روز فرخنده ملی شدن نفت و جشن ملی نوروز مبارک باد

در روز ۲۹ اسفند ۱۳۲۹ قانون ملی شدن نفت پس از مبارزاتی دشوار و تاریخی به تصویب نهائی رسید و از آن پس روز بیست و نهم اسفند ماه به نام روز ملی شدن نفت نامگذاری گردید. و اکنون در روز ۲۹ اسفند ۱۳۹۳، شصت و چهارمین سالروز این جشن ملی فرا رسیده است. قانون ملی شدن نفت ابتدا در کمیسیون نفت که به ریاست دکتر محمد مصدق رهبر و بنیانگذار جبهه ملی ایران در دوره شانزدهم مجلس شورای ملی تشکیل شده بود و با تلاش های خستگی ناپذیر آن بزرگ مرد وطن خواه و علیرغم مخالفت عده ای از وابستگان دستگاه حاکمه، به تصویب رسید و سپس با مصوب شدن در مجلسین شورا و سنا شکل قانونی به خودگرفت.

با ملی شدن نفت نه تنها منابع نفتی ایران از چنگال دولت استعمارگر انگلیس خارج و به دست صاحبان اصلی آن یعنی ملت شریف ایران سپرده شد، بلکه با تصویب شدن این قانون به رخنه و سلطه همه جانبه دولت استعماری انگلیس که در همه شئون زندگی ملت ایران پنجه انداخته بود نقطه پایان گذاشته شد. و برکسی پوشیده نیست که نهضت ملی شدن نفت چه اثرات عظیمی بر زندگی سیاسی و اقتصادی و اجتماعی کشور ما بر جای نهاده است. و تازه این اثرات در حالتیست که با وقوع کودتای ننگین ۲۸ مرداد ۳۲ ملت ایران نتوانست از قانون ملی شدن نفت به طور کامل و آن طور که باید و شاید بهره مند گردد. خوشبختانه همه ساله جشن ملی شدن نفت در آستانه روز اول بهار و جشن باستانی نوروز عیدی مضاعف را برای ملت ایران به ارمغان می آورد.

جبهه ملی ایران جشن ملی شدن نفت و عید خجسته نوروز را به هموطنان عزیز تهنیت میگوید و امیدوار است که در سالی که پیش روست ملت ما از تنگناهای اقتصادی و سیاسی و اجتماعی که بدان ها دچاراست رهایی یابد. در سالی که گذشت هرچند دولت جمهوری اسلامی گام هائی در جهت تفاهم با جامعه جهانی و خارج کردن ایران از انزوای سیاسی و تحریم های اقتصادی برداشت و مذاکرات خارجی باقدرت های جهانی را تا مرحله ای حساس به پیش برد، ولی در داخل کشور در به همان پاشنه قبلی می چرخید.

فضای سیاسی به شدت بسته، نقض فاحش و آشکار حقوق بشر، سرکوب دگراندیشان و روزنامه نگاران ومعلمان وکارگران ودانشجویان وفعالان مدنی وسیاسی ووکلای دادگستری، اعدام های غیرقانونی، فسادهای مالی حیرت انگیز، گرانی وفقروبیکاری، حصرها وزندان های غیرقانونی به همان روال قبلی تداوم داشته است.

در سالی که گذشت حوادث جنایت بار اسیدپاشی به چهره بانوان فرهیخته این سرزمین در اصفهان، وجدان عمومی جامعه ایران را به شدت جریحه دار ساخت. و در آخرین روزهای سال نیز مردم شاهد بودند که حتی با نماینده مجلس شورای اسلامی که برای احراز نمایندگی از چندین فیلتر حاکمیت گذشته چه برخورد ناهنجار و سازمان یافته ای در شیراز صورت گرفت. حاکمیت جمهوری اسلامی باید بداند که تا در داخل کشور و با مردم تحت حکومت خود تفاهم پیدا نکند و به مردم در حضانت از منافع ملی خودشان بها ندهد، با قدرت های خارجی تفاهمی که توام با حفظ تام و تمام منافع ملی ایران باشد میسر و مقدور نخواهد گردید.

تهران – ۲۷ اسفند ماه ۱۳۹۳
جبهـه ملـی ایـــران

EmailPrintFacebook1TwitterGoogle

دلنوشته عبدالفتاح سلطانی و سیدمحمد سیف زاده در آستانه نوروز باستانی۹۴ دنباله نوشته …

ایران و تغییر در راهبرد غرب در منطقه دنباله نوشته …

نامه قدردانی از رییس فیفا دنباله نوشته …

وضعیت وخیم جسمانی حسین رونقی ملکی و مسعود باستانی در زندان وعدم دسترسی به خدمات درمانی

حسین رونقی ملکی بعد از پایان دادن به اعتصاب غذای خود در وضعیت جسمی وخیمی به سر می‌برد و مسئولان زندان همچنان نسبت به وضعیت جسمی و درمان او بی‌توجهی می‌کنند. حسین رونقی در حال حاضر در بند ۷ زندان اوین در شرایط نامناسبی در یک اتاق و بدون خدمات درمانی نگه‌داری می‌شود؛ که حق هواخوری هم ندارد. حسین از بیماری‌های کلیوی، گوارشی و پروستات رنج می‌برد و در زندان یکی از کلیه هایش را از دست داده و یک کلیه دیگر او هم دچار نارسایی شده است. او تاکنون ۷ بار در بیمارستان بستری شده و تحت عمل جراحی قرار گرفته است.مسئولان مربوطه نسبت به وضعیت جسمی وی بی‌توجهی می‌کنند.مادر این زندانی سیاسی می‌گوید «حسین رونقی ملکی» دست به اعتصاب غذا زده و از دارو و درمان در زندان محروم است. او می‌گوید «حسین در زندان از دست من می رود.»هم زمان خانواده مسعود باستانی از وضعیت وخیم جسمانی او در زندان رجایی شهر خبر می دهند و می گویند طی هفته گذشته که این روزنامه نگار را برخلاف نظر پزشکان از بیمارستان به زندان بازگردانده اند، وضعیت او وخیم تر شده، بهداری زندان هم اعلام کرده که باید در بیمارستان بستری شود اما دادستانی با این مساله مخالف است.مادرش در مورد ملاقات خانواده با مسعود در روز گذشته می گوید: مسعود می‌گفت طی این یک هفته باز هم چند بار دچار مشکل لمسی دست و پا شده و تنگی نفس هم دارد، دو بار به بهداری زندان اعزام شده و بهداری زندان می‌گوید او باید اعزام شود. بهداری گفته به دادستان نامه‌ای می‌نویسد که او را به بیمارستان اعزام کنند.حالا باید دوباره منتظر خبر از دادستانی باشیم اما آنها بر زندان ماندن مسعود اصرار دارند.

حال که رییس فیفا در پاسخ به این نامه از جمهوری اسلامی خواسته است که مانع ورود زنان ایران به ورزشگاه نشود واین وضعیت را غیرقابل تحمل خوانده است باید دید دوستان اصلاح طلب چگونه این پیروزی نسبی جنبش زنان را به خود یا دولت آقای روحانی خواهند چسباند دنباله نوشته …

روز جهانی زن، روز جهانی نیمه بهتر، روز جهانی بیدارسازی وجدان نامردان. همانگونه که روز جهانی حقوق بشر داریم، روز جهانی منع شکنجه داریم، روز جهانی آزادی مطبوعات داریم… و روز جهانی برای بسیاری آنچه باید باشد و نیست، داريم، روز جهاني زن هم روز بیدار کردن وجدان نامردانی است که زنان را به بردگی اجتماعی گرفته اند. دنباله نوشته …

سپ بلاتر، رئيس فدراسيون بين‌المللی فوتبال (فيفا)، با «غير قابل تحمل» توصيف کردن ممنوعيت حضور زنان در استاديوم‌های ايران، خواستار پايان اين وضعيت شده است.

به گزارش روز جمعه، ۱۵ اسفند، خبرگزاری رويترز، آقای بلاتر در مقاله‌ای برای مجله هفتگی فيفا نوشته که در سال ۲۰۱۳ وقتی به ايران سفر کرد، تنها با «شور و شوق عظيم عمومی» نسبت به فوتبال مواجه نشده، بلکه «قوانينی که زنان را از حضور در ورزشگاه‌ها منع می‌کند» نيز دیده است.

رئيس فيفا افزوده که او در جريان ملاقات با حسن روحانی، رئيس جمهور ايران نيز اين موضوع را مطرح کرده و گفته که «وضعيت غير قابل تحمل» فعلی می‌تواند در «ميان‌مدت تغيير کند».

به گفته سپ بلاتر، ممنوعيت ورود زنان به استاديوم‌ها پس از آن سفر نيز تغيير نکرد: «اين وضعيت نمی‌تواند ادامه پيدا کند. من از حکومت ايران می‌خواهم که درهای استاديوم‌های کشور را بر روی زنان باز کند.»

زنان ايرانی مدتی پس از روی کار آمدن جمهوری اسلامی، از حضور در ورزشگاه‌ها به عنوان تماشاگر منع شدند.

درخواست رئيس فدراسيون بين‌المللی فوتبال از جمهوری اسلامی برای از ميان برداشتن اين ممنوعيت، چند روز پس از آن مطرح می‌شود که بيش از ۲۰۰ فعال سياسی، اجتماعی و مدنی مشهور ايرانی در سراسر جهان، در نامه‌ای به سپ بلاتر، خواستار اين شدند تا از اختيارات قانونی برای پايان دادن به «تبعيض جنسيتی» در فوتبال ايران استفاده کند.

اين نامه توسط افرادی مانند نسرين ستوده، محمد نوری‌زاد، پرستو فروهر، شيرين عبادی، حشمت‌الله طبرزدی، دريا صفايی، شهريار آهی و مرتضی کاظميان امضا شده است.

امضاکنندگان نامه، ممنوعيت حضور زنان در استاديوم‌های ايران را «اخلاقا اشتباه، تبعيض‌آميز و مخالف روح و اساسنامه‌ فيفا و همچنين مغاير با قوانين حاکم بر سوييس و قوانين بين‌المللی» ناميدند و از فيفا خواستند تا لغو اين محدوديت و «بر اساس ماده سه اساسنامه خود، عضويت فدراسيون فوتبال جمهوری اسلامی را به حالت تعليق درآورد يا حداقل، همانند اقدام شايسته فدراسيون جهانی واليبال در سال ٢٠١۴، ايران را از ميزبانی مسابقات بين‌المللی، که زير نظر فيفا است، محروم کند.»

پيش از اين و به دنبال ممنوعيت حضور زنان به عنوان تماشاگر در استاديوم‌ها برای تماشای مسابقات واليبال، فدراسيون بين‌المللی واليبال، ميزبانی تعدادی از مسابقات جهانی را از ايران پس گرفته بود.

https://www.facebook.com/Iranian-woman-in-stadium-376110482579145/notifications/
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
زنان ایرانی در ورزشگاه وجای تنگ شده اصلاح طلبان.بیژن مهر

زنان ایرانی در ورزشگاه وجای تنگ شده اصلاح طلبان
پاسخی به تحلیل سایت کلمه از نامه به رییس فیفا
‫‫نامه‌ای علیه منافع ملی و مصالح مردم/سایت کلمه

یکی از معضلات بزرگ اپوزسیون ایران (اگر اصلاح طلبان حکومتی را هم اپوزسیون حساب کنیم) این است که خود را در جایگاه قضاوت دیگران میبینند و حقی برای دیگران در راه و یا روش مبارزه مدنی مدنی با حکومت عقب گرا و ضدزن جمهوری اسلامی که اعمال آن در سراسر جهان فقط با حکومت های داعش و طالبان قابل مقایسه است ، قاِئل نیستند.
حضرات به شیوه خودی و غیر خودی افراد را به گروه های موجه و غیرموجه تقسیم کرده و اگرچه میگویند: ” ….اگرچه حضور زنان همپای مردان در ورزشگاه ها یک حق قابل دفاع است و پیگیری آن نیز قابل تقدیر،….” اما روش پیگیری این “حق قابل دفاع” را منوط به آسیب ندیدن رژیم اسلامی در این کارزار میدانند و نگرانند که پیشرفت در راه احقاق این ” حق قابل دفاع ” به مرحله ای برسد که کنترل آن از دست شان خارج شده و با جهانی شدن مسئله زنان و استفاده از اهرم فشار فیفا که به قول خودشان ” فیفا به عنوان نهادی ورزشی و غیر سیاسی” این کارزار به سرانجام برسد.
نویسندگان سایت کلمه بدون اینکه هیچیک از گروه های سیاسی تاکنون از این نامه حمایت کرده باشند به آن رنگ سیاسی میزنند و انتظار آن را دارند که فیفا به دلایل سیاسی وقعی به این نامه نگذارد در صورتیکه این نامه به هیچوجه سیاسی نیست بلکه حقوقی است و این خواست از فدراسیون جهانی فوتبال بر اساس قوانین ضد تبعیض خود فیفا مطرح شده است. اگر فیفا به آن وقعی نگذارد آن وقت باید در دادگاه های بین المللی جوابگوی این سئوال باشد که چگونه برخلاف ماده 3 فیفا که میگوید:
“هر گونه تبعیض برعلیه هر کشور، هر شخص یا گروهی از مردم به علت نژاد، جنسیت، زبان، مذهب، و عقاید سیاسی یا به هر دلیل دیگری اکیدا ممنوع و مجازات آن تعلیق یا اخراج است.”
زنان ایران راهی به ورزشگاه ها ندارند.
جماعت اصلاح طلب ممکن است در داخل کشور و برای خالی نبودن عریضه حرکت هایی در این زمینه کرده باشند و شاید هم طبق روال همیشگی خود موج سواری کرده باشند ولی هرچه بوده رژیم پسند و در چارچوب نه سیخ و نه کباب سوختن بوده است و هرگز عملی انجام نداده اند که این معضل زنان ایران جهانی شود ، بر عکس کاری که فعالین زن انجام داد ند و بر اثر تلاش های آنان در میادین والیبال بود که مسئولان فدراسیون جهانی والیبال به اجحافی که بر زنان ایران میرود آگاهی یافتند و عکس العملی شایسته و انسانی نشان دادند که همان سلب میزبانی مسابقات بین المللی والیبال از جمهوری اسلامی بود تا زمانی که زنان حق ورود به سالنهای والیبال را داشته باشند. همزمانی دستگیری غنچه قوامی نیز به این آگاهی کمک کرد اما ، امان از موج سواری اصلاح طلبان.
مبارزه زنان ایران در داخل کشور شجاعانه و پرهزینه بوده وهست و برخلاف تصور دوستان آنچه در خارج میگذرد تنها در جهت حمایت و منعکس کننده خواستهای برحق زنان داخل کشور است و نه رهبری آنان.
گروه اجتماعی کلمه از گرفتن پرچم این مطالبه اجتماعی بدست غیر خودی ها چنان نگرانندکه فراموش کردند که در چند سطر بالاتر در مقاله خود فیفا را نهادی غیر سیاسی خواندند اما امضا کنندگان نامه به سپ بلاتر را متهم به رفتن سوی خارجی کرده اند و میگویند:”…. بدون ضرورت، اتکا به توان قابل حصول داخلی به سمت دعوت به دخالت خارجی منحرف کرده و مطالبه ای اجتماعی فرهنگی را مطابق میل اقتدارگرایان رنگ و بویی سیاسی و امنیتی بخشیده است.”
در حالیکه فیفا نه ارتش دارد و نه قدرت تحریم اقتصادی و نه قرار است در ایران سکولار دمکراسی را پیاده کند اما براساس قوانین خودش باید از حضور زنان در ورزشگاه ها دفاع کند. همین.
حال اگر کسانی از این” حق قابل دفاع ” پشتیبانی کرده اند که بنا به هر دلیلی به مذاقشان خوش نیامده است ، باید به اطلاح طلبی خود بخشیده و خود را درجای تنگ نبینند چرا که تک تک امضا کننده گان و حمایت کنندگان این نامه از هر حرکتی اصلاح طلبانه یا غیر در راه رسیدن زنان ایران به حق خود پشتیبانی کرده و معتقدند تا زمانی که این معضل زنان ایران جهانی نشود و از اهرم های فشار جهانی مثل فیفا استفاده نشود در بر همان پاشنه 30 گذشته خواهد چرخید و سرنوشت نیمی از جمعیت کشور در دست چند آخوند غیر منتخب از سوی مردم باقی خواهد ماند .
در این راه منافع و حق طبیعی زنان ایران نباید فدای تفریح و سرگرمی بخشی از جامعه یا موج سواری معدودی شود.
حال که رییس فیفا در پاسخ به این نامه از جمهوری اسلامی خواسته است که مانع ورود زنان ایران به ورزشگاه نشود واین وضعیت را غیرقابل تحمل خوانده است باید دید دوستان اصلاح طلب چگونه این پیروزی نسبی جنبش زنان را به خود یا دولت آقای روحانی خواهند چسباند
بیژن مهر
خبرگزاری جبهه ملی ایران

اعدام شش زندانی کرد در حالی صورت گرفته که نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل، در حال بررسی پرونده ایران است دنباله نوشته …

مصدق نمادی از آزادی واستقلال دنباله نوشته …