من سه ماه است در مرخصی به سر می برم، مرخصی ام آخرین بار در تاریخ ۱۷ مهر ماه به مدت ۲۵ روز تمدید شده و تا کنون غیر از تمدید مرخصی ها ی پزشکی ام، خبر دیگری در مورد پرونده ام وجود نداشته است. به ویژه خبرمربوط به استفاده از پابند الکترونیکی را تکذیب می کنم. زیرا با احترام کامل به انتخاب زندانیانی که استفاده از پابند را قبول کرده اند، دوست ندارم حکمی تا این اندازه غیر قانونی را با پذیرش پابند، به سهم خود، عادی سازی کنم.
«امروز سالگرد زخمی کهنه بر پیکر ایرانیان است، زخمی که از قتل پروانه و داریوش عزیز بر قلب های یکایک ایرانیان زده شد. زخمی که التیام نیافت اما به یمن استمرار دادخواهی دختر برومندشان و پسر گرامی شان به بستری برای آموختن دادخواهی، تهی از کینه جویی های فردی تبدیل شد، چه خوب به خاطر دارم که پروانه ی عزیز در زمستان ۱۳۷۰ با شرح برخی از ناملایمات سیاسی که بر ایشان رفته بود، بر اجتناب از کینه و نفرت تاکید کرد، او گفت کینه و نفرت از وجودمان می کاهد.
اکنون دخترش با به جان خریدن همه ی مخاطرات احتمالی، هر سال رنج سفر را بر خود هموار می کند تا از یک حق مدنی خویش برای استمرار دادخواهی اش استفاده کند تا “داد بخواهد این بیداد را “ودر خانه ای که روزی خانه ی امید هزاران ایرانی بود آتش امیدی را روشن کند. این آتش را پرستوی عزیز امسال در حیاط خانه ی پدری و مادری اش روشن کرده است، ببینید….»
عکس= امروز( اول آذرماه۱۴۰۰) در حیاط خانه ی فروهر ها