پنج سال پيش، هنگامی که برای اولين بار «کميته ی بين المللی نجات پاسارگاد» روز 29 اکتبر (هفتم آبان) را ـ که سالگشت روز ورود کورش بزرگ به بابل در 2500 و اندی سال پيش و صدور منشور حقوق بشر او است ـ به عنوان روز جهانی کورش بزرگ اعلام داشت، و مردمان جهان و به خصوص ايرانيان را برای نجات آرامگاه و خانه ی او ـ که می رفت تا به دست حکومت اسلامی ويران شود ـ فرا خواند، هرگز گمان نمی رفت که اين روز به چنين سرعتی در ميان ايرانيان رسميت پيدا کند.
ايرانيان فرهنگ دوست، و رسانه های خارج از ايران و وبلاگ ها و سايت های علاقمند به فرهنگ ايرانزمين در سراسر جهان، و از جمله ايران، با کمترين توان مادی و با بيشترين شور خود در بزرگداشت اين روز شرکت کردند و از انسانی گفتند که در زمانه ای که دنيا جز بيداد و توحش نمی شناخت و تصوری از «حقوق انسان ها» مطرح نبود، اولين منشور حقوق بشر را از سوی ايرانيان به جهان هديه کرد.
جوانان ايران، که سال ها کتاب های درسی کودکی و نوجوانی شان از نام شخصيت های تاريخی مان تهی شده بود، و چشم و گوش شان تنها به تبليغات رسانه ها و مراکز وابسته ای باز بود که بزرگانی چون کورش را با نام هايي چون «جباران تاريخ»، «طاغوتی» و «کافر» معرفی می کردند، با شنيدن آن چه که در منشور او بود، با دانستن اين که کلمات و تصوير اين منشور پس از 2500 سال، و در قرن بيست و يکم حتی، در سازمان ملل متحد حضوری زنده دارد، و از شنيدن گوشه هايي از ارزش های برآمده از فرهنگ خردمدار و مهرافروز و متمدن ايرانی شان به وجد آمدند. و از آن زمان تا کنون با همه ی محدوديت ها، با همه ی فشارها و بگير و ببندها، و با همه ی سم پاشی های وابستگان به حکومت، هر ساله بزرگداشت اين روز را در حد توان خودشان در ايران نيز برگزار کرده اند.
امسال اما روز جهانی کورش، با يکی از مهم ترين و متمدنانه ترين جنبش های آزادی خواهانه در طول تاريخ ايران همزمانی پيدا کرده است. اين جنبش، که با سبزی و حق طلبی آغاز شد، اکنون در خود خواسته هايي را می پروراند که نشان دهنده ی جضور و پايداری تفکر برخاسته از بستر فرهنگ با شکوه و انساندوستانه ای است که منشور کورش را بوجود آورده است. اين تفکر که بدون ترديد از آن مادران و پدران باستانی ما بوده در ذهن مردمان امروز ايران، و به خصوص جوان های دلير و متمدن ما امروزی شده است.
کميته ی بين المللی نجات پاسارگاد روز کورش بزرگ را به همگان تبريک گفته و همچنان از هموطنان خود در سراسر جهان تقاضا دارد که با حفظ ميراث فرهنگی و طبيعی ايرانزمين، و با بزرگداشت روزهای نيکی چون «روز جهانی کورش بزرگ» به گسترش و مانايي فرهنگ خردمدار، مهرآفرين، و شادمان ايرانی مان ياری رسانيده و، اين گونه، در مقابل فرهنگ خشن، جنگ طلب و ويرانگری که اين روزها سرزمين مان را بيش از هميشه تلخ، عبوس و رنجور کرده است بايستند.
روز جهانی کورش بزرگ 
