گفتگوی تلویزیون ایران اینترنشنال با کورش زعیم؛ دوشنبه ۱۴ اسفند ۱۳۹۶خ

پرسش: درخواست برای گردهمایی جبهه ملی ایران به چه سرنوشت منجر شد؟

پاسخ: پیرو رویداد خشونت بار در مورد درویشان، ما هشیار شدیم که هنوز نیروهای لباس شخصی و به اصطلاح خودسر که همیشه گردهمایی ها و تظاهرات مسالمت آمیز را به خشونت می کشند وجود دارند و فعالند. بنابراین جبهه ملی با ثبت یک درخواست قانونی به ریاست جمهوری و سپس به وزارت کشور، با وجود اینکه طبق اصل ۲۷ قانون اساسی نیازی به اجازه نیست، صلح جویانه و مسالمت آمیز بودن این گردهمایی را که در یادبود قهرمان ملی کشور دکتر محمد مصدق بر پا میشد، تذکر بدهد. ولی چنین اجازه ای صادر نشد و جبهه ملی منتفی بودن گردهمایی را اعلام کرد.

برآورد من این بود که اگر در هر حال گردهمایی صورت می گرفت، بیم آن میرفت که نیروهای خودسر و گردان های ویژه ضد شورش، بهانه می یافتند که با ضرب و شتم هواداران جبهه و شلیک گاز اشگ آور و گلوله و کاربرد شوک الکتریکی بار دیگر باعث زخمی شدن یا حتی مرگ برخی از جوانان ما شوند. این بیشتر وقتی ما را نگران کرد، که گروهی از دانشجویان هوادار جبهه ملی ایران میدان بهارستان و ساعت گردهمایی را اعلام نمودند.

پرسش: موقعیت سیاسی نیروهای ملی گرا به چه صورت است؟

پاسخ: نماد نیروهای ملی گرا در ایران همین جبهه ملی ایران است که از سال ۳۲، که کودتا صورت گرفت زیر چکمه امنیتی بوده. در رژیم گذشته فعالان و رهبران جبهه ملی پیوسته دستگیر و زندانی می شدند و اجازه فعالیت نداشتند، حتی جلسات شورای جبهه هم ممنوع بود.

این امنیتی و ممنوع بودن پس از انقلاب هم ادامه یافت و ما از سال ۵۸ تا کنون ممنوع و زیر چکمه امنیتی بوده ایم. بارها ما را احضار و تهدید و بازداشت کردند. در سال ۶۰ شمار زیادی از شخصیت های جبهه ملی را زندان کردند. در سال ۶۱ موج بعدی دستگیری ها و زندان کردن ها رخ داد که شامل من هم شد.

در دهه ۶۰ هرگونه فعالیت یا جلسه جبهه ملی ممنوع بود. ساختمان مرکزی جبهه را مصادره کردند، عده ای از جمله من را برای دوره های سه ساله ممنوع خروج کردند. این ممنوعیت ها و بازداشت ها در دهه ۶۰ و ۷۰ و ۸۰ و اکنون ۹۰ ادامه داشته که اکنون با قربانی کردن من به چهار سال این سیاست خفقان اندیشه ادامه دارد. هیچ نظام دیکتاتوری یک سازمان سیاسی دموکرات و آزادیخواه را تحمل نمی کند، زیرا در میان مردم نمی تواند با آن رقابت کند.

با توجه به اینکه سیاست سرکوب جبهه ملی ایران در هر دو رژیم که خودشان با هم دشمن بوده اند اجرا می شده، نشان میدهد که سیاست جلوگیری از روی کار آمدن یک سازمان آزادیخواه و مردمی شاید از درونمرز نباش