بياد دوست و همرزم سفر کرده
دريا دار دکتر احمد مدنی
در سياره ای که ما آنرا زمين نام نهاده ايم ، هرسال ميليون ها انسان چشم به جهان می گشايند و ميليون ها نفر نيز ديده از جهان فرو بسته به ابديت می پيوندند.
سفر رفته گان چند گاهی در ياد ها ميمانند پس از آن بر اساس قانون تغيير ناپذير زمان به تدريج از ياد ها ميروند تا جای برای عشق و دوستی های نو باز شود .
تاريخ اقوام ملل و همچنين ميهن ما نشان ميدهد که شماری ، نه چندان زياد از جمع سفر کرده ها به تاريخ می پيوندند و جاودانه ميشوند.
يار و همرزم سفر رفته ما ، زنده ياد دريادار دکتر احمد مدنی از زمره انسان هايی است که به تاريخ پيوسته و نام بلندش برای نسل های آينده ايران زمين به ياد می ماند و درسی خواهد بود برای استقامت و تلاش نسل های امزور وفردا برای آزاد زيستن ، بی تفاوت نبودن و ايستادگی برای حفظ وحدت و منافع ملی .
دکتر مدنی انسانی فرهيخته ، فداکار و شجاع بود که ميهن و هم ميهانش را تا مرحله عشق دوست ميداشت و بخاطر آنها با رضايت خاطر و عاشقانه از خود و نام نيک خويش مايه ميگذاشت .
آموزگاری خردمند ، رهبری شايسته و بی غرض و اقيانوسی از انسانيت و شحاعت بود .
چهره مهربان و فراموش نشدنی او آئينه صفا ، درستی و صداقت ، همچون دريائی آرامش بخش ، مرهمی بود به دل های شايد نا اميد و افسرده ياران و همرزمان .
دکتر احمد مدنی بالاترين و مقدس ترين آرزوهايش رهائی ميهن و هم ميهنان از گرداب ناخواسته ای بود که در آن گرفتار می باشند .
در مکتب دکتر مدنی همه اقوام ايرانی به يک اندازه حق زندگی و بهره وری از نعمت های سرزمين اجدادی خود را دارند.
در نظر دکتر مدنی کلمه خودی و ناخودی همان قدر مذموم و ناپسند است که خيانت به منافع ملی در افکار و انديشه هايش ، گناهی فراموش نشدنی بود.
به ياران و هم مسلکان خويش همواره اين جمله را کراراً تکرار ميکرد « در سرزمين اجدادی ما ايران ، در آينده نبايد کلمه خودی و نا خودی جايی در فرهنگ ايرانی داشته باشد.»
انسان آزاده ای بود که در راه آرمان های ملی خويش در برابر هيچ مستبدی سرفرود نمی آورد ، نه از استبداد شاهی واهمه داشت و نه در برابر استبداد مذهبی بيمی بخود راه ميداد.
رهبر خردمندی بود که با ملايمت و مدارا ياران و هم مسلکان خود را به صبر و بردباری تشويق ميکرد تا تحمل شنيدن هر سخن ، حتی مخالف را داشتنه باشند.
او زنجير گرانقدری بود که دلسوزان وطن را به يکديگر پيوند ميداد و همواره پيامش اين بود که هرکس حق دارد بدون واهمه افکار و ديدگاه های خود را بر زبان آورد.
هرچند دکتر مدنی از جمع ياران و هم رزمان رخت بربسته و به ابديت پيوسته است ، اما آرمان های مقدس او هيچگاه از خاطر ياران و هم رزمان او بيرون نخواهند شد.
شايد اين تنها سپاسی باشد که ما ميتوانيم در برابر همه تلاش های انسانی او در راه ميهنی که گرانپايه ترين ميراث نياکان و انسان های فداکاری چون دکتر مدنی ميباشد ، تقديمش کنيم.
يادش گرامی و راهش پر رهرو باد.
جبهه ملی خارج از کشور
