پیام مهندس عباس امیرانتظام در اولین سالگرد درگذشت دکتر پرویز ورجاوند
یکسال از برگ زنده یاد دکتر ورجاوند گذشت و ملت ما انسانی بزرگ و فداکار و وطن پرست را از دست داد .
ورجاوند مظهر فداکاری و عشق به ایران بود و جانش را نیز در همین راه از دست داد . در حالی که همه ما به ایشان توصیه می کردیم که به خاطر سلامتیشان از بار تلاشهای خود بکاهد توجهی به سلامتیشان نداشت .
دکتر ورجاوند به عنوان استادی بزرگ راهنمای نسل جوان کشور ماست و سوابق مبارزاتی ایشان در تاریخ ما خواهد درخشید و ورجاوندهای بسیاری جای خالی ایشان را پر خواهند کرد .
روحش شاد و خاطرات مبارزاتی ایشان جاودان باد .
عباس امیر انتظام
بیستم خرداد
_________________________________________________________________________
پیام دکتر داود هرمیداس باوند سخنگوی جبهه ملی ایران به مناسبت اولین سال درگذشت دکتر پرویز ورجاوند
به یاد پرویز ورجاوند ، رادمرد آزاده ای که روزگارش در پی زیست سرافراز مردم ایران، همه در پیکار گذشت و در این راه تحمیلات ، محدودیت ها ، ممنوعیت ها و چندین سال زندان توام با شکنجه را به جان خرید و از ادامه مبارزه در راه آزادی ، دمکراسی ، حقوق بشر و حکومت قانون باز نایستاد .
او همواره بر آن بود نسل جوان را با مبانی تاریخی و ارزشهای فرهنگی ایران آشنا ساخته و با الهام گیری از آنها و درک صحیح از مقتضیات زمان حرکت بسوی آینده ای پویا و آفریننده را در پیش گیرند .
ورجاوند در استمرار و پایداری بستر فرهنگ مشترک ایران که در طول تاریخ در بر گیرنده اقوام و تیره های مختلف در جوی از تساهل ، سازگاری و همزیستی بوده است پای می فشرد و در قبال آنهایی که مدعی نفی این واقعیت بودند سخت در مقام پاسخگویی بر اساس دلایل تاریخی ، اجتماعی و علمی بر می آمد .
او پاسدار میراث فرهنگی ایران بود و در قبال واندالیسم انیران با تحور تمام ایستادگی می کرد و در ریشه یابی و با شناخت تمدن های مادی واقع در فلات ایران مانند تمدن های آنو، سیلک کاشان، جیرفت، آرپا، حسن لو و ... خدمات شایانی عرضه نمود .
راهش پایدار و یادش جاودان باد .
داود هرمیداس باوند
سخنگوی جبهه ملی ایران
20 خرداد 1387 خورشیدی
_____________________________________________________________________________
کورش زعیم در سالگرد درگذشت دکتر پرویز ورجاوند
21 خرداد 1387
مردی برای آینده، به گذشته پیوست
ما دراینجا به سوگ نشسته ایم، برای ورجاوند، مردی برای آینده که به گذشته پیوست. ما یکی از ارزشمندترین یاران خود را از دست داده ایم، ایران یکی از عاشق ترین فرزندانش را، و آینده ایران یکی از کارآمدترین بازسازندگانش را.
یک زندگی سراسر خدمت به میهن، یک زندگی سراسر مبارزه برای آزادی ملت، یک زندگی پر از فداکاری و از خود گذشتگی، یک قلب پر از اندوه از ناکامی ها، از خودکامگی ها، از بی عدالتی ها، از فساد و تباهی حاکمان خشن و واپس گرا، که چون خاری دلش را ریش کرده بود.
ولی او به ما آموخت، و به جوانان ما آموخت، که چگونه برای رهایی ملت بزرگ و با فرهنگمان از چنگال جاهلیت و فساد مبارزه کنند. او نهال دهها ورجاوند دیگر را در دل جوانانمان کاشت.
و اکنون که ما تنها شده ایم، و ملت ما هنوز در بند است، و کشور ما هنوز از نادانی و فساد و خشونت و اندیشه های مالیخولیایی نه تنها منزوی و منفور جهان بلکه مضحکه جهانیان شده، و میهن ما که در طول تاریخ پر افتخار هزاران ساله خود همیشه سربلند و بدعت گذار بوده تا این حد تحقیر و لگد خورده شده، چه وظیفه ای بر دوش ماست؟
آیا هنوز باید در جمع خود تنها باشیم؟ آیا هنوز باید در این تصور ناهوشمند باشیم که این سامانه اصلاح پذیر است؟ تا کجا باید سقوط کنیم تا همه ما سوخته دلان باور کنیم که راه پیشرفت رو به عقب نیست؟ آیا نباید آنقدر درس گرفته باشیم که بتوانیم درک کنیم که راهمان یکیست و در هدف نهایی هیچ اختلافی میان ما نیست؟ آیا آنقدر شهامت و از خودگذشتگی در خود می بینیم، یا دستکم آنقدر از آینده میهنمان ترس داریم، که بتوانیم و بخواهیم دست در دست هم بیاندازیم، از خودبزرگ بینی ها و از خود شیفتگی ها گذر کنیم و در کنکاش با یکدیگر راه آینده را تعریف و نقشه راه را ترسیم نماییم؟
دل من می گوید، آری. عقل من می گوید که همه در همین اندیشه هستیم. این فریاد خود را برای همبستگی و یکدلی برای دستیابی به این هدف مشترک در سینه حبس نکنید.
______________________________________________________________________________
هرگز نميرد آنكه دلش زنده شد به عشق"
بغضي نشسته در گلويمان،و سكوت همه عمر با شكست استخوانهايمان در زير اين اندوه جانكاه شكسته مي شود.
پاهايمان لرزان و تپش قلبها يمان چونان قلب پرنده اي اسير قفس، جان را به لب رسانده است .
و باورمان نمي آيد كه آنچه ديروز گذشت ثبت خاموشي يك عشق بود.
عشقي كه آسماني نبودكه به آسمان پر كشد و هيچ شود.او زميني انديشيد و آسمان چيره انديشه اش گشت.
قدسي نبود . عاشقي بود بي مدعا و آنچه كه مي گفت آيه هاي جاودانگي دوران بود.
اوگذشته را مي جست و در آينده مي زيست و حال را همه عشق فاش مي گفت.
او "فرهاد "بود اما نه در پي شيرين "كه معشوقش خاك بود و خون "
يك سال از درگذشت شادروان "دكتر پرويز ورجاوند" گذشت.
يكسالي كه بر ما چونان عمري غمگنانه به سر آمد. ياد او ماند با خاطره اي از شيدايي ميهن پرستي كه همه عمر همچو كوه هاي سر به فلك كشيده زاگرس و البرز به راستي كوه بود در برابر آنان كه ميهن را ويرانه اي بيش نمي خواستند و شب انديش بودند.
بدينوسيله "
ياد آن ابر مرد را در يكمين سالروز پيوستن به خاك اهورايي ميهن،گرامي داشته و ادامه راه پر رهروش را آرزومنديم.
روانش شاد و يادش گرامي باد
سازمان مهندسان جبهه ملي ايران
تهران 20خرداد 1387 خورشيدي
________________________________________________________________
به نام خداوند جان و خرد
ورجاوند زنده است
استاد پرویز ورجاوند بیش از پنجاه و پنج سال تلاش بی وقفه و خستگی ناپذیر در عرصه هنر - باستانشناسی - فرهنگ و سیاست این کشور نمود و حاصل آن شناساندن هنر و فرهنگ معماری کشور و به ثبت رساندن جهانی برخی آثار مهم باستانی که همیشه مایه مباهات این مرز پرگوهر بوده و همچنین مبارزات آزادی خواهانه و تربیت شاگردان بسیاری در این راه بوده است .
ورجاوند تا آخرین دقایق عمر پر بار خود هیچ گاه از تلاش برای آزادی میهن و حفظ تمامیت ارضی ایران دریغ ننمود و در این راه چه در دوره پهلوی و چه در دوره جمهوری اسلامی - هزینه های بسیاری از جمله زندان و شکنجه را متحمل شد .
ما شاگردان و دانش آموختگان مکتب ورجاوند یاد و خاطره آن استاد فرهیخته را گرامی داشته و در نخستین سال درگذشتش بر تمامی اندیشه ها و آموخته های وی که همانا اعتلای وطن - آبادی و آزادی و حفظ تمامیت ارضی پای می فشاریم .
یادش گرامی و راهش پر رهرو
مهندس حسین عزت زاده - دکتر افشین جعفرزاده - دکتر حسین مجتهدی - دکتر علی حاج قاسمعلی - مهندس اشکان رضوی - مهندس آرش رحمانی - مهندس حمیدرضا خادم - مهندس علی هنری - علی قادری
زمان و محل برگزاری آیین گرامیداشت شادروان پرویز ورجاوند
سه شنبه بیست و یکم خرداد ماه ۱۷ تا ۱۹
تهران - کامرانیه - بلوار اندرزگو - خیابان علوی - شماره ۴۵ واحد
______________________________________________________________________________
بیاد دکتر پرویز ورجاوند
که در پاسداری از ایران و فرهنگ ایران زمین ورجاوند شد
یکسال از درگذشت استاد پرویز ورجاوند آزاد اندیش و آزادیخواهی که آرمان و حرفه اش را در هم آمیخته بود و هردو در آزادی، آبادی و سربلندی میهنش ایران تحقق می یافت، میگذرد. ورجاوند بزرگ مرد دلاوری بود که هرگز در راه خدمت به ایران و ایرانی خستگی نمی شناخت. از جوانی جبهه ملی ایران خانه سیاسی او بود و همواره در حفظ و سربلندی این خانه سخت میکوشید. دکتر پرویز ورجاوند اولین باستانشناس ایران بود که متوجه خطر سد سیوند شد و هشدار داد و از فعالیت های کمیته بین المللی نجات پاسارگاد رسما حمایت کرد.
دکتر پرویز ورجاوند گرانیگاه تشکل جبهه ملی بود و پس از وداع از این دار فانی روز بروز اهمیت وجود پویا و پر بارش بیشتر احساس میشود. او در حالی از میان ما رفت که متهم به "تشویش اذهان عمومی و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی" شده بود و بیم بازداشت و بازهم زندانی شدنش میرفت.
بر همه ایرانیان میهندوست و بویژه اعضا و هواداران جبهه ملی ایران است که از او و راه و روش ارزنده او الهام گرفته و در سوی استقرار حکومت قانون، حاکمیت مردم، استقلال و عدالت اجتماعی کوشا باشند .
یادش زنده و مبارزاتش روشنایی بخش رهروان راه مصدق، آزادی و مردمسالاری در ایران باد.
پاینده باد ایران
یکشنبه نوزدهم خرداد ١٣٨٧
جبهه ملی ایران- اروپا
زندگي سياسي و علمي پرويز ورجاوند به قلم خودش
متولد ۱۳۱۳ در تهران، بعد از دوره دبستان و دبيرستان و دريافت ششم رياضي و گذراندن دوره عالي نقشه برداري در سازمان نقشه برداري مشغول به کار شدم. سپس ششم ادبي را گرفته، در دانشگاه تهران دوره ليسانس باستان شناسي و فوق ليسانس علوم اجتماعي را طي کرده با گرفتن بورس تحصيلي به کشور فرانسه عزيمت و دوره انستيتوي انسان شناسي دانشگاه پاريس و مدرسه عالي لوور را گذرانيده، توانستم دکتراي باستان شناسي را با گرايش درباره معماري ايران در دوران تاريخي از سوربن دريافت بدارم. از ۱۵ سالگي درگير فعاليت هاي سياسي زمان در کنار نيروهاي ملي شدم و در ۱۶ سالگي مسووليت روزنامه «دانش آموز» را در برابر «دانش آموزان» که از سوي حزب توده منتشر مي شد براي طيف ملي برعهده گرفتم و در روزنامه هايي چون پرچمدار و مجله اميد ايران به نوشتن مقاله و داستان تاريخي پرداختم. در تمامي دوران فعاليت نهضت ملي شدن صنعت نفت حضور فعال داشتم.
بعد از کودتاي ۲۸ مرداد مورد برخورد و دستگيري قرار گرفتم. در نهضت مقاومت ملي از تلاشگراني بودم که چندبار دستگير و بازداشت شدم. پس از آنکه در ۱۳۳۹ به فرانسه رفتم، توانستم جريان جبهه ملي را در اتحاديه دانشجويان ايراني در فرانسه مطرح و سرانجام جبهه ملي اروپا را با همکاري تني چند از کوشندگان پايه گذاري کنم که در اولين کنگره مسووليت هيات اجرايي اروپا برعهده ام گذارده شد و توانستم روزنامه «ايران آزاد» را به عنوان ارگان جبهه ملي انتشار دهم. همزمان توانستيم کنفدراسيون دانشجويان ايران را سازماندهي کنيم و تا چند سال آن را در مسير جبهه ملي به پيش ببريم.
در بازگشت به ايران پس از مشکلاتي که با ساواک داشتم، در جريان بررسي تهيه طرح بازسازي منطقه زلزله زده بوئين زهرا بر اثر تصادف شديد بيش از ۴ ماه در حالت فلج به سر بردم که به ياري يزدان پاک بعد از ۸ ماه به تدريج سلامت نسبي را به دست آوردم. با قبول شدن در امتحان ورودي استادياري دانشگاه تهران به دليل مخالفت ساواک از استخدام بازماندم ولي با حمايت شادروانان دکتر سياسي، دکتر صديقي و دکتر صفا اجازه تدريس بدون دريافت حقوق به من داده شد. در کنار آن مسووليت بخش مردم شناسي و ايلات و عشاير موسسه تحقيقات علوم اجتماعي دانشگاه تهران برعهده ام گذارده شد و همزمان مسووليت مرکز آموزش و برنامه ريزي خدمات جهانگردي وابسته به سازمان جلب سياحان را عهده دار شدم و نخستين گام ها در زمينه تربيت نيروهاي کاردان براي صنعت جهانگردي برداشته شد.
با تشکيل سازمان ملي حفاظت آثار باستاني، با عنوان مشاور عالي و مسوول بخش تربيت کادر متخصص براي حفظ و مرمت بافت هاي قديمي و مرمت مجموعه هاي باستاني و تاريخي به فعاليت پرداختم که عمده متخصصان معمار و باستان شناس سازمان ميراث فرهنگي از دانش آموختگان آن دوره هاي تخصصي به شمار مي روند. انتشار مجله هاي باستان شناسي و هنر و فرهنگ و معماري به صورت دوزبانه از فعاليت هاي ديگر من در سازمان ملي حفاظت آثار باستاني به شمار مي رود. در ضمن به عنوان عضو هيات تحريريه در دو مجله هنر و معماري و هنر و مردم مشغول به فعاليت بودم. فعال ساختن بخش پژوهش هاي مردم شناسي و ايلات و عشاير در زمينه پژوهش هاي ميداني و همچنين افزودن پژوهش هاي ميداني به برنامه هاي رشته باستان شناسي در سطح کارشناسي و کارشناسي ارشد براي کارآمد ساختن نيروهاي جوان، از ديگر تلاش هايم به شمار مي رود.
انجام بررسي هاي باستان شناسي و مشارکت در کاوش هاي هفت تپه، بيشاپور، تخت سليمان و مسووليت کاوش هاي رصدخانه مراغه و مشاوره و بررسي درباره نحوه مرمت و بازپيرايي شمار فراواني از جايگاه هاي عمده باستاني و تاريخي کشور چون تخت جمشيد، بناهاي دوران صفوي اصفهان، آذربايجان، کاشان، شمال کشور و... فعاليت هاي مستمري بودند که تا سال ۱۳۵۷ ادامه داشت و بخشي از آنها در قالب چندصد مقاله در مجله هاي معتبر داخل و خارج و دايره المعارف هايي چون؛ ايرانيکا، دايره المعارف اسلامي، دايره المعارف تشيع، دانشنامه بزرگ فارسي، دانشنامه زنان ايران و... به چاپ رسيده است. افزون بر آن حدود بيست جلد کتاب در زمينه هاي انسان شناسي و ايلات و عشاير، جغرافياي تاريخي و آثار باستاني مناطق مختلفي از ايران، سبک شناسي معماري، باستان شناسي و هنر، شيوه مرمت بناهاي تاريخي، رابطه فرهنگ و توسعه و... تاکنون از من به چاپ رسيده است.
مي توان گفت که فعاليت هاي سياسي پس از بازگشت از اروپا در چارچوب تماس با همفکران جبهه ملي و نيروهاي ملي و تشکيل نشست هاي منظم با نيروهاي جوان همچنان ادامه داشت و به مناسبت در قالب مصاحبه ها يا مقاله ها در نشريات معروف بازتاب مي يافت. سرانجام پس از انقلاب به دعوت شادروان مهندس بازرگان براي مدتي مسووليت وزارت فرهنگ و هنر برعهده ام قرار گرفت. در شرايط آن زمان که پاسداري از فضاي باز و حمايت از آفرينش هاي هنري در ابعاد گوناگون کار بسيار مشکلي به شمار مي رفت و حفظ ميراث هاي فرهنگي کشور در آن جو آشفته ،کوششي خستگي ناپذير را مي طلبيد، با قبول مشکلات بسيار کوشش کردم تا از ميزان فشارهاي تخريبي کاسته شود و به تلاشگران عرصه فرهنگ و هنر با تغيير فضاي سياسي کشور اميد ببخشم. در سال ۱۳۶۰ و به ويژه پس از فراخوان جبهه ملي در ۲۵ خرداد آن سال، من و تني چند از اعضاي دولت موقت که با جبهه ملي در پيوند قرار داشتيم، دستگير و يک دوران سه ساله زندان را از سر گذرانديم که عوارض سنگيني بر سلامت من گذارد.
پس از آزادي تلاش هاي وسيعي در زمينه ادامه کارهاي فرهنگي و انتشار کتاب ها و مقاله هايي جسته شد و تاکنون در موارد گوناگون اوضاع سياسي و جامعه ايران صدها مصاحبه با رسانه ها انجام گرفته است و تلاش بر آن بوده تا اميد از جامعه و نسل جوان رخت برنبندد و تلاش دشمنان خارجي نتواند همبستگي ملي و يکپارچگي کشور را خدشه دار سازد.اميد به آن دارد تا به ياري يزدان پاک بتوان در قبال معرفي تاريخ و فرهنگ پربار ايران و تشويق جامعه براي پاسداراي از استقلال و يکپارچگي ميهن توفيق لازم به دست آي
