درباره سخنرانی رضا پهلوی

آقای رضا پهلوی برای نخستین بار سخنرانی جامع و سیاستمدارانه ای ارائه داد، و بار دیگر حضور و موضع خود را در میان انبوه اوپوزیسیون مدعی تثبیت نمود. ولی در این سخنرانی طرحی عملی ارائه نشد و جایگاه مورد نظر ایشان هم در معادلات آینده ایران مبهم ماند.
دستور نافرمانی مدنی را که در هر حال من به علت ایجاد نامنی برای مردم و کشور، بویژه در فقدان رهبری میدانی و امکان ضایعات جبران ناپذیر نمی پسندم من خود گرایش به ایجاد شرایطی که رژیم وادار به مذاکره و کنارگیری شود دارم. ولی حتی اگر رهبری بخواهد فرمان نافرمانی بدهد خودش باید برای قوت قلب مردم در میان مردم باشد و خطر را بپذیرد. این شهامت میدانی فرمانده است که مردم را راغب به فرمانبری می کند.
ایشان باید بداند که ایجاد یک آبان 98 دیگر، این بار بسیار خطرناکتر و خشن تر خواهد بود و ضایعات بیشتری خواهد داشت، زیرا جمهوری اسلامی که به خشونت و بیرحمی سردمداران آن آگاه هستیم وقتی پشت خود را به دیوار ببینند، بسیار خطرناکتر و وحشی تر عمل کرده از هیچ جنایتی علیه مردم فروگذار نخواهد کرد. ما باید همیشه سرانجام اقدامات خود را محاسبه کنیم و نه چیزی بگوییم که به موقعیت و اثرگذاری خودمان لطمه بزند و نه اگر در بار اول ناموفق بود، بار دومی وجود نداشته باشد.
ما در جبهه ملی ایران (سامان ششم) به طرح جامع بسیار دقیق و حساب شده خود برای انتقال مسالمت آمیز قدرت و تغییر قانون اساسی و انتخابات مردم پایه آنهم با مشارکت نمایندگان همه گروههای سیاسی شناخته شده و فعال درونمرزی و برونمرزی و درون حاکمیتی و برون حاکمیتی از همه رده های مورد نیاز کشور، زیر نظر سازمان ملل، که بدون های و هوی دو سال است روی جزئیات آن کار کرده ایم باورمندیم و امیدواریم که به هنگام اجرا از یاری و مشارکت همه فعالان سیاسی، مدنی و حقوق بشری برخوردار شویم.
کورش زعیم، جبهه ملی ایران – سامان ششم
تهران – 7 مهر 1399خ