آغاز رايزنی ها برای برگزاری "نشست ملی صلح"، ميزان نيوز
ميزان نيوز: رايزنی ها برای برگزاری "نشست ملی صلح" آغاز شد. بر اين اساس اولين نشست از سلسله نشست های "هم انديشی کميته موقت ملی صلح با گروه های مختلف اجتماعی ايران" روز دوشنبه پنجم آذرماه ۱۳۸۶ با نمايندگان دانشجويان برگزارشد.
کميته موقت صلح که در "کانون مدافعان حقوق بشر" تشکيل شده است کار خود را بعنوان جنبش اجتماعی صلح دوستان ايران جهت مقابله با خطرهای تهديد کننده صلح در ايران ، آغاز کرده است.
بنابراين اعضای شورای مرکزی دفتر تحکيم وحدت و اعضای شورای تهران تحکيم (نمايندگان و دبيران انجمن های اسلامی دانشگاه های تهران) در اين نشست حاضر شدند تا در خصوص ضرورت طرح اين بحث و ارتباط آن با شعار مطرح شده يعنی "جنگ نه، صلح و حقوق بشر آری" با اعضای کميته صلح گفت و گو کنند.
اما اين نشست تنها به طرح اين نکات محدود نشد. چگونگی کمک دانشجويان به طرح اين ايده و گسترش آن در سطح دانشگاه ها موضعات ديگری بود که در اين نشست به آن ها پرداخته شد.
به گزارش روابط عمومی کانون مدافعان حقوق بشر، در ابتدای اين نشست چند تن از اعضای کميته موقت صلح ديدگاه های خود را در خصوص اين ايده و اينکه چرا دانشجويان به عنوان اولين گروه از گروه های اجتماعی دعوت شده اند را مطرح کردند.
به اعتقاد آنان طرح مسأله صلح از سوی نيروهای دموکراسی خواه می تواند به جلوگيری از جنگ و يا کاهش هزينه های آن کمک کند. البته اعضای موقت کميته صلح برای صلح قيدی نيز داشتند. "صلحی که حقوق همه انسان ها در آن مراعات شود.
"شيرين عبادی" برنده جايزه صلح نوبل روز دوشنبه ۲۸ آبان ماه ۱۳۸۶ در فراخوانی خبرتشکيل "شورای ملی صلح" را اعلام کرده بود. دعوتی که بسياری از فعالان سياسی و فرهنگی به دليل نگرانی ازشرايط موجود در عرصه داخلی و در سطح بين المللی وطرح موضوع جنگ واخبار وگزارشات مربوط به آن جواب مثبت دادند.
بنابراين رايزنی با گروه های اجتماعی ضرورتی انکار ناپذير تشخيص داده شد و دانشجويان به عنوان يکی از فعالترين گروه های اجتماعی اولين گزينه اين انتخاب بودند. چرا که "دانشگاه تنها نهاد مرتبط با مردم است. اگر دانشگاه باتفاوت باشد جامعه نيز با تفاوت می شود. بنابراين لازم است دانشجو به لحاظ نظری مجاب شود که اين کار تا چه اندازه مؤثر است."
در اين نشست هم انديشی با طرح اين ديدگاه که دوره جديدی برای جنبش دانشجويی آغاز شده است، شعار جديدی در اين شرائط برای جنبش دانشجويی قابل طرح دانسته شد. "نه سازش، نه جنگ، تعامل." اين شعار، شعار دوران ساز دانسته شد که دانشجو می تواند کمک کند تا اين مسأله آرام آرام مسأله مردم شود. بر اين اساس بررسی تفاوت صلح و سازش بدين گونه توضيح داده شد. "در سازش سر مردم کلاه می رود. در صلح همه سود می برند."
يکNGO می تواند شعار جنگ دهد اما يک کشور بايد با نظر مردم خويش وارد جنگ يا صلح شود. بنابراين آنان لازم ديدند تا در اين نشست، تحليلی کوتاه از شرايط ايران و جهان ارائه دهند. "چرا که هر جنگ نظامی می تواند ما را ۴۰ سال عقب بياندازد."
وجود يک گرايش تند رو در داخل حاکميت که حيات خود را در بحران می بيند موضوع ديگری بود که در اين نشست مطرح شد. "حکومت هايی که زيست در بحران می کنند، اين زيست می تواند به جنگ منجر شود. زيست در بحران باعث حذف می شود، حالت فوق العاده مطرح می شود و همه مشکلات را می توان به گردن بحران انداخت. زيست در بحران پروژه سازندگی را عقب می اندازد. زيست در بحران باعث شده است تا جناح های تند رو در حاکميت جناح های معتدل تر را حذف کنند. چرا که هر بار شعار جنگ سر داده شده، جناح معقول تر نظام کنار زده شده اند." براين اساس انتساب اتهام براندازی نرم به طرفداران اکبرهاشمی رفسنجانی در اين راستا ارزيابی شد. "تا همه نارسايی ها به گردن آنها بيفتد." سپس اين نتيجه گرفته شد که استمرار بحران به حذف جناح معقول تر منتهی می شود. همچنين در حالتی ديگرآثار تشديد تحريم ها بدتر از جنگ ارزيابی شد.
دانشجويان شرکت کننده در اين نشست نيز ديدگاه های خود را مطرح کردند. ورود به گفتمان استدلالی ضرورتی بود که دانشجويان بر آن تأکيد داشتند. "چرا که محيط دانشگاه چون و چرايی است." بنابراين شفاف سازی و عيان کردن اين واقعيت که جنگ تا چه اندازه می تواند روند "دموکراسی ملی" را کند ضروری دانسته شد.
"بی اطلاعی مردم - حتی در سطح نخبگان - از خطر جنگ" و"برخوردهای احتمالی با صلح خواهان"، نگرانی هايی بود که دانشجويان مطرح کردند. آنان همچنين با طرح سؤالاتی از دغدغه های خود گفتند.
"چه مکانيزمی در اين خصوص که حرکت ضد جنگ بر افکار عمومی جهان تأثير بگذارد اما تغييری در رفتار حاکميت جمهوری اسلامی ايجاد نشود، انديشيده شده است"، "چه امتيازی در قالب اين کار که قرار است انجام شود از حاکميت در راستای حقوق بشر گرفته می شود"، "چه کارهايی قرار است انجام شود"، "تلاش کرديم مسأله جنگ حل شد، مساله حقوق بشر کجا قرار دارد"، "آيا قرار است سرباز حکومت شويم" و "آيا اين وزن را داريم تا با جامعه جهانی تعامل کنيم" سؤالاتی بود که در اين نشست مطرح شد.
طرح اين موضوع که "حرکت ما بی تأثير است، رخداد حتمی است" به اين مسأله اشاره شد که برخی ممکن است نگاه فرصت طلبانه نسبت به صلح داشته اند يعنی اينکه اگر صلح می خواهيم بايد به حکومت برگرديم.
پس از طرح دغدغه دانشجويان واين ديدگاه که عده ای معتقدند "حمله در بلند مدت باعث پيشرفت می شود"، اعضای کميته موقت صلح لازم ديدند تا توضيحاتی ارائه کنند. عراق، افغانستان و يوگسلاوی کشورهايی بودند که در اين نشست برای بررسی بيشتر به عنوان نمونه مطرح شدند.
بنابراين تأکيد شد که "حمله امريکا به ايران نتنها منجر به دموکراسی نمی شود بلکه جنگ، دموکراسی ملی را در ايران عقب می برد. پس بايد نسبت نسبت به آن حساس بود."
با اين استدلال ها بود که همگان بر اين مسأله تأکيد داشتند که "حالت بحران به ضرر ماست، پس هرکس با جنگ مخالفت کند متحد راهبردی ما می شود. چرا که اگر حمله صورت گيرد باز ما قربانی هستيم. می خواهيم بيشتر نبازيم و از آنجا که سياستمداران واقع بينی هستيم اگر اين حرکت منجر به آن شود که حمله ای صورت نگيرد آن وقت است که امکان تقويت نهادهای مدنی فراهم می شود. دموکراسی درجامعه مدنی خواهد بود. در اين شرايط نيروهايی که صلح می خواسته اند مطرح می شوند."
آنان با تأکيد براينکه "اگر تيز هوش باشيم می توانيم ضرر و زيان را کنترل کنيم، اعلام کردند که "ما با حرکت خودمان می توانيم از حوادث شبيه عراق در دوران صدام حسين جلوگيری کنيم" بنابراين موضعگيری دانشجويان در خصوص مسايل هم لازم و ضروری و هم موثر ارزيابی شد.
"برگزاری برنامه هايی در دانشگاه ها با توجه به نزديکی به روز ۱۶ آذر"، "طرح موضوعاتی که به مسايل ملی مربوط می شود در بيانيه ها" ، "نشست با اساتيد و چهره های سياسی" و "ضرورت تشکيل کميته دانشجويی صلح" جمعبندی پايانی اين نشست به عنوان کار مشترک بود.
راهکاری که می تواند همبستگی با همه ی جنبش های صلح طلب جهان را به همراه داشته و صدای صلح دوستی مردم ايران را به گوش همه ی جهانيان برساند، تا خطرات تهديد کننده صلح را محدود کند .
