هموطن آيا زمان آن فرا نرسيده است که اختلاف سليقه ها کنار گذارده شوند، تا همچون اعتراضات سراسری بعد از انتصاب سال هشتاد هشت همبستگی خود را در داخل و خارج از کشور به جهانيان اعلام داريم؟ و با اعتراضات مستمر در داخل وخارج ازایران جمهوری اسلامی ایران را به چالش جدی بکشانیم؟
هم ميهن، ما ايرانيان خارج از کشور از شما جدا نيستيم و شما را تنها نخواهيم گذارد. اطمينان داشته باشيد که جامعه جهانی با ديدن همبستگی ملی ما ايرانی های آزادی خواه ، ما را تنها نخواهند گذارد.
پویا و پیروز باد مبارزات ملت ایران برای آزادی، استقلال ، حاکميت ملی و عدالت اجتماعی
