جبهه ملی ایران: عراق به کدام سو میرود؟
هموطنان عزیز،
کشور همسایه ما عراق در ورطه هولناکی افتاده است. عراق که پس از حمله آمریکا در سال ۲۰۰۳ از شر یک حکومت جبار و خودکامه نجات یافت و می باید با بهره گیری از فرصت بدست آمده به سوی یک نظام مردم سالار با مشارکت همه اقوام و مذاهب پیش میرفت، متاسفانه در این مسیر درست و عقلانی قرار نگرفت. به ویژه در سال های اخیر آقای نوری المالکی نخست وزیر عراق با در پیش گرفتن فرقه گرایی و گروه گرایی و بی اعتنایی به خواسته های سنی ها و کردها و سایر اقلیت ها و راه ندادن به آنها برای دخالت در امور کشور و رعایت نکردن موازین دموکراسی و حقوق بشر خشم همه را نسبت به حاکمیت عراق برانگیخت و زمینه ای گسترده از نارضایتی فراهم ساخت که درنتیجه آن رفتارها اکنون عراق به خاک و خون کشیده شده و علاوه بر جنگ های داخلی، حتی در معرض ازهم گسیختگی و تجزیه قرار گرفته است. که گفته اند آنکس که باد میکارد طوفان درو میکند.
ظاهر قضیه اینست که یک گروه بنیادگرا و خشن دو تا پنج هزار نفری به نام «داعش» از خاک سوریه به عراق وارد شده و به سرعت به بخش وسیعی از شمال عراق تسلط پیدا کرده و بالاخره یک خلافت اسلامی اعلام کرده است. اما واقعیت اینست که گروه های زیادی مانند نظامیان اخراج شده از ارتش رژیم سابق عراق و اعضای حزب بعث و عشایر سنی مذهب و گروه نقشبندی و اقلیت های ناراضی دیگر در این حرکت با گروه داعش همراه شده اند.و حتی نیروهای ارتش تحت امر دولت مرکزی نیز به گونه ای سئوال برانگیز، بدون کمترین مقاومتی در مقابل معارضین صحنه را برای پیشرفت آنان خالی کرده و مقدار زیادی سلاح های سنگین و سبک را برای آنها به جای گذارده اند. در این میان کردهای عراق نیز با استفاده از موقعیت، منطقه نفت خیز کرکوک را اشغال نموده و سودای اعلام استقلال در سر میپرورانند.
درچنین شرایطی تنها راه نجات عراق کناره گیری آقای نوری المالکی از قدرت و تشکیل یک دولت فراگیر وحدت ملی باشرکت تمام اقوام و گروه های سیاسی و مذهبی و حرکت درجهت حفظ آرامش و یک پارچکی عراق است. هرگونه مداخله نظامی خارجی در عراق به مثابه ریختن بنزین بر روی آتش شعله ور جنگ داخلی ومنطقه ای است. جبهه ملی ایران حوادث عراق را مشابه سایر رویدادهای منطقه خاورمیانه در راستای رقابت ها و مناقشات قدرت های جهانی و منطقه ای و کشمکش بین آنها ارزیابی میکند و امیدوار است شخصیت های ملی و رهبران سیاسی و مذهبی عراق با درایت و هوشیاری و دوری جستن از تنگ نظری های مذهب محورانه و قوم گرایانه یک دولت فراگیر ملی در عراق تشکیل داده و ثبات و امنیت و یک پارچگی کشور عراق را حفظ نمایند. ما توطئه برای تجزیه خاک عراق و یا هر کشور دیگر خاورمیانه را به شدت محکوم میکنیم. ما بر آمادگی کامل دولت ایران برای دفاع مقتدرانه از مرزهای کشور در مقابل هرگونه تعرض احتمالی تاکید میکنیم اما دخالت نظامی ایران در درون خاک عراق را با حفظ منافع ملی ایران به هیچوجه منطبق نمیدانیم و ورود در منازعات عراق را مانند گام نهادن در باتلاقی میدانیم که عواقب آن ناپیداست.
تهــــران – جـــبهـه ملـــی ایـــران
شانزدهم تیرماه ۱۳۹۳
درود دوستان گرامی
ما به وظیفه ملی خود عمل کردیم و بیانیه جبهه ملی ایران را چاپ کردیم
شاد و پیروز باشید
http://paniranist.org/1990.html
پاینده ایران
حزب پان ایرانیست – سازمان برونمرزی
«رحم الله من قرا فاتحة مع الصلوات برای عراق» بگو ایران به کدام سو میرود؟
من آنچه شرط بلاغست با تو می‌گویم – تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال
در دست کسانی است نگهبانی ایران – که اصرار نمودند به ویرانی ایران
آن قوم، سرانند که زیر سر آنهاست – سرگشتگی و بی‌سرو سامانی ایران
الحق که خطا کرده و تقصیر نمودند – این سلسله در سلسله جنبانی ایران
بگذارید صریح تر بگویم: تک تک شما مسؤلین مادام العمر تشکلی که خود را “جبهه ملی”!؟!
می خواند در برابر تبعات فاجعه ای که بدلیل جهل و نااگاهی شما در بهمن سال ۱۳۵۷گریبانگیر
کشور شد مسؤل هستید و سکوت شما بمعنی همراهی با اقدامات فاجعه بار حکومت اسلامی بر
علیه تمامیت ارضی کشور است. فراموش نکنید که -** اسلام و شیعه و مصدق نبود اما ایران بود**
تقیه کردن کافیست٬ اکثر شما پایتان لب گور است از چه میترسید؟ جغرافیای ایران در خطر است.
از هموطنی بی تجربه به هموطنانی با تجربه٬ تعلل شما ارمغانی بیشتر از لعنت ابدی برایتان ندارد
توانگری نه به مالست پیش اهل کمال – که مال تا لب گورست و بعد از آن اعمال
من آنچه شرط بلاغست با تو می‌گویم – تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال
Irak we Iran be dalil Kultur nademokratikk khod be haman sarnewshteshan yaki khwahad bood. Tamamiatte arzi yak wahemeii bish nist. Shomaha khodetoon ham midanid ke tanha rahe residan be yak demokrasie wagheii hamana dobare tarism kardane naghshaye khawarmianeh ast. Iran yak keshware motashakkel Az chand melliate jodagane ast. Hich rahi baraye sobat we amniette demokratikk dar iran wjood nadard magar inke irantajzieh beshawad. Chizi ke emrooz dar Iraq shahedesh hastym bayad roshangare rah frapishe Irane ayande bashad.
اگر از تجزیە میترسید دافعە ایجاد نکنید.
جناب چرا شما از کل مسائل فقط احتمال (یا بە قول شما توطئە) تجزیە عراق را چسبیدەاید و بس؟ چە بسا اینکە شما چون فاجعە میبینید سبب بهروزی ملیونها انسان بشود. هزاران انسان کشتەشدەاند، صدها هزار آوارە شدەاند، مردم همدیگر را بە خاطر مذهب و حتی نامی کە مغایر با مذهب مورد علاقەشان است میکشند، کسی امنیت ندارد، فرهنگ همزیستی و تحمل و تعامل وجود ندارد و بە جای آن تلاش برای حذف فیزیکی مخالفان کل عراق را فرا گرفتە، البتە منهای کردستان کە مردم از شیعە و سنی و مسیحی و آشوری و کلدانی و ئیزدی در صلح زندگی میکنند. تلاش کردها و دیگر نیروهای میانەرو و سکولار برای سروسامان دادن بە اوضاع و درکنار هم نشاندن عربهای شیعە و سنی عراق بیش از ١١ سال است ادامە داشتە، آنهم بە عبث.
چرا انتظار دارید مردمانی با فرهنگ، پیشینە، آداب و رسوم، علایق، زبان و هویت کاملا مجزا با بخشهای دیگر عراق تا ابد چوب سواستفادە انگلیس و فرانسە از موقعیت و قدرت را بخورند؟ خود میدانید چگونە پس از فروپاشی امپراطوری عثمانی بر اساس موافقت‌نامه سایکس–پیکو مرزهای بی اساس سوریە و عراق و چند کشور دیگر خاور میانە را برای هرچە موثرتر چاپیدن منطقە مهندسی کردند. حالا شما آمدەاید و سنگ اینها را بە سینە میزنید؟ و از این پیماننامە ننگین دفاع میکنید؟ و مردمانی را کە ماحصل این پیماننامە نحس برایشان تنها درد و رنج و آوارگی و انفال و شکنجە و قتل و کشتار بودە محکوم میکنید چون میخواهند آزاد باشند؟ معکوم میکنید، آنهم بە شدت، بخاطر اینکە میخواهند از یوغ حکومتهای استبدادی یکی پس از دیگری بغداد آزاد شوند و خود بر خود حکومت کنند؟
اکنون کە این مردمان بر بخشهایی از خاک خودشان کە حکومت مرکزی بە ناحق و بە زور اجازە بازگشتشان بە زیر حکومت اقلیم کردستان را نمیداد مسلط گشتەاند، شما با تعبیر “استفادە از موقعیت” و “اشغال” از این امر خجستە نام میبرید؟! بە چە حقی و بە چە رویی؟!
از اینها گذشتە، مگر این مردم همان “کردهای اصیل ایرانی ” و “ایرانیان غیور” در ادبیات فریبکارانە شما نیستند؟ چرا و بە چە حقی این مردم آزادە و دمکرات و با فرهنگ را کە میخواهند خودشان برای سرنوشت خودشان تصمیم بگیرند محکوم میکنید؟ آنهم “بە شدت”؟!!! شما کە هستید کە امر کنید مردم بە ساز شما برقصند و در زیر حکومت ستم حاکمان مستبد بمانند؟ چتور جرات چنین جسارتی بە خود میدهید؟ فکر نمیکنید کە با این برخوردتان من کرد نوعی بیش از پیش بە زندگی مشترک با شمایان بیعلاقە میشوم؟ نمیترسید با این ندانمکاریها ریشە حس اعتماد را (البتە اگر باقی ماندە باشد) بە یکبارە میخشکانید؟ نمیدانید کە با این ادبیاتتان کردهای هموطن خودتان را از خود میرانید و ندانستە (یا شاید هم دانستە، کسی چە میداند) آنها را بە همان راهی کە از آن ابراز انزجار میکنید سوق میدهید؟ طوری رفتار نکنید کە با تعیین تکلیف آمرانە و خودبزرگبینیهای بی اساس و پوچ، زندگی در چارچوب مرزهای موجود ایران برای من کرد از آنچە کە هست غیرقابل تحملتر بنظر برسد.
بە جای صدور بیانییەهای بی منطق و مغایر با حقوق اولیە انسانها، بیایید از همنژادیهایتان دفاع کنید، بهروزی آنها را طلب کنید و از حق تعیین سرنوشتشان بدست خودشان حمایت کنید، نشان دهید دمکرات هستید، نشان دهید کە بە سرنوشت و بهروزی انسانها علاقە دارید و بهترینهارا برای همنژادیهایتان میخواهید.