بيانيه مشترک پنج سازمان فرهنگی و سياسی در باره روز ملی خليج فارس

روز دهم ارديبهشت روز ملی خليج فارس نامگذاری شده است. در کنار بزرگداشت اين روز خجسته،
فرارسيدن آن را هنگام مناسبی برای درميان نهادن نکته مهمی با همميهنان ارجمندمان يافتيم.
امروزه، خليج فارس تنها يک آبراه بسيار با اهميت از ديدگاه راهبردی نيست بلکه پاره ای از موجوديت
ايران است. هويت آن با غرور ملی و کيان کشورآميخته شده است. سپری که ملت ما برای پدافند از نام
ايرانی اين آبراه در دست گرفته است، آن را به مانند تماميت ارضی کشور در زمره خطوط قرمز ايرانيان،
جای داده است.
روزی که سربازان ايران زمين با فرماندهی امامقلی خان گرجی در سال ١۶٢٢ ميلادی، استعمارگران
پرتقالی را برای هميشه از خليج فارس بيرون راندند، می دانستند که برای “پارس” ماندن اين آبراه،
دلير مردان ديگری در نسل های آينده خواهند آمد که خون پاکشان در آبهای نيلگون آن خواهند ريخت.
جانبازی دريادار بايندر و پرسنل نيروی دريايی شاهنشاهی در هنگام يورش متفقين در جنگ جهانی دوم،
گواه اين مدعاست همچنان که جان باختن ميهن پرستان ناوچه پيکان در جنگ ايران و عراق، واپسين
اين جانفشانی ها نبود. خاطره دردناک نزديک به دويست تن از دلاورمردان غواص را نيز همگی به ياد
داريم. فرزندان ايران بانو که از آب گرفته شدند و به خاک وطن سپرده شدند.
آری، خليج فارس، نام آن، جزاير ايرانی آن، در يادمان ايرانيان به عنوان يک مسئله ملی نقش بسته
است. پدافند از خليج هميشه فارس و هويت ايرانی آن، دفاع از موجوديت و تماميت ايران است. فرزندان
مام ميهن نشان داده اند در اين زمينه، اهل مماشات و سازش نبوده اند و نخواهند بود.
اگر مرز و راهست اگر نيک و بد به گرز و به شمشير بايد ِستَد (فردوسی)
سازمانهای امضا کننده به ترتيب حروف الفبا:
جبهه ملی- آمریکا
جنبش رنسانس (نوزايی) ايرانی
جنبش ملی “ما هستيم”
حزب مشروطه (ليبرال دموکرات)
سازمان برونمرزی حزب پان ايرانيست