جمهوری در چنبره تجزیه؟

مبارزات آزادیخواهانه ملت ایران در ۲۵ شهریور سال پیش, پس از قتل جانگداز ژینا امینی وارد مرحله نوینی شد که در آن مطالبات بر حق ملت ایران و در راس آن جنبش زنان به عنوان نخستین قربانیان تبعیض در جمهوری اسلامی ابعاد تازه ای گرفت.
این مبارزات هزینه بسیاری از جمله نزدیک به 600 کشته ,هزاران زندانی, تجاوز ,نقص عضو به ویژه چشم و مرعوب شدن دهه 80 و 90 ها که هنوز با حملات شیمیایی به مدارس ادامه دارد داشت .ارعابی که تاثیر مخربی در اینده کشور به دلیل از دست رفتن اعتماد به نفس و امید جوانان خواهد داشت. در نبود جامعه مدنی و ضعف اپوزسیون خارج از کشور به دلیل عدم درک ازشرایط داخل کشور و مشخص نبودن اولویت ها و در نتیجه مطرح نشدن شعار های جامعه مدنی از جمله آزادی زندانیان سیاسی و لغو حجاب اجباری و بجای آن شعار هایی که انگیزه دشمنان ازادی را برای سرکوب بیشتر میکرد مطرح شد. ضعف بزرگی که امید است در ادامه جنبش و با منسجم شدن جامعه مدنی، مشخص شدن اولویت ها و شعارها برطرف گردد. اما دست آورد مهم این جنبش علاوه بر مقاومت جانانه زنان و همراهی مردان با بانوان ، انتشار مطالبات حداقلی انجمن های مستقل و اصناف بود که در یک چارچوب مدنی و منطقی منتشر شد که اگر کمربند یکپارچگی کشور را محکمتر کند قطعا بی نقص خواهد بود. این منشور از درون مرز هرچند مورد توجه رسانه های وابسته ولی تاثیرگذار قرار نگرفت اما گامی استوار برای انسجام جامعه مدنی محسوب می شود.
شاید با تردید بتوان گفت دست آورد خیزش زن ,زندگی , آزادی در خارج از کشور تشکیل بلوک های گوناگون و صدور منشور های مختلف بود. تردید چنانکه که در بالا گفته شد به خاطر عدم درک شرایط ایران توسط اپوزسیون و مشخص نبودن اولویت‌ها و عدم استقبال داخل از این بلوک .ها و منشور هاست. البته نمیتوان از عدم کارایی و کارنامه ناموفق اپوزسیون نیز به عنوان عواملی در این عدم استقبال گذشت
منشور موسوم به مهسا توسط گروه 8 که هنوز مشخص نیست این چیدمان محصول کیست ولی بعدا به 6 کاهش یافت و امروز شنیده ها حاکی از اختلافات بیشتر است , مورد نقد و بررسی فراوان قرار گرفت که در آن نیز عدم ارتباط با داخل کشور ,فراموش کردن ملت, نبود پرجم ملی و تمرکز بیش از حد بر ارتباط با دولتهای خارجی مشهود بود.
اما اعلام بخشنامه ای از سوی ۶ گروه جمهوریخواه که بعدا تبدیل به ۵ گروه شدند نیز بر ابهامات افزود. صرفنظر از ضعف کارایی و تعداد قلیل این مجموعه، این گروه ها با داد و قال فراوان اصرار بر مصادره تمامیت جمهوریخواهی در یک قاب را دارند. لکنت زبان آنان در تاکید بر یکپارچگی کشور و عدم تعهد به زبان مشترک و پرچم ملی نیز کاملا روشن است.اولویت های این گروه ها بجای همراهی با ملت ایران و مشارکت در مبارزه بی امان ملت برای رفع حجاب اجباری وآزادی های اساسی ,مشکلات معیشتی ,بر محور “اتنیک ها” و ال جی بی کیو میگردد .
حمایت سازمان مجاهدین خلق از این اِِِئتلاف و “سونامی جمهوریخواهی” خواندن آن از سوی عناصز تجزیه طلب نیز جای سئوال بسیار دارد. البته باز هم عدم استقبال نیروهای راستین درون کشور از این اتحاد و حمایت نا مقدس تجزیه طلبان و مجاهدین نشان داد که این سونامی تنها در فنجان چای رخ داد . این گروه ها باید یک بازبینی دقیق بر منشور خود داشته باشند که چرا این جریانات ضد ملی و منفور هواخواه آنان شده اند.
جمهوری خواهی در ایران اگر مبتنی بر اصول وطنخواهی و ملی گرایی نباشد،تداعی دو تلاش ضد ملی برای تجزیه کشوراست که هر دو بر سیاستهای “اتنیک” محور متکی بودند. رویکردی که در سال 1324 برای تجزیه ایران بنام جمهوری و با حمایت خارجی آغاز شد و امید داشتند توسط “ اتنیک ها “ و به عبارت صحیح، اقوام ایران به فرجام رسد.اما سه ایل کرد ,جمهوری مهاباد و قاضی محمد و مردم دلیر تبریز با کمک ارتش ایران فرقه دمکرات آذربایجان و
پیشه وری را متلاشی کردند .ملت ایران نشان داد که برای یکپارچگی کشور جانفشانی میکند.
تجربه دیگر هم جمهوری گیلان در سال 1299 بود که آن هم برگ درخشانی در تاریخ ایران نیست و ثمری غیر از خون ریزی و قتل و جنایت نداشت.
جمهوری خواهی طیف گسترده ای است که از عاشقان ولایت تا مشتاقان تجزیه ایران را شامل میشود، اما ملت ایران که شعارش از زاهدان تا کردستان جانم فدای ایران است به هیچ جمهوری غیر از آن که میثاق آن ” یک ملت, یک کشور, در زیر یک پرچم ,برای آزادی ,استقلال و عدالت اجتماعی” باشد تن در نخواهد داد و پس از تحمل ۴۴ سال جمهوری خون و جنون ,هیچ نوعی از جمهوری غیر از جمهوری سکولار را نخواهد پذیرفت.
منشور جبهه ملی ایران که نه امروز بلکه در سال ۱۳۸۳ انتشار یافت و دران یکپارچگی کشور و یگانگی ملت ،جدایی دین از حکومت ،آموزش زبان مادری و زبان پارسی به عنوان زبان مشترک از اصول مهم و غیرقابل چانه زنی و مذاکره است ,میتواند و باید از اصول جمهوریخواهی ملی و در واقع مانیفست چنین جمهوری که باید مورد وثوق جمهوریخواهان ملی بویژه آنانی که بنام جبهه ملی ایران فعالیت میکنند قرار گیرد تا در یگ ائتلاف پنج گانه شاهد حضور دو گروه منتسب به جبهه ملی نباشیم
هر نوع تخطی از منشور جبهه ملی ایران جفا به این قدیمی ترین نهاد دمکراسی خواه در خاورمیانه است .
بیژن مهر
بوستون-آمریکا
1/15/1402
###################################################

اصول عقايد و هدفهای جبهه ملی ايران

اصل يکم: حفظ تماميت ارضي، استقرار حاکميت ملی و استقلال سياسی برخاسته از اراده عمومی ملت ايران در نظام جمهوری مبتنی بر اصول دموکراسي، حقوق بشر و حاکميت قانون.

اصل دوم: تاکيد بر تامين و حفظ حقوق و آزادی های اساسی مردم ايران به ويژه آزادی حزب ها، انتخابات و مطبوعات و برابری حقوق زن و مرد و مبارزه با هرگونه تجاوز به حقوق بشر.

اصل سوم: جبهه ملی ايران برای حفظ احترام به دين مبين اسلام، وهمچنين فراهم شدن امکان بهره گيری از تمامی توان ملی و مردمي، بر اصل جدايی دين از حکومت تاکيد می کند.

اصل چهارم: استقرار عدالت اجتماعی و بالا بردن سطح رفاه عمومی بر اساس جهان بينی علمي، رشد توليد، افزايش اشتغال و توزيع عادلانه درآمد ملي.

اصل پنجم: احترام به حقوق شهروندی برابر و اعتقادات دينی و آداب و رسوم و زبانها و گويش های تمامی مردم سرزمين ايران.

اصل ششم: تقويت و پاسداری و گسترش زبان ملی و مشترک فارسی و فرهنگ و هنرهای ملی ايران.

اصل هفتم: اتخاذ سياست خارجی مستقل ايرانی بر پايه حفظ مصالح و منافع ملی و حفظ تماميت ارضی کشور، پشتيبانی از اصول و هدفهای منشور ملل متحد، دوستی واحترام متقابل با همه ملت ها و کشورها بويژه کشورهای منطقه و مبارزه با هرگونه تروريسم فردي، گروهی و دولتي.

(پيشنهادی کميسيون اساسنامه برگزيده پلنوم 2 آبان 1382 جبهه ملی ايران، مرکب از آقايان اديب برومند، مهندس کورش زعيم، دکتر محسن فرشاد، مهندس نظام الدين موحد، و دکتر سيد حسين موسويان، که در نشست 25 تيرماه 1383، شورای مرکزی جبهه ملی ايران به تصويب رسيده است.)

روابط عمومی جبهه ملی ايران

27 مرداد 1383