سال ۹۶، سال ویژه ای در عمر جمهوری اسلامی بود. سالی بود که افشاگری‌های سالهای اخیر از فساد و غارتگری های سردمداران که تا پایان دهه هشتاد توسط سران حکومت و دولت هایش پنهان نگه داشته میشد به اوج خود رسید. گستره و ژرفای این فساد حتی به مخیله دشمنان نظام “مقدس” هم نمیرسید که چگونه یک مشت ناشایسته و ناکارآمد و بی اخلاق در این دهه ها فقط بخاطر پشتیبانی از سیاستهای نظام به مقام های بالا گماشته میشدند و تنها هنرشان را که دزدی و کلاهبرداری از ملت بود آزادانه به نمایش می گذاشتند و از حمایت ساختاری سه قوه هم برخوردار بودند.

چه نخبگان دانشمند، کارآفرین، متخصص و هنرمند میهن پرستی که از کشور فراری داده نشدند و یا به جرم انتقاد از فساد و ناکارآمدی ساختاری و دلسوزی برای کشور و ملت که با بهانه های کودکانه و خلاف قانون به زندان افکنده نشدند تا مزاحم دزدان و قاچاقچیان و اختلاسگران خودی نباشند؛ و چه مفسدان فی الارضی که در همان دادگاهها تبرئه و آزاد گذاشته نشدند.

سال ۹۶، سال بیداری مردم ایران و اعتراضات گسترده مردمی، کارگری، و زنان علیه گرانی، بیکاری، بی‌آبی، فساد و محدودیتهای اجتماعی و خفقان و دورویی و رفتار ناعادلانه قوه قضائیه آغاز خواهد شد. با افشاگری دروغگویی ها، بی لیاقتی ها، اختلاس های مقامات رسمی و کلان دزدی ها ترس مردم از نظام ریخته است؛ و این موج ها در سال ۹۷ به بلندای تازه ای خواهند رسید. منجر شدن این اعتراض ها به خشونت های خیابانی، دیگر مانند سال ۸۸ قابل کنترل نخواهد بود. گرگ ها در پشت مرزها در کمین هستند.

من از سران نظام حاکم که به هیچوجه توان اندیشیدن برای درمان این مشکلات را ندارند، می خواهم که برای امکان دادن به وزیدن نسیمی امیدوارکننده و چاره ساز و جلوگیری از تلاشی کشور، جبهه ملی ایران و دیگر سازمانهای سیاسی و مدنی ملی را آزاد کنند و دست از خشونت و خفقان اندیشه و بیان بردارند تا بلکه راهکاری برای برونرفت کشور از این بحران فراگیر و ناامید کننده کنونی اندیشه کنند. شما خود به تنهایی نمی توانید، و ما دشمن شما نیستیم؛ ما خیرخواه ملت ایران و میهن عزیزمان هستیم. نجات میهن برای شما هم آرامش خیال خواهد آورد.

با چشم انداز نگران کننده پیش رو، من نمی توانم با وجدان آسوده سال نو را به هم میهنانم شادباش بگویم، که شادباش سال نو بستگی به خط مشی نظام در سال نو دارد.

کورش زعیم

زندانی سیاست خفقان جمهوری اسلامی

یکم فروردین ۱۳۷۹