در نامه ای خطاب به سران شرکت کننده در اجلاس غیرمتعهدها در تهران
محمد ملکی: شما پای به سرزمینی نهاده اید که در شرایط دردناکی به سر می برد
http://melimazhabi.com/?p=21175
دکتر محمد ملکی مبارز و آزادی خواه پر سابقه ، فعال ملی- مذهبی و نخستین رئیس دانشگاه تهران پس از انقلاب که به اتهام های گوناگون حبس های مختلفی را پشت سر گذاشته است ، طی نامه ای به سران شرکت کننده در اجلاس غیر متعهد ها در تهران ضمن خوش آمد گویی به آن ها و اشاره به فرهنگ دیرپا و غنی سرزمین ایران از جمله در رابطه با حقوق بشر ، نکاتی از وضعیت حقوق بشر در ایران پس از انقلاب را با آن ها در میان گذاشته است.
وی در قسمتی از این نامه گفته است: حال که در وطن من هستید به نام یک ایرانی که از اعمال ضد انسانی این حکومت زجرها برده و دردها کشیده و شاهد رنجهای مردمش بوده از شما استدعا دارم که به زندانهای سیاسی ایران، که حکومت آنها را زندانهای امنیتی نام نهاده، سربزنید و با وکلای دادگستری، دانشجویان، روزنامه نگاران، فعالان سیاسی و مدنی که در این زندانها در بدترین شرایط هستند ملاقات کنید تا بر شما معلوم گردد رفتار حکومتی که از شما دعوت به حضور در ایران نموده با دگراندیشان و منتقدانش چگونه است.
به گزارش سایت ملی – مذهبی متن کامل این نامه به دو زبان فارسی و انگلیسی چنین است:
با نام خدا
عالیجنابان؛
سران محترم شرکت کننده در اجلاس کشورهای غیرمتعهد در تهران
به شما که بعنوان میهمان پای به کشور مصیبت زده ی ایران نهاده اید، کشوری که این روزها در اندوه از دست دادن تعداد زیادی از هموطنانمان در زلزله شمال غرب کشور است، خوشامد میگویم. از فرصت حضورتان بهره گرفته مطالبی را با شما در میان میگذارم.
یقینا مستحضر هستید که کشور باستانی ایران، فرهنگی غنی و باسابقه دارد و خدمات ارزنده ای به غنای فرهنگ بشری نموده است. بسیاری از پژوهشگران ایران را پایه گذار حقوق بشر میدانند و خدمات کشور ما را به پیشرفت تمدن جهانی باور دارند.
عالیجنابان؛
شما اکنون پای به سرزمینی نهاده اید که این روزها بعلت بی کفایتی زمامدارانش، مردم در شرایط بسیار دردناکی بسر میبرند. از سویی گرفتار فقر و فساد هستند و از سوی دیگر سایه ی جنگی ویرانگر بر سر آنها افتاده است. در مدت بیش از سی سال، حکومتگران دست به اعمال ضدبشری زده اند، از جمله کشتار ده ها هزار مرد و زن دگراندیش که جز آزادی و عدالت چیز دیگری را طلب نمیکردند. از نمونه های بارز آن کشتارچندین هزار زندانی سیاسی در سال ۱۳۶۷ که دوره ی محکومیت خود را در زندانها میگذراندند به دستور آقای خمینی بوده است. این گونه کشتارها در مجامع حقوق بین المللی به عنوان «جنایت علیه بشریت» شناخته میشود. نمونه دیگر کشتار مردم در تظاهرات مسالمت آمیز دراعتراض به تقلب در انتخابات سال ۱۳۸۸ می باشد.
جهت اطلاع شما عالیجنابان اجازه دهید که نویسنده این یادداشت خود را معرفی نماید. بنده محمد ملکی استاد بازنشسته دانشگاه و اولین رییس دانشگاه تهران پس از پیروزی انقلاب هستم که مختصری از آنچه در این نظام به سرش آمده را برای شما بازگو میکنم تا بهتر آگاه شوید حکومتی که به دعوت آن به ایران آمده اید چگونه حکومتی است و با مردمی که نخواستند زیر بار ظلم و بیداد این حکومت فاشیستی ـ مذهبی بروند چه رفتاری داشته و دارد.
حدود یک سال پس از بسته شدن دانشگاهها به بهانه انقلابی فرهنگی در سال ۱۳۵۹، نامه ای انتقادی در اعتراض به این تصمیم نوشتم که این نامه بهانه ای شد تا تیر ماه ۱۳۶۰ به خانه من هجوم آورده و مرا دستگیر کنند. پنج سال در زندانهای مختلف و بدنام در ایران از جمله اوین و قزلحصار زیر سخت ترین شکنجه ها قرار گرفتم که هنوز پس از سی سال آثار آن شکنجه بر روی بدنم باقی است.
در اسفند ۱۳۷۹ مجددا باتفاق جمعی از فعالان ملی ـ مذهبی از طرف سپاه پاسداران دستگیر و حدود ۶ ماه در زندان مخوف عشرت آباد در سلولی به درازای ۱۸۰ سانتی متر و پهنای ۸۰ سانتی متر زندانی و بعد در یک دادگاه غیر قانونی محاکمه و به ۷ سال زندان محکوم شدم. در سال ۱۳۸۸ و پس از تظاهرات تاریخی مردم تهران در اعتراض به تقلب در انتخابات ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد، که اکنون دعوت کننده ی شماست، درحالیکه در بستر بیماری بودم مجددا دستگیر شده و ۱۹۱ روز که ۹۰ روز آن در سلول انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین بود در شرایطی بسیار ناگوار زندانی شدم.
عالیجنابان؛ لازم به یادآوری است بنده در آستانه ۸۰ سالگی و مبتلا به بیماری های گوناگون از جمله سرطان پروستات و نارسایی قلبی هستم و بعلت وخامت وضع سلامتی ام بالاجبار من را به مرخصی فرستادند و در یک دادگاه فرمایشی و غیرقانونی محکوم به یک سال زندان شدم. اینکه در این زندانها بر من بعنوان یکی از شاهدان زندانهای جمهوری اسلامی چه گذشت و چگونه زیر انواع شکنجه ها قرار گرفتم داستانی است جداگانه که اگر امکانی فراهم شود جزییات آنرا شرح خواهم داد.
عالیجنابان؛
حال که در وطن من هستید به نام یک ایرانی که از اعمال ضد انسانی این حکومت زجرها برده و دردها کشیده و شاهد رنجهای مردمش بوده از شما استدعا دارم که به زندانهای سیاسی ایران، که حکومت آنها را زندانهای امنیتی نام نهاده، سربزنید و با وکلای دادگستری، دانشجویان، روزنامه نگاران، فعالان سیاسی و مدنی که در این زندانها در بدترین شرایط هستند ملاقات کنید تا بر شما معلوم گردد رفتار حکومتی که از شما دعوت به حضور در ایران نموده با دگراندیشان و منتقدانش چگونه است.
لیست زندانیان سیاسی ایران را میتوانید از جناب آقای دکتر احمد شهید نماینده ویژه حقوق بشر سازمان ملل برای ایران که هرگز اجازه حضور در ایران را نیافته و یا دیگر سازمانهای حقوق بشر دریافت کنید.
من تعدادی از این زندانیان را جهت اطلاع شما در اینجا نام میبرم:
وکلای زندانی: نسرین ستوده، عبدالفتاح سلطانی، محمد سیف زاده
روزنامه نگاران زندانی: احمد زیدآبادی، مسعود باستانی، مهسا امرآبادی، بهمن احمدی امویی، کیوان صمیمی، عیسی سحرخیز، سیامک قادری
دانشجویان زندانی: مجید توکلی، شبنم مددزاده، بهاره هدایت، عماد بهاور، فرزاد مددزاده، مجید دری، ضیا نبوی، علی اکبر محمدزاده، حامد روحی نژاد، امید کوکبی، مهدی خدایی، سما نورانی، آرش صادقی، سیاوش حاتم، بابک داشاب
فعالان سیاسی: مسعود پدرام، علیرضا رجایی، سعید مدنی، عبدالله مومنی، حشمت الله طبرزدی، خسرو دلیرثانی، محمد فرید طاهری، امیر خرم، فریبرز رییس دانا، حسن اسدی زیدآبادی، مصطفی تاجزاده، بهزاد نبوی، ابوالفضل قدیانی، علی معزی، مهدی محمودیان، آرش سقر، فیض الله عرب سرخی، محسن امین زاده، ابوالفضل عابدینی، محسن میردامادی، محمد امین هادوی، محمد کاظمینی بروجردی، ارژنگ داوودی، محمد رضایی
فعالان سیاسی در حصر خانگی: مهدی کروبی، میرحسین موسوی، زهرا رهنورد
فعالان مدنی: محبوبه کرمی، محمد صدیق کبودوند، رضا شهابی، افشین اسانلو، محمد داوری، مهدی خدایی
و دهها زندانی سیاسی و عقیدتی دیگر
با احترام و آرزوی موفقیت
تهران ـ دکتر محمد ملکی ـ ۳ شهریور ۱۳۹۱
رونوشت:
ـ دبیر کل سازمان ملل متحد آقای بان کی مون
ـ نمایندگی حقوق بشر سازمان ملل، دیده بان ویژه ایران جناب آقای دکتر احمد شهید
ـ دبیرخانه اجلاس سران کشورهای غیرمتعهد
++++++++++++++++
In the name of God,
Your Excellencies,
Honorable Participants of the Non-aligned Movement Summit in Tehran,
I welcome you to my country that has recently faced yet another disaster, a country which is nowadays in the grips of having lost its compatriots in a recent earthquake. I want to use this opportunity to share some concerns with you.
You are surely aware of the great and ancient heritage of this country, which has enriched human culture. Many researchers consider ancient Iran as having contributed to the development of the idea of human rights, and even to the progress of world civilization.
Your Excellencies,
Today, sadly you have come to a country whose authorities are not qualified and legitimate to be its governors. As a consequence, its people suffer dreadfully. On the one hand, they face corruption and poverty. On the other, they are threatened by the shadow of what would be a disastrous war.
In a period of more than thirty years, the rulers of this country have committed crimes against humanity such as the killing of tens of thousands of men and women, merely because of their beliefs. These were people who wanted nothing but freedom and justice.
A grave example is the murder of thousands of political prisoners in 1988, who had received prison sentences already but were executed nevertheless. Their deaths were ordered by Ayatollah Khomeini. A recent example is the killing of peaceful people who protested the fraudulent presidential election of 2009.
For your information, please let me introduce myself. I am Mohammad Maleki, a retired professor and the first president of Tehran University after the 1979 Revolution. I want to briefly explain what happened to me as a political critic over the past thirty years. This story can raise your awareness about the regime that has invited you to Iran, a theocratic regime which does not hesitate to employ fascist solutions against dissenters.
A year after the closing of the universities in 1980, under the name of a “Cultural Revolution”, I wrote a critical letter against the policy. This letter became an excuse to arrest me. I was imprisoned for five years in many different and notorious prisons such as Evin and Ghezel-Hesar, where I faced brutal tortures. After thirty years, my body still remains scarred. In 2000, I and other activists were arrested together by the Revolutionary Guard. Again, I was imprisoned for six months in the notorious Eshratabad prison. My cell was 180 by 80 centimeters. Next, an illegitimate court sentenced me to seven years. In 2009, after the historic demonstrations of the Green Movement against the “election” of Ahmadinejad, who has invited you today, while I was being under medical treatment, I was arrested yet again and moved to Evin prison for 191 days, 90 of which in solitary confinement under grave conditions.
Your Excellencies,
I want to inform you that I am almost eighty years old and suffer from different diseases, such as prostrate cancer and cardiovascular complications. Because of my health, they had to free me. But in a show-trial afterwards I was sentenced to a one-year imprisonment again. The exact nature of the tortures I faced and witnessed in the prisons of the Islamic Republic is a separate story that I may expound on if the opportunity arises.
Your Excellencies,
Now that you are in my country, as an Iranian who has suffered the inhumane actions of this regime and who has witnessed the pains of the people, I want to beg you to visit the political prisoners in Iran who the government has mischievously described as “acting against national security”. I urge you to visit the many lawyers, students, journalists, political and civil activists who are imprisoned and suffer grave conditions, so that you may learn how the regime that has invited you treats its critics and dissidents.
You can receive the list of political and civil prisoners from Dr. Ahmed Shaheed, the UN Special Rapporteur on the human rights situation in Iran, who has not yet had the same privilege of visiting Iran.
I would like to name some of them here:
Prisoned lawyers: Nasrin Sotoudeh, Abdolfattah Soltani, Mohammad Seifzadeh
Prisoned journalists: Ahmad Zeidabadi, Masoud Bastani, Mahsa Amrabadi, Bahman Ahmadi Amooee, Keivan Samimi, Isa Saharkhiz, Siamak Ghaderi
Prisoned students: Majid Tavakoli, Bahareh Hedayat, Shabnam Madadzadeh, Farzad Madadzadeh, Emad Behavar, Majid Dorri, Zia Nabavi, Aliakbar Mohammadzadeh, Hamed Roohinejad, Omid Kookabi, Mehdi Khodaiee, Arash Sadeghi, Siavash Hatam, Babak Dashab
Prisoned political activists: Masoud Pedram, Alireza Rajaee, Saeed Madani, Abdollah Momeni, Heshmat Tabarzadi, Khosro dalirsani, Mohammad Taheri, Amir Khoram, Fariborz Raeesdana, Hasan Assadi Zeidabadi, Mostafa Tajzadeh, Behzad Nabavi, Abolfazl Ghadyani, Ali Moezi, Mehdi Mahmoodian, Arash Sagher, Feyzollah Arabsorkhi, Mohsen aminzadeh, Abolfazl Aabedini, Mohsen Mirdamadi, Mohammadamin Hadavi, Mohammad Kazemeini Boroojerdi, Arzhang Davoodi, Mohammad Rezaee
Under house arrest political activists: Mehdi Karoubi, Mirhossein Mousavi, Zahra Rahnavard
Prisoned civil activists: Mahboobeh Karami, Mohammad Sedigh Kaboodvand, Reza Shahabi, Afshin Osanloo, Mohammad Davari, Mehdi Khodaee
And tens of other prisoners
Yours sincerely,
Dr. Mohammad Maleki
August 24, 2012, Tehran
Copy to:
- The Secretary-General of the United Nations, Dr. Ban Ki-Moon.
- The UN Special Rapporteur on human rights in Iran, Dr. Ahmed Shaheed
- The secretariat of the Nonaligned Movement Meeting
AttachmentsDrMaleki-Ejlas NonAligned-Farsi.doc DrMaleki-Ejlas NonAligned-English.doc Download AllDelete ReplyReply ForwardSpamMovePrint Actions NextPrevious |
