كارگران شركت واحد: ”سنديكا حق مسلم كارگران است.”
در حالی كه در تهران خانواده‌ها و همكاران صدها تن از كارگران و كاركنان بازداشت شده‌ی شركت واحد اتوبوسرانى برای اطلاع از سرنوشت آنها تلاش می‌كنند ، همبستگی جهانی با كارگران بازداشت‌شده ادامه دارد. حزب سبزهاى آلمان و بلژيك، حزب سوسياليست فرانسه، عفو بين‌الملل، ديدبان حقوق بشر، گزارشگران بدون مرز، كنگره‌ى كار كانادا، کنفدراسيون اتحاديه‌های کارگری نروژ، شمار زيادى از نهادهاى دانشجويى داخل كشور و كنفدراسيون بين‌المللى اتحاديه‌هاى كارگرى به سركوب خشن كارگران و بازداشت صدها تن از آنها اعتراض كرده‌اند. روز جمعه نيز دهها نفر از ايرانيان به نشانه‌‌ى همبستگى و به دعوت «جمعيت دفاع از زندانيان سياسى ايران / كلن» در برابر دفتر اتحاديه‌ى كارگرى سراسرى آلمان در شهر كلن دست به تظاهرات زدند.
گفتگويی با حسن محمدى، فعال سنديكايى در تهران و نيز برخی شركت‌كنندگان در مراسم همبستگى «جمعيت دفاع از زندانيان سياسى ايران كلن» در برابر دفتر اتحاديه‌ى سراسرى كارگرى آلمان.
داود خدابخش
از زمان دستگيرى صدها نفر از كارگران شركت واحد اتوبوسرانى تهران و حومه در روز شنبه ۸ بهمن‌ماه تاكنون هنوز اطلاعى از سرنوشت ايشان در دست نيست. طبق آخرين گزارش‌ها تنها چند گروه ده نفره از زندان آزاد شده‌اند. از اين رو سنديكاى شركت واحد اتوبوسرانى تهران در اعتراض به دستگيرى گسترده براى روز جمعه از رانندگان خواسته بود تا در خانه‌هايشان مانده و به سر كارشان نروند. آقاى حسن محمدى، يك عضو فعال سنديكا در اين زمينه گفت:
”ببینید، اعتراض صنفی ما همچنان ادامه دارد و امروز تعداد زیادی از دوستان ما از حضور خود در محل کارشان خودداری کردند و خواستار آزادی همکارانشان شدند. فردا هم، جمعی از همکاران ما به اتفاق خانواده‌های زندانیان سعی می‌کنند در برابر دادگاه انقلاب حضور پیدا کنند تا از آقایون بخواهند دوستان ما را آزاد کنند. ما از تمام مردم ایران و تمام همکارانمان، بعد از سلام، خواهش می‌کنیم که در این اعتراض شرکت کنند و در راه آزادی این دوستان ما را یاری کنند.”
از آقاى محمدى در مورد شمار دقيق‌تر كارگران بازداشت شده پرسيديم:
”ما کماکان بالای ۱۴۰۰ تا ۱۵۰۰ نفر در تهران دستگیری داریم و کماکان خانواده‌ها نگران وضع همسرانشان هستند و با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند. متأسفانه کسی پاسخگوی این خانواده‌ها نیست و همانطور که دیدید دیروز در برابر مجلس هم تجمعی بود که متأسفانه هیچکدام از نمایندگان حاضر به پاسخگویی نشدند و به تظاهرکنندگان گفتند که آقای محجوب باید به کار شما رسیدگی بکند که اینها چون محجوب را نماینده‌ی واقعی کارگران و خودشان نمی‌دانستند و ایشان به دروغ خودش را نماینده‌ی فراکسیون کارگری می‌نامد، اعلام کردند که با ایشان مذاکره‌ای ندارند.”
بايد اشاره كرد كه عليرضا محجوب، دبيركل «خانهى كارگر» چندى پيش در مصاحبه‌اى با ماهنامه‌ى «توليد» خود اعتراف كرده بود كه خانهى كارگر در حمله به انجمن صنفى خبازان تهران در ارديبهشت ۸۴ شركت داشته است. در آن محل سنديكاى شركت واحد جلسه‌اى تشكيل داده بود و وابستگان «خانهى كارگر» خود سرانه به آنجا حمله برده و به ضرب و شتم ايشان پرداخته، بطوريكه منصور اسانلو، دبير سنديكاى شركت واحد بشدت از ناحيه‌ى سر و دهان مجروح شده است. عليرضا محجوب در اين مصاحبه خطاب به كارگران سنديكا گفته است: ”اگر مى‌خواهند در ايران زندگى كنند، بايد از كلمه‌ى سنديكا استفاده نكنند”. محجوب در سراسر اين مصاحبه بارها تكرار مى‌كند كه او خودسرانه اگر تشخيص دهد كه عملى غيرقانونى است، نخست خود عليه آن دست به اقدام زده، و بعد به مقامات شكايت خواهد برد. در اين مصاحبه خبرنگار حتا در مورد مسلح بودن اعضاى «خانهى كارگر» سخن مى‌گويد. آقاى محمدى در مورد اينكه خانهى كارگر يك تشكيلات كارگرى يا دولتى است، مى‌گويد:
”کلمه‌ی «خانه کارگر» را بدون عنوان «حزب» بیان نکنید. چون «خانه کارگر» حزب است و در كميسيون ماده‌ی ۱۰ احزاب به ثبت رسیده است. آقای محجوب الان نماینده‌ی مجلس است و در مجلس هم فراکسیونی دارد با عنوان «فراکسیون کارگری» و دوستان ما هم به این مسئله معترض‌اند و اعتقاد دارند که ایشان هیچگونه نمایندگی از طرف کارگران ندارند، ولی با عنوان نماینده مجلس و با رأیی که آورده‌اند، اگر صحبتی دارند می‌توانند انجام بدهند.”
اين فعال سنديكايى كه هنوز دستگير نشده است، در مورد اينكه تحت چه شرايطى كارگران دستگير شده مى‌توانند به سر كارشان بازگردند چنين افزود:
”اینها اگر از زندان اوین آزاد بشوند و بخواهند برگردند سر کارشان باید در سه جای مختلف اداره‌ی امنیت، کلانتری محل و شرکت واحد توبه نامه امضاء کنند.”
بايد گفت كه شمار زيادى سازمان‌هاى سياسى و غيرسياسى و حقوق بشرى نسبت به دستگيرى كارگران شركت واحد اعتراض كرده‌اند، كه از جمله‌اند: حزب سبزهاى آلمان و بلژيك، سازمان عفو بين‌الملل، سازمان ديدبان حقوق بشر، گزارشگران بدون مرز، كنگره‌ى كار كانادا، کنفدراسيون اتحاديه‌های کارگری نروژ، شمار زيادى از نهادهاى دانشجويى داخل كشور و كنفدراسيون بين‌المللى اتحاديه‌هاى كارگرى و بسيارى ديگر. روز جمعه نيز دهها نفر از ايرانيان به نشانه‌‌ى همبستگى و به دعوت «جمعيت دفاع از زندانيان سياسى ايران / كلن» در برابر دفتر اتحاديه‌ى كارگرى سراسرى آلمان در شهر كلن دست به تظاهرات زدند. آقاى دكتر بهرام بيگدلى، مسئول اين نهاد دفاع ازحقوق بشر در حين برگزارى مراسم مى‌گويد:
”همانطور که مطلع هستید، در تهران کارگران شرکت واحد در دفاع از حقوق خودشان دست به اعتصاب زدند، دستگیر شدند و تقریبا صدها نفر با خانواده‌هایشان دستگیر شدند و در زندان بسر می‌برند. و از این نظر «جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی کلن» حرکتی اعتراضی جهت همبستگی با این کارگران در بند را در مقابل دفتر مرکزی سندیکای کارگران آلمان، «D.G.B» در شهر کلن سازمان داده است. این حرکت در هوای بسیار سرد و برفی دهها نفر از هموطنان ما حضور پیدا کرده و با کارگران در بند اعلام همبستگی می‌کنند. حقیقت این است که آنچه در مورد اینها اتفاق افتاده، حتا، با قوانینی که در خود قانون اساسی جمهوری اسلامی هم، که قانون دمکراتیکی نیست، عنوان شده است هماهنگی ندارد. کارگران می‌توانند انجمن‌های صنفی داشته باشند، می‌توانند اعتصاب کنند و در نهایت یک دادگاه بیطرف، که در جمهوری اسلامی وجود ندارد، می‌تواند آنها را از کار معلق کند. کارگر را بخاطر اعتصاب با خانواده‌اش دستگیر نمی‌کنند، شکنجه نمی‌کنند. این فقط در کشور ما، در جمهوری اسلامی، می‌تواند اتفاق بیفتد. در این کشور صدها میلیارد دلار، و چه بسا بیشتر از این، خرج نیروگاههای اتمی میشود که در نهایت معلوم نیست به چه عاقبتی منجر خواهد شد و به چه عاقبتی این کشور را دچار خواهد کرد. ولی برای پرداخت حقوق کارگرانی که حتا در پایین‌تر از مرز فقر مطلق زندگی می‌کنند، کارگران به این سرنوشت اسفبار دچار می‌شوند. یکی از کارگران چندروز پیش به آقای طلایی، فرمانده نیروی انتظامی، نامه نوشته بود که من فیش حقوقی‌ام را به شما می‌دهم آقای طلایی. شما اگر یکماه با این فیش حقوق زندگی کردید و زنده ماندید، من دست از اعتصاب می‌کشم. حقیقت این است که مردم ما، کارگران ما، نه امروز، مدتهاست جان به لبشان رسیده است. ما می‌شنویم کارگرانی اعتصاب می‌کنند که ۱۱ماه است حقوق نگرفته‌اند. من نمی‌دانم کدامیک از مسئولان جمهوری اسلامی می‌تواند ۱۱ماه حقوق نگیرد و بعد کماکان به حکومتگری‌اش که برای مردم ایران بجز دردسر و مصیبت نیست، در ایران و همه‌دنیا ادامه بدهد. کشوری که با همه دنیا حکومتش سر جنگ دارد، حقوق کارگران خودش را که در فقر مطلق بسرمی‌برند نه تنها زیاد نمی‌کند، آنها را به زندان می‌اندازد و شکنجه میکند. این عملی‌ست محکوم! نه از نظر ما، از نظر همه‌ی کسانی که به حداقل حقوق انسانی برای مردم ایران معتقدند. در ایران و در جهان این کارگران باید از همه‌سو مورد پشتیبانی قرار بگیرند و این حرکت ما ادامه پیدا خواهد کرد.”
يك شركت‌كننده در اين اجتماع همبستگى و اعتراضى گفت:
”مسئله‌ی کارگران شرکت واحد، البته جدا از وضعیت کارگران در کل ایران نیست. اکثریت کارگران ایران حق داشتن هیچگونه تشکلی را ندارند. یعنی سندیکاهایی که در ایران وجود دارد، یعنی شوراهای کارگری، اینها اکثرا دست رژیم هستند و رژیم اینها را کنترل میکند. حالا که کارگران شرکت واحد می‌خواهند سندیکای مستقل خودشان را، مستقل از کارفرماها و دولت تشکیل بدهند، رژیم در مقابل اینها اقدام به این اعمال وحشیانه میکند. و این مسئله‌ی تازه‌ای نیست. آنموقعی که اینها سندیکای‌شان را تشکیل دادند، چندین بار دفتر سندیکای‌شان را مورد حمله قرار دادند و همانموقع هم چندین نفر از این کارگران را زخمی کردند و حالا هم با این اعمالی که اکنون انجام می‌دهند. واقعا نفرت‌انگیز است، طوریکه انسان شرم میکند خودش را هموطن این آقایون بنامد که آنجا نشسته‌اند و این کارگران را چنین مورد تبعیض و شکنجه قرار می‌دهند. ما از طرف کلیه هموطنانی که اینجا جمع شده‌اند، این حرکت ضدانسانی رژیم را محکوم می‌کنیم و با کارگران شرکت واحد همبستگی خودمان را اعلام می‌کنیم.”
شركت‌كننده‌ى ديگر مى‌گويد:
”بسیار جالب است که دولت ایران که با شعار برقراری عدالت در سراسر جهان و برای همه‌ی محرومین جهان بمیدان آمده بود، امروزه کارش به جایی کشیده است که کارگران ستمدیده شرکت واحد را بخاطر ابتدایی‌ترین حقوق صنفی‌شان دستگیر میکند و به زندان می‌اندازد و کار را به جایی رسانده که حتا به اعضای خانواده‌ی اینها نيز رحم نمی‌کند و کودکان خردسال‌شان را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهد. و طبیعی‌ست که انسانهاى آزاده در سراسر دنیا خودشان را موظف می‌دانند که از حقوق این کارگران ستمدیده دفاع بکنند.”
كارگران شركت واحد: ”سنديكا حق مسلم كارگران است.” 
