این نوشته با مطالعه ده ها مقاله و نوشته که در Wikipedia,the free encyclopedia وسایت های مختلف کامپیوتری موجود است گردآوری و برشته تحریر در آمده است. به ذکر بعضی از این منابع اکتفا می کنم:
www.jewsinamerica.org/
Amazon.com: A History of the Jews in America
www.aish.com/literacy/jewishhistory/Crash_Course_in_Jewish_History.
www.rsiss.net/religinamerica/jewsinamerica.html
en.wikipedia.org/wiki/Jewish_history –
www.fordham.edu/halsall/ancient/539cyrus1.html
ancienthistory.about.com/od/judaism/Ancient_Judaism.htm –
www.dmoz.org/Society/Ethnicity/Jewish/History/ -
en.wikipedia.org/wiki/Cave_of_the_Patriarchs –
en.wikipedia.org/wiki/1929_Hebron_massacre -
بخش یکم
مقدمه:
پس از گذشت بیش از 2000 سال دربدری و خانه بدوشی و بالغ بر 55 سال فعالیت و کوشش فراوان و از خود گذشتگی وبا اجرای عملیات جنگی و حتی تروریستی بالاخره قوم یهود موفق شد از اختلافات موجود بین کشورهای عربی و فرصت های بدست آمده استفاده کرده و کشور ی بنام اسرائیل را در سال 1948 تشکیل دهد.
در 60 سال گذشته کشور نوبنیاد اسرائیل بدون وقفه با همسایگان عرب خود در حال جنگ، نزاع، اختلاف و درگیری بوده ، و با وجود آنکه چندین بار با همسایگان خود به توافق هایی رسیده و توافقنامه هایی نیز به امضای طرفین رسیده است، متاسفانه هنوز آن صلح پایداری که طرفین این مخاصمه انتظار اش را داشته اند نه تنها بدست نیامده است، بلکه روزبروز اوضاع بغرنج تر ، کشت و کشتاربیشتر و دربدری و خانه بدوشی وبی غذائی و بی داروئی و بی کاری و ناامیدی فلسطینی ها بحدی رسیده است که اغلب چند میلیون شهروندان آن سرزمین، با آغوش باز با بستن بمب به کمر خود به خودکشی و کشتار دیگران روی می آورند!؟
در درون، اسرائیل با وجود مشکلات فراوانی که با آن روبرو بوده است، ظاهراً وانمود می کند که دموکراسی توانسته است تا حد ممکن در آن کشوربرای خود جایی را باز کرده و با برخورداری از آن دموکراسی شهروندان اسرائیلی ( ونه شهروندان فلسطینی- اسرائیلی!)، البته با برخورداری از کمک های چند میلیاردی بیدریغ سالیانه آمریکا، به زندگی بهتر و امکانات بیشتری دست یافته باشند.
از زمان تشکیل دولت صیهونیست اسرائیل بمرور تعداد بیشتری از جمعیت یهودیانی که در سطح جهان اقامت داشته اند بتدریج بسوی اسرائیل روی آورده و در حال حاضر 40 درصد کل یهودیان جهان در سرزمین اسرائیل بسر می برند.
گذشته قوم یهود: برمبنای نوشته های خود تاریخ نویسان و محققین یهودی، از 3400 سال قبل ,یهودیان در سرزمین اسرائیل حضور داشته اند.
نام جهود و یا (Jew) از کلمه یهودا (Judah) مشتق شده است. در طول این زمان طولانی بارها و بارها یهودیان از سرزمینشان رانده شده، ولی دوباره به سرزمینشان باز گشته اند. آنها علت آنکه در هر بار توانسته اند به سرزمین خود مراجعت کنند را در اعتقادات خود نسبت به کتاب مقدسشان که چون ستون بسیار محکمی حائل آنها بوده است می دانند!
در سال 586 قبل از میلاد مسیح نبوچاد نظار دوم (Nebuchadnezzar) پادشاه بابل سرزمین یهودا را تسخیر کرده و یهودیان را بعنوان برده به بابل نقل مکان داد.
در کتاب هیبرید بای بل Bible آمده است که در تاریخ 538 قبل از میلاد مسیح کوروش کبیر , شاه ایران , بابل را تسخیر و با صدور فرمانی یهودیان را آزاد نمود تا به سرزمین خود مراجعت کنند.
دسته اول ازیهودیان آزاد شده، شامل 50 هزار یهودی تحت رهبری فردی بنام زروبابل Zerubabel به سرزمین خود باز گشتند. دسته دوم شامل 5 هزار به رهبری ازرا و نهمیا (Ezra , Nehemiah) پس از 18 سال به یهودا بازگشتند.
در سال 332 قبل از میلاد اسکندر مقدونی , یهودا را تسخیر و دستور داد اولین ترجمه کتاب مقدس یهودیان را انجام دهند.
در قرن دوم قبل ازمیلاد آنتیوکوس چهارم پادشاه یونان تصمیم به ریشه کن کردن دین یهود گرفت ولی از سال 174 الی 135 قبل از میلاد با شورش یهودیان روبرو شد تا مانع از بین رفتن خود شوند، لذا یونانیها در این مورد موفق نشدند. به این خاطر یهودیان شکست یونانیان را همه ساله در جشن واره چانوکا (Chanukka) جشن می گیرند.
در سال 64 قبل از میلاد ,ژنرال رومی بنام پومپی (Pompey) یهودا را تسخیر کرد.
در سال 66 بعد از میلاد ,یهودیان خود را از زیر قید رومی ها خلاص کرده و دو باره نام اسرائیل را به بخشی از سرزمین خود که در تصرف داشتند گذاردند. ولی با شکست یهودیان در سال 70 میلادی، ژنرال رومی تیتوس، شهر اورشلیم را از بنیاد خراب کرد.
یهودیان در سال 135 میلادی برای باردوم سر به شورش گذارده و سرزمین خود را اسرائیل نامیدند. ولی بزودی تحت رهبری امپراتور رومی بنام هاردیان ( Hadrian)شکست خوردند و نام سرزمین اورشلیم را به الیا کاپیتولینا (Aelia Capitolina ) تغییر داده و از ورود یهودیان به و اقامت در مناطق تحت امر رومی ها منع شدند.
از آن تاریخ به بعد آن سرزمین بنام پا لیستینا که انگلیسی آن ( Palestine ) و عربها آنرا فلسطین میگویند خوانده شد.
وضعیت یهودیان پس از تصرف مسلمانان:
در سال 631 عربهای مسلمان، پادشاه بیزانتین بنام هراکلیوس را شکست داده و سرزمین فلسطین را تسخیر کردند. پس از تصرف اعراب برای چندین قرن دین اسلام در آن منطقه توسعه یافته و دین رسمی گردید.
سالها بعد پس از تصرف فلسطین بوسیله صلیبیون ، آنها نام فلسطین را به " ماوراء دریا ها" (Outremer ) تغییر دادند.
در دوران حکومت صلیبیون اروپایی کشتار، زنده سوزاندن و به فروش رساندن یهودیان ساکن آن منطقه به صورت برده یک امر عادی شد و این گونه وحشیگری و رفتار غیر انسانی صلیبیون به همراه نفوذ شان به مناطق دیگر اروپا نیزرواج پیدا نمود.
از سال 1260 الی 1300 میلادی سرزمین فلسطین در بین دو دشمن خونخوارقرار گرفت ، درسمت غربی، ما ملوک های مصری و در سمت شرقی، مغول ها با پشتیبانی صلیبیون . این دو بارها به سرزمین فلسطین حمله ور شده و باعث کشتار و خرابی ساختمانها ونابودی اقتصاد آن منطقه گردیده و باعث تقلیل جمعیت شدند.
بالاخره پادشاه مصر سلطان بایبار توانست مغولها و صلیبیون را از آن منطقه دور کند.
با سقوط صلیبیون در حدود سالهای 1290 انگلیسی ها از فرصت استفاده کرده و یهودیان ساکن انگلیس را از آن کشور اخراج نمودند.
یکصد سال بعد فرانسویها نیز یهودیان را از کشور خود ترد نمودند.
با شکست مسلمانان از دولت مسیحی اسپانیا در سال 1492 میلادی و بدریا ریختن مسلمانان ؛ برابر دستورصادره دولت اسپانیا، آلحمبرا (Alhambra decree ) ، یهودیان نیز از این کشور رانده شدند.
5 سال بعد دولت پرتقال نیز همین رفتار را با یهودیان کرد.
در نتیجه این آزارو اذیت ها واخراجها از کشورهای اروپایی، یهودیان به سوی سرزمین سابق خود در فلسطین روی آور شدند .
در بین سالهای 1517- 1917 و تسلط عثمانیها بر آن مناطق، همه آن سرزمین بنام سوریه بزرگ خوانده می شد.
در شورشهائی که در بین سالهای 1648 و 1654 در اوکراین رخ داد که بنام شورش خمل نیتسکی ( Khmelnytsky Uprising ) معروف است بالغ بر یکصد هزار یهودی در اروپای شرقی قتل عام شدند. لذا مهاجرت به سوی فلسطین ادامه یافت.
یهودیان ساکن فلسطین اکثراًدر چهار شهر مقدس تجمع کرده بودند. ناپلئون بناپارت پس از تصرف مصر، بخش ساحلی دریای مدیترانه از سرزمین فلسطین را نیز به تصرف خود در آورده وبه یهودیان پیشنهاد تشکیل کشوری را داد. ولی یهودیان به پیشنهاد او جواب مثبتی ندادند.
در قرن نوزدهم در سرزمین سابق اسرائیل اکثریت ساکنانش را مسلمانان و مسیحیان عرب، یهودیان، یونانیان، دروز ها و بیابان نشینان عرب تشکیل می دادند. در سال 1844 بیشترین ساکنان اورشلیم یهودیان بودند. در سال 1890 اکثریت مطلق در آن شهر با یهودیان بود، ولی در مجموع، کل جمعیت یهودیان کمتر از ده درصد جمعیت آن منطقه بود.
گفته شده است که پس از تصرف سرزمین فلسطین به توسط انگلیسیها در سال 1917 . آنها آن سرزمین را دوباره بنام فلسطین خواندند!؟
تاریخچه مهاجرت یهودیان به آمریکای شمالی
مهاجرت یهودیان به آمریکا از زمانی که ضدیت و ستیزه گرائی نسبت به یهودیان در اروپا رو بشدت گذاشت و به مرحله وخامت رسید، شروع گردید.
اولین گروه یهودیان مهاجر به آمریکا، شامل یهودیانی بودند که از دو کشور اسپانیا و پرتقال رانده شده بودند.
در حدود سالهای 1830، مهاجرت یهودیان قوم اشک نازی Askkenazi از آلمان شروع گردید. اکثر این گروه را افراد دارای حرفه صنعتی و یاتاجرتشکیل می داد. در سال 1880 حدود 250 هزار یهودی آلمانی که اکثر آنها تحصیلکرده و از لحاظ اعتقادات دینی تا حدی سکولار بودند . در آمریکا ساکن شدند.
تعداد مهاجران یهودی پس ازشروع ستیزه گرایی و زجر و شکنجه یهودیان ساکن اروپای شرقی، از مناطق کم درآمد و فقیر نشین در لهستان، لیتوانیا ،بلاروس و مولدووا در سالهای 1880 رو بازدیاد گذارد.
در بین سالهای1881 -1924 بالغ بر 2 میلیون یهودی روسی به آمریکا مهاجرت کرده و در نیویورک و نیوجرسی ساکن گردیدند.
در دهه 30 و40 بخاطر اتفاق وحشتناک هولی کوست که باعث از بین رفتن شمار زیادی از یهودیان در اروپا گردید، شمار یهودیان مهاجردر آمریکا که در اوایل قرن بیستم، حدود یک میلیون نفربود ، در پایان قرن به شش میلیون نفر اضافه گردید.
درسال 1654 ،23 نفراز یهودیان هلند که ساکن برزیل بودند بعنوان اولین مهاجران وارد نیویورک شدند.
در دوران جنگهای داخلی آمریکا، حدود 6000 از یهودیان به شمالی ها پیوسته و حدود 4000 نفر به جنوبی ها. ولی بخاطر مشکلات ناشی از جنگ و خرابی وضع اقتصادی آمریکایی ها ، ضدیت و ستیزه خوئی علیه یهودیان که اکثراًاز وضع مالی بهتری برخوردار بودند و در دوران جنگ به منافع فراوانی دست یافته بودند، شروع گردید. مسیحیان، یهودیان را فرصت طلب و سودجو دانسته و بر این باور بودند که آنها ضمن همکاری با دشمن، مشاغل مسیحیان را از دستشان بیرون میاورند.
به این علت ژنرال اولیس گرانت یکی ازفرماندهان ارتش شمالی ها ، دستوری صادر نمود که در واحد های تحت امرش در تنسی یهودیان را از خدمت بیرون کنند. با وجود آنکه ابراهام لینکلن رئیس جمهور آمریکا، سریعاً این دستور را لغو نمود، ولی واحد ها نظامی، یهودیان را اخراج کرده بودند. ضمناً ژنرال گرانت طبق دستور دیگری ازمسافرت یهودیان به سمت جنوب کشور جلوگیری کرده ومحتکرین یهودی پنبه و ولگردانی که مدرکی برای معرفی خود در دست نداشتند و خاصه یهودیانی که از نظر او بلای جان دیگران بودند را از مناطق تحت نظر او اخراج نمایند.
اولین یهودی که موفق به انتخاب در کنگره آمریکا گردد لوئیز چارلز لوین
Lewis Charles Levin و اولین سناتور یهودی دیوید لوی یولی David Levi Yulee بود که هردو در سال 1845 انتخاب شدند. ولی سال بعد یولین تغییر دین داده و مسیحی گردید.
اکثر یهودیان مهاجر از اروپای شرقی بعلت آزار و اذیتی که در طول زندگی با آن روبرو بوده اند، تمایلات سوسیالیستی و چپ گرائی داشتند.
یهودیان از اوایل قرن نوزدهم بفکر ایجاد تشکیلاتی به منظور دفاع از حقوق یهودیان مقیم آمریکا افتاده و شروع به ساختن کنیسه و مدرسه و یتیم خانه کردند.
پس از خاتمه جنگ اول جهانی یهودیان آمریکایی با ایجاد سازمانی شروع به جمع آوری اعانه نموده وبالغ بر 63 میلیون دلار به یهودیان جنگ دیده اروپا کمک کردند.
باوجود آنکه کنگره آمریکا و دولت و مردم آمریکا علاقمندی خود رانسبت به رفتاری که با یهودیان در اروپا در اواخر دهه 30 و نیمه اول دهه 40 شده بود، ظاهراً نشان می دادند، ولی اداره مهاجرت آمریکا حاضر نشد تغییری در اضافه نمودن تعداد مهاجران یهودی بدهد. لذا در آن سالها فقط 21000 یهودی در هر سال اجازه ورود به آمریکا را بدست می آوردند. و این تعداد حتی کمتر از مهاجران یهودی به کشور بسیار کوچک سویس بود.
گفته شده است که علت اصلی جلوگیری از ورود یهودیان به امریکا، در نتیجه حس بدبینی و ستیزه گرائی مردم نسبت به یهودیان بود. این تنفر در سالهای دهه 30 و اوایل 40 در بین مردم آمریکا رو به تزاید گذارده بود.
در تمام دوران دهه 30 جمعاً یکصد هزار یهودی آلمانی وارد آمریکا شدند تا از آزارو اذیت نازی ها در امان بمانند.
نازی ها چون از یهودی ستیزی سایر کشورهای اروپایی مطلع شده بودند ، لذا در تبلیغات خود علیه یهودیان به آن اشاره کرده و وانمود می کردند که چون همه قوم یهود بگونه پنهانی در امور ملی و اقتصادی مردم کشورهای مختلف دخالت کرده و اثر منفی گذارده اند ، لذا کشورهای اروپایی از پذیرش مهاجران یهودی خودداری می کنند!
در ماه مه 1939 کشتی مسافربری ساینت لوئیز SS St. Louis در حالیکه حامل فقط یک فرد مسیحی و936 یهودی بود ,بندر هامبورک را به مقصد آمریکای مرکزی ترک نمود. در تاریخ 4 ژوئن 1939 ناخدای کشتی، چون مقامات کوبا اجازه ورود یهودیان را به کشور خود ندادند موفق به پیاده کردن مسافران خود در کوبا نشد. او از دولت آمریکا درخواست پذیرش مسافران را نمود ولی فرانکلین روزولت از پذیرش آنها خودداری نمود!
با وجود آنکه خبر هولوکوست و کشتار یهودیان بدست نازی ها بگوش مقامات آمریکایی در سالهای 1941-42 رسیده بود ؛ ولی مسئولان دولتی حاضر نشدند تغییری در قوانین مهاجرت یهودیان داده شود. در نتیجه این بی توجهی گفته شده است که شاید امکان داشت بین 190 هزار تا 200هزار یهودی را از سوختن در کوره های آتش سوزی و خفه شدن با گازهای سمی نجات می دادند!
قوانین مربوط به مهاجرت در باره یهودیان تا سال 1948 تغییر نکرد، بلکه پس از شناسائی اسرائیل به توسط دولت آمریکا تغییرات عمده ای در آن بعمل آمد.
بزرگترین تعداد مهاجرین روسی که پس از پایان جنگ سرد روی به آمریکا آوردند. بالغ بر 150000 یهودی است.
ستیزه گرائی علیه یهودیان از نیمه دوم قرن نوزدهم در آمریکا شدت یافت. در آن سالها در هنگام استخدام، تبعیض بین یهودیان و مسیحیان فراوان بود. بعضی از کلوب های اجتماعی و تفریحی و رستورانها از ورود یهودیان خودداری می کردند. بهمین گونه در پذیرش دانشجویان یهودی محدودیت هایی قائل شده و ضمناً در بعضی از محلات از فروش املاک به آنها خودداری می شد.
سازمان Black Nationalist Nation of Islam مدعی است که یهودیان از کارگران سیاه پوست بهره برداری کرده و با ورود مشروبات الکلی و مواد مخدر در محله های سیاه پوست به سود جوئی و فرصت طلبی در امور اقتصادی آنها پرداخته اند.
برابر آماری که سازمان Anti-Defamation League ارائه کرده است، سیاه پوستان آمریکایی ستیزه گری علیه یهودیان را در حد بیشتری از سایر آمریکایی ها نشان می دهند.
برمبنای نوشته های خود تاریخ نویسان و محققین یهودی، از 3400 سال قبل ,یهودیان در سرزمین اسرائیل حضور داشته اند. 
ناپلئون بناپارت پس از تصرف مصر، بخش ساحلی دریای مدیترانه از سرزمین فلسطین را نیز به تصرف خود در آورده وبه یهودیان پیشنهاد تشکیل کشوری را داد. ولی یهودیان به پیشنهاد او جواب مثبتی ندادند. 
