در طی سه دهه گذشته پیوسته سخن از نا بسامانی و ندانم کاری در ورزش سازمان یافته ایران بوده است که که سبب های آن را می توان به بی تجربگی، نا کارآمدی، باند بازی و البته، مطابق همیشه در همه چیز، فساد بوده است. بهمین دلیل ورزشکاران که بار ها ثابت کرده اند که در بد ترین شرایط در جهان خوش درخشیده اند، نتوانستند در همه ورزشهای تیمی در طی این سه دهه شایستگی های خود آن جور که می توانسته اند به جهانیان نشان دهند.

اکنون که مدیریت ورزش کشور پندار که در آستانه تغییرات سودمند است، من پیشنهاد زیر را برای ساماندهی ورزش های تیمی، که پیش از همه مورد استقبال همگان می باشد، مانند فوتبال، بسکتبال، والیبال، فوتسال و غیره ، ارائه می کنم :
آ- ورزش های تیمی غیر حرفه ای ( آماتور)
تیم های آماتور جنبه آموزشی، ترویجی، تفریحی و گسترش فرهنگ ورزش در جامعه را دارند. آماتور یعنی که ورزش حرفه ورزشکاران و منبع در آمد آنان نیست، پیشاوری ها بیشتر جنبه تمرینی در تقویت روحیه رقابت دارد، و برای خانواده، دوستان و همکاران جذابیت دارد.
1- ورزشهای دبستانی
همه دبستانها، پسرانه و دخترانه، بایستی شرایط و تهسیلات لازم را برای آموزش و تمرین ورزش های تیمی را فراهم آورند، و کودکان را تشویق نه تنها به ورزش کردن، بلکه به کار تیمی برای آموزش و تقویت حس همکاری و هماهنگی تیمی، و رقابت سالم بر پایه استعداد و شایستگی، کنند.
در همه شهر ها، و نیز در شهر های کوچک و روستاهای هر بخش تیم های دبستانی برای پیشاوری های شهری و بخشی ساماندهی شوند. این پیشاوری ها در گروه های ده تا پانزده تیمی در سازمان های سال آموزشی انجام می گیرند و در پایان سال ، در تابستان، پیشاوری های میان شهر ها و بخش ها انجام بگیرند تا فرهنگ کار تیمی، شایستگی و رقابت از همان کودکی در ذهن جای بگیرد.
2- ورزشهای دبیرستانی
ساماندهی ورزش های تیمی دبیرستان با همان دلیل های بالا باید انجام بگیرد. و پیشاوری های ورزشی تیمی دبیرستان ها در هر شهر بر پایه گروه های ده تا پانزده تیمی و در بخش ها به همین ترتیب ساماندهی شوند. همه دبیرستان ها را باید امکانات داد و تشویق کرد که تیم های پیشاوری برای رقابت با یکدیگر تشکیل دهند.
هزینه این فعالیت ها بر عهده وزارت آموزش و پرورش است، ولی هزینه پیشاوری ها را می توان با وزارت ورزش تقسیم کرد، زیرا ورزشکاران رقابتی تیم های حرفه ای و ملی از همان دبیرستانها و دانشگاه ها بر می خیزند.
3- ورزش های دانشگاهی
ورزش سازمان یافته در دانشگاه ها سر چشمه تربیت ورزشکاران ملی و حرفه ای است که در آوردگاه های بین المللی برای افتخار کشور به رقابت می پردازند.
پیشاوری های تیمی میان دانشگاه ها باید اینگونه ساماندهی شوند که تیم ها در گروه های ده تا پانزده دانشگاه از شهر ها و استان های همسایه، با توجه به مسافت برای پیشاوری با هم ترتیب داده شوند. بد نیست ده دانشگاه برتر سراسر کشور هم در یک گروه سازماندهی شوند که ممکن است جاذبه تماشاگری زیادی داشته باشند، زیرا افزون بر رقابت میان دانشگاه ها رقابت میان شهر هاهم خواهد بود.
برای مثال، می شود دانشگاه های شمال و جنوب کشور را در دو گروه ساماندهی کرد، و پس از پایان سال تحصیلی یک پیشاوری برای قهرمانی کشوری ترتیب داد.
هزینه فعالیت های ورزشی دانشگاهی بر عهده وزارت علوم است، ولی دانشگاه های خصوصی هزینه را با کمک وزارت ورزش یا علوم خودشان می پردازند.
4- تیم های ارتشی
اکنون تیم های ارتشی در میان تیم های حرفه ای مسابقه می دهند، که به باور من درست نیست، تیم های ارتشی، سپاهی، نیروهای هوائی، دریائی، هوانیروز، انتظامی و غیره، همه باید به عنوان تیم های غیر حرفه ای در میان خودشان گروه بندی شوند.
پیشاوری های آنها که در پایان فصل می تواند به قهرمانی یکی از آنها تمام شود برای تماشاگران که بیشینه از خود نیروهای مسلح خواهند بود برای آنها بسیار هیجان انگیز خواهد بود. تیم های نیرو های مسلح با باشگاه های حرفه برای تماشاگران ارزش رقابت در میان خودشان ، نخواهد داشت و اگر از تیم های غیر نظامی حرفه ای شکست بخورد یک افت چنینی برای آن نیرو خواهد بود. در هر حال نیرو های مسلح سازمان های دولتی بشمار می آیند و حق مالکیت سازمان اقتصادی را نباید داشته باشند.
5- تیم های ملی
تیم های ملی با وجود این که می توانند از بازی کنان آماتور و حرفه ای استفاده کنند تیم های غیر حرفه ای بشمار می روند. آنها تنها در بازی با تیم کشور های دیگر بازی می کنند و در پیشاوری های بین المللی شرکت می کنند. همه تیم های کشور حرفه ای و غیر حرفه ای موظف هستند نیاز های تیم های ملی را با بازیکنان خود تامین کند، هزینه تامین نیاز های تیم های ملی با وزارت ورزش است .
بازیکنان تیم های ملی در مدتی که تمرین می کنند باید از دولت حقوق بگیرند، بویژه آنان که تحت قرارداد با باشگاه های حرفه ای هستند، در صورتی که پرداخت به آنان را وقتی برای تیم ملی تمرین می کنند و مسابقه می دهند حذف نماید.
6- تیم های داوطلبانه
هر سازمان دولتی، همانند شرکت های خصوصی، باید اجازه دهند که کارمندان خودشان داوطلبانه تیم های غیر حرفه ای تشکیل بدهند و در ساعات فراغت به ورزش های تیمی بپردازند ، ولی نباید حق تشکیل تیم های حرفه ای بدهند و با سرمایه سازمان دولتی که به ویژه هزینه خدمات آن سازمان مردم است به کار ورزش حرفه ای که هدفش کسب درامد است بپردازند.
دولت یک سازمان خدماتی است که هزینه آن را ملت از محل مالیات و در امد های دیگرشان پرداخت می کنند. ریسک کردن با این بودجه برای وارد شدن به فعالیت هایی که بویژه بخش خصوصی است خطاست. شهرداری هایی که اقدام به تشکیل تیم های حرفه ای شده و با باشگاهها رقابت می کنند. دچار این خطا شده اند.
شوربختانه در کشور ما، حتی در محیط ورزشی، مرز ها برداشته شده و شهرداری ها و برخی بنگاه های دولتی و نیروهای مسلح وارد مسابقه های باشگاهی حرفه ای شده اند، بانک ها هم بنگاه های خدماتی زیر پوشش و کنترل بانک مرکزی هستند هم وارد این گود شده اند ، هر چند برای بانکها خرید سهام یا شرکت در هر بنگاه اقتصادی در شرایطی که منظور کنترل و نظارت بر هزینه شدن وام هایشان باشد مجاز است که سازمان های دولتی بعلت نا کامکی و نا رسانی هایی قانون است که سازمان های دولتی حد و مرز تعریف شده ای ندارند.
ب- ورزشهای تیمی حرفه ای
بازی های باشگاهی هرفه ای هستند و باشگاها به صورت بنگاه های اقتصادی اداره می شوند و هدفشان مانند هر بنگاه اقتصادی سود آوری است. سازمانها . اداره ها و شرکت های دولتی نباید حق رقابت با بخش خصوصی را داشته باشند .
بزرگترین اشتباه اقتصادی جمهوری اسلامی مصادره بنگاه های اقتصادی بزرگ موفق کشور و تبدیل آنها به شرکت های دولتی بود. مالکیت و اداره دولت صنایع و بنگاه های اقتصادی منجر به ورشکستگی و تعطیلی اکثر آنها شد و بسیاری هم به مراکز سوء استفاده و فساد، و دست درازی به خزانه دولت شدند. در نتیجه اقتصاد کشور فرو ریخت.
دولت یک سازمان خدماتی است که هزینه آن از خزانه مردم تامین می شود،
نیروهای مسلح، استانداری ها و شهرداری و شرکت های دولتی همگی متکی به بودجه دولت هستند و هرگز نباید از محدوده وظایف تعریف شده خود پا بیرون بگذارند.
ج- ورزشگاهها
در هر استان بایستی دستکم یک ورزشگاه مناسب برای بازی های بین المللی باهزینه استان و همیاری وزارت ورزش ساخته شود که البته گنجایش آن مناسب با جمعیت استان خواهد بود. در شهر های بزرگ بایستی ورزشگاه های مناسب برای پیشاوری های باشگاه های داخلی ساخته شود که هزینه آنها را شهرداری ها با همیاری استان و نیز وزارت ورزش تقبل خواهند کرد.
شهرداری ها باید در پارک های شهر زمین های بازی مناسب برای دبیرستان ها، دبستانها و تیم های آماتور دیگر فراهم اورند و ساختمان ورزشگاهی برای و ورزش های داخل سالن ایجاد نمایند تا همه نو جوانان ، جوانان و مردم شهر بتوانند از آنها بهره برداری کنند. هر شهرک و روستا بایستی زمینی متناسب و ضعیت مالی خود برای نوجوانان فراهم آورد.
زندان اوین 17/10/95