پیکر داوود هرمیداس باوند، دیپلمات برجسته ایران تشییع شد. او از اعضای جبهه ملی ایران و از منتقدان حکومت بود. هرمیداس باوند پس از انقلاب ۵۷ از ایفای نقش در صحنه دیپلماسی ایران و از تدریس در دانشگاه به حاشیه رانده شد.
داوود هرمیداس باوند، کارشناس حقوق بین‌الملل
داوود هرمیداس باوند استاد روابط بین‌الملل و از برجسته‌ترین دیپلمات‌های ایران بود عکس
روز چهارشنبه ۲۴ آبان پیکر داوود هرمیداس باوند، استاد روابط بین‌الملل و از برجسته‌ترین دیپلمات‌های ایران از مقابل دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران با حضور اساتید، دانشجویان و جمعی از چهره‌های شناخته‌شده دانشگاهی و سیاسی ایران تشییع شد.
او که دکترای روابط بین الملل را از آمریکا داشت علاوه بر فعالیت در وزارت خارجه ایران، دانشجویان بسیاری را در این رشته تربیت کرد. هرمیداس باوند سال ۱۳۱۳ در سوادکوه به دنیال آمد و در ظهر یکشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۲ چشم از جهان فروبست.
او دانشجو بود که به عضویت جبهه ملی ایران و حزب نیروی سوم به رهبری خلیل ملکی در آمد. هرمیداس باوند پس از بازگشت به ایران به فعالیت خود در جبهه ملی ایران ادامه داد.
او سال ۱۳۵۴ در وزارت خارجه ایران فعالیت خود را شروع کرد. در دوران فعالیت خود در سازمان ملل ریاست کمیته حقوقی مجمع عمومی سازمان ملل و ریاست کنوانسیون بین‌المللی ناظر بر مبارزه با گروگانگیری را بر عهده گرفت.
شورای مرکزی جبهه ملی ایران در بیانیه‌ای درگذشت این شخصیت برجسته علوم سیاسی را “به ملیون ایران، خانواده باوند و یاران ایشان دل‌آرامی” گفته است. او در سال ۱۳۷۹ به عضویت در شورای مرکزی جبهه ملی ایران انتخاب شد و در انتخابات هیئت رهبری جبهه ملی ایران در سال ۱۳۹۴ به همراه ادیب برومند، حسین شاه حسینی، علی رشیدی و مرتضی بدیعی به عضویت هیئت رهبری درآمد و تا سال ۱۳۹۷ در این سمت باقی ماند.
از جمله آثاری که از او به جا مانده “مبانی حاکمیت تاریخی، حقوقی و سیاسی بر جزایر سه گانه تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی”، “دریاهای بسته و نیمه بسته”، “سیاست‌های کلان و جزایر خرد”، “مسأله نوروز، نقض تعهدات بین المللی و مسئولیت‌های ناشی از آن” و “تغییرات ناظر به مفهوم مسئولیت بین المللی دولت‌ها” است. کنوانسیون سوم حقوق دریاها از سوی هرمیداس باوند در کمیسیون حقوقی مجمع عمومی سال ۱۹۷۶ مطرح شد و به تصویب رسید.
این کارشناس حقوق بین‌الملل از منتقدین سیاست‌های جمهوری اسلامی و از جمله کارشناسانی بود که دویچه‌‌وله فارسی بارها با او گفت‌وگو کرده بود. پس از انقلاب او از عرصه سیاست خارجی به حاشیه رانده شد و ایران از نقش‌آفرینی یک کارشناس قدر محروم ماند. تدریس او در دانشگاه‌ها نیز بسیار محدود شد.
از: دویچه وله
آخرین دیدگاه‌ها