در مشاغل اجتماعي، فرهنگيان و معلمين هميشه از ارزش و اعتبار خاصي برخوردار بوده اند. معلمين را بايد يكي از زحمتکش‌ترين اقشار جامعه ناميد. آنان كه با صبر و مهرباني و حوصله ، دانسته هاي خويش را به كودكان و جوانان ميهن منتقل ميكنند. اما متاسفانه در حاكميت كنوني شاٴن آنان كه آموزگاران نسل آينده ميباشند، نه تنها ارج نهاده نشده ، بلكه آنان را نيز مورد توهين و تحقير و فشارهاي اقتصادي قرار ميدهند. طوري كه هر ساله شاهد دهها اعتراض و تجمع از جانب اين قشر شريف و زحمتكش بوده و هستيم.
در اين ميان زنان معلم، علاوه بر ستم مضاعفي كه بر روي همه زنان جامعه اعمال ميشود ، در اين قشر ، بالاترين فشارها را متحمل شده و حتي در بسياري از موارد آنان را اخراج نموده و يا حقوقشان ، كمتر از حقوق مردان معلم در نظر گرفته شده است. معلمين جامعه ما با حقوق ناچيزي كه به آنان پرداخت ميشود حتي قادر به تامين يك زندگي متوسط هم نيستند و اغلب در زير خط فقر بسر برده و براي تامين زندگي خود و خانواده شان به شغلهاي ديگر مثل دستفروشي، مسافر كشي، خياطي و از اين قبيل مشاغل كاذب روي مي آورند . درست بر خلاف كشورهاي پيشرفته كه معلمين به نسبت ساير مشاغل ، ساعات كمتري را به كار اشتغال دارند تا وقت و فرصت کافي براي تازه کردن دانش خود داشته باشند، معلمان در کشور ما مجبورند براي تامين مينيمم مايحتاج روزمره‌ي خود و خانواده شان در اوقات فراغت نيز به کار مشغول باشند. در حالي كه ميتوانستند ، اين زمان را به مطالعه پرداخته و بالا بردن دانش و علم خود، سطح آموزشي بالاتري را به شاگردان و دانش آموزان خود ارائه دهند. لازم به ذكر است كه يونسکو با همکاري سازمان جهاني کار (ILO) در سال ۱۹۶۶، روز پنجم اکتبر، برابر با ۱۳ مهرماه را روز جهاني معلم اعلام نموده است. بسياري از کشورها با پذيرش اين روز به اهميت آموزش و تدريس و نقش معلمان و در نظر گرفتن امكانات رفاهي و اقتصادي براي اين قشر زحمتكش و آگاه ، بهاي بيشتري پرداختند و بودجه و امکانات بسياري را صرف گسترش سيستم آموزشي کشور خود و ارتقاء شرايط کار و دانش معلمان کردند. ولي در ميهن بلازده ما ، چيزي كه ارزش و اهميتي ندارد آموزش و پرورش و فرهنگ و ادب است و شاهد هستيم كه حتي معلمين مرد را هم به تازگي از چرخه تدريس در بيرستانهاي دخترانه به بهانه هاي واهي اخراج نموده اند. اما معلمين آگاه و شريف ميهنمان هيچگاه از اعتراض و افشاي اين سياستهاي ضد مردمي كوتاه نيامدند و با تحمل اخراج و تصفيه و حتي زندان و بازداشت، صداي حق طلبانه خود را به گوش همگان رساندند و در بسياري از تجمعات، دانش آموزان نيز دست در دست معلمينشان به دفاع از حقوق به غارت رفته آموزگارانِ خويش، فرياد اعتراض سر دادند. معلمين آگاه و آزاده ميهنمان بارها و بارها در مقابل وزارت آموزش و پرورش، نهاد رياست جمهوري و مجلس خواستار حقوق عقب افتاده و افزايش حقوق ماهانه خود شده‌اند، ولي صداي اعتراض آنان هميشه بي جواب مانده است. روز معلم هم يكي از روزهايي است كه معلمين با تجمعات خويش آنرا به صحنه رويارويي با حاكمان حق ستيز بدل مي نمايند، تا در اعتراض به نابرابري هاي حاكم، به كارگزاران ولايت بگويند كه ما هيچگاه ساكت نخواهيم نشست و حق خويش را از حلقوم شمايان بيرون خواهيم كشيد.
با آنكه نظام كنوني با تلاش بسيار، ميخواست روز معلم را كه يکي از معدود روزهايي است که از دل مبارزات صنفي معلمان بيرون آمده و حتي به نظام شاهنشاهي نيز تحميل شده بود، از خاطره ها محو نمايد و به جاي آن روز مرگ مطهري را جايگزين آن كنند ، ولي اين روز كماكان باقي است و معلمين در ايران و سراسر جهان، در روز 13 مهر هر سال، براي گراميداشت روز معلم، گرد هم مي آيند و حقوق حقه خويش را فرياد خواهند زد.
امسال نيز طبق سنت هر ساله، معلمين آگاه و آزاده ميهنمان روز 13 مهر در مقابل آموزش و پرورش گردهمايي اعتراضي خواهند داشت.
زمان و مكان گراميداشت روز جهاني معلم در تهران:
روز و ساعت : پنجشنبه 13 مهرساعت10-12صبح
محل: تهران- مقابل آموزش و پرورش ( ميدان فردوسي خيابان سپهبد قرهني )
زمان و مكان گراميداشت روز جهاني معلم در شهرستانها:
