بيش از سه دهه است که حاکميت جمهوری اسلامی به کارگران و کارمندان ايران قول "عدل علی" داده است. از نخستين تظاهرات اين "عدل" تعطيل تشکلهای مستقل صنفی کارگری و ايجاد سازمانهای وابسته به نظام با صفت اسلامی بود، که بيشتر در خدمت استقرار حاکميت بودند تا در فکر دفاع از منافع اقشار و گروههای زحمتکش.
در طول اين سی سال اوضاع اقتصادی و اجتماعی اين طبقات روزبروز بدتر شده بطوريکه هم اکنون فقر آشکار و فزاينده ای گريبانگير ميليونها کارگر و کارمند ايرانی گشته است. امروز حتی مقامات دولتی نيز اذعان ميکنند که اکثريت کارگران و زحمتکشان ايران زير خط فقر قرار گرفته اند. تازه اينکه لشکر گسترده بيکاران به شمار آورده نمی شود که در فقر مطلق زندگی ميکنند و خود و خانواده شان مدام در خطر مرگ و نابودی ميباشند. نسبت دادن اين تباهی به "رژيم سرمايه داری" و يا بطور کلی به "بورژواری" و فحاشی به آنان يک ساده نگری است که تنها احساسات ايدئولوژيک گويندگانش را ارضاء کرده و مشکلی را حل نمی نمايد. پوشيده نيست که بخشهای بزرگی از سرمايه داران ايرانی نيز شديدا تحت فشار بوده و از سياستها و اقدامات سياسی- اقتصادی حاکميت جمهوری اسلامی رنج ميبرند. واقعيت و ساختار قدرت در جمهوری اسلامی نامتعارفتر از آنست که بتوان آنرا با کليشه های رايج توضيح داد. ورشکستگی و تعطيل روزافزون موسسات توليدی کوچک و بزرگ در ايران که منجر به فقر و بيکاری هزاران کارگر و کارمند ميشود، در درجه اول پيامد سياستهای اقتصادی ضدملی دولت و سپس در خدمت آن قشر سرمايه دار تاجری است که نماد و نماينده اش حزب موتلفه اسلامی ميباشد.
ترديدی نيست که کارگران و کارفرمايان بنا بر جايگاهشان در زندگی اجتماعی- توليدی همواره نمی توانند بدون تضاد منافع در کنار هم قرارگيرند، ولی ماداميکه در ساختار ضد بشری، ضدملی و ضد دمکراتيک حاکم، عقلانيت، قانونمداری و حقوق شهروندی قربانی منافع باندهای مافيايی- ايدئولوژيک مذهبی ميشود، بايستی تنها و تنها مبارزه عليه اين نظام ضد انسانی و ضد ايرانی در راس دستور کار قرارگيرد. و درست از اينجاست که بايد به حضور کمرنگ کارگران و جريانهای کارگری در جنبش دموکراتيک کنونی توجه فوق العاده کرد و در سمت رفع اين کمبود کوشيد. اقشار ميانی نميتوانند به تنهايی از عهده مبارزه پيروزمندانه برای حقوق شهروندی بر آيند. هرگونه مخدوش کردن لزوم همبستگی و مبارزه ملی برای آزادی، استقلال و عدالت اجتماعی، چه به بهانه های " قومی" و چه به بهانه های" طبقاتی" ناگزير به تضعيف مبارزات دموکراتيک کنونی مردم ايران منجرخواهد شد. تاريخ رخدادهِ جوامع پيشرفته بشری آشکارا نشان ميدهد که بهترين وضع معيشت و بطور کلی مناسبترين زندگی اجتماعی زحمتکشان تنها در جوامع دموکراتيک ممکن ميباشد و وعده های ايدئولوژيک به چه عواقب وحشتناکی ره يافته اند.
کارگران و زحمتکشان ايران،
خواست های صنفی و اجتماعی بحق شما مواردی نيستند که نيازی به پايبندی ايدئولوژيک داشته باشد. ايدئولوژيزه کردن جنبشهای کارگری هيچگاه به نفع کارگران تمام نشده است. شواهد تاريخی گويای اينند که خواست های شما تماما در چهارچوب يک نظام دمکراتيک با مبارزات مسالمت آميز قانونی و رسمی بدست آمدنی هستند. بر اين مبنا شرکت فعال کارگران و زحمتکشان ايران در مبارزات جاری ملت ايران، البته با طرح خواسته های خود و ديگر شعارهای شهروندی نه تنها در سوی رشد و پيروزی جنبش رنگين دمکراتيک مردم ايران است، بلکه بويژه بنفع اقشار ستمديده زحمتکش نيز ميباشد.
جبهه ملی ايران- اروپا از مطالبات کارگری زير که از طرف چند تشکل کارگری اعلام شده قويا پشتيبانی ميکند:
۱- برسميت شناخته شدن بی قيد و شرط حق ايجاد تشکلهای مستقل کارگری، اعتصاب، اعتراض، تجمع، آزادی بيان، مطبوعات و تحزب
۲- لغو فوری مجازات اعدام و آزادی فوری و بی قيد و شرط کليه فعالين کارگری و ديگر جنبشهای اجتماعی از زندان
٣- افزايش فوری حداقل دستمزدها براساس اعلام نظرخود کارگران از طريق نمايندگان منتخب آنها در مجامع عمومی کارگری
۴- طرح هدفمند کردن يارانه ها بايد متوقف و دستمزدهای معوقه کارگران بايد فورا" و بی هيچ عذر و بهانه ای پرداخت گردد
۵- تامين امنيت شغلی برای کارگران و تمامی مزد بگيران، لغو قراردادهای موقت و سفيد امضاء، برچيده شدن کليه نهادهای دست ساز دولتی از محيطهای کار و تدوين و تصويب قانون کار جديد با دخالت مستقيم نمايندهای منتخب مجامع عمومی کارگران
۶- اخراج و بيکار سازی کارگران به هر بهانه ای بايد متوقف گردد و تمامی کسانی که بيکار شده اند و يا به سن اشتغال رسيده و آماده به کار هستند بايد تا زمان اشتغال به کار از بيمه بيکاری متناسب با يک زندگی انسانی برخوردار شوند
۷- لغو کليه قوانين تبعيض آميز نسبت به زنان و تضمين برابری کامل و بی قيد و شرط حقوق زنان و مردان در تمامی عرصه های زندگی اجتماعی، اقتصادی، سياسی، فرهنگی و خانوادگی
٨- برخورداری تمامی بازنشستگان از يک زندگی مرفه و بدون دغدغه اقتصادی و رفع هرگونه تبعيض در پرداخت مستمری بازنشستگان و بهره مندی آنان از تامين اجتماعی و خدمات درمانی
۹- تمامی کودکان بايد جدای از موقعيت اقتصادی و اجتماعی والدين، نوع جنسيت و وابستگی های ملی و ن‍‍ژادی و مذهبی از امکانات آموزشی، رفاهی و بهداشتی يکسان و رايگانی برخوردار شوند
۱۰- اول ماه مه بايد تعطيل رسمی اعلام گردد و در تقويم رسمی کشور گنجانده شود و هر گونه ممنوعيت و محدوديت برگزاری مراسم اين روز ملغی گردد
پاينده باد ايران
پويا و پابرجا باد مبارزات ملت ايران برای احقاق حقوق شهروندی و دمکراتيک
ششم ارديبهشت ماه ۱۳۸۹
۲۶ آوريل ۲۰۱۰
شورايعالی جبهه ملی ايران- اروپا
