بازگشت همه به سوی اوست
با اندوه و تاسف بسیار درگذشت رادمرد میهن دوست آقای حسین شاه حسینی عضو شورای مرکزی و هیئت رهبری جبهه ملی ایران را به اطلاع هموطنان عزیز، مردم حق شناس ایران می رسانیم. او در تمام طول عمر اثر گذار خود در مسیر نهضت ملی ایران و راه مصدق بزرگ گام برداشت. و در این راه مشقات بسیاری را متحمل گردید. مراسم تشییع آن روانشاد روز سه شنبه پنجم دی ماه ۹۶ ساعت ۵/۸ صبح از مقابل منزل ایشان واقع در خیابان شریعتی بالاتر از تقاطع خیابان مطهری کوچه کاکوتی و مجلس ترحیم در روز جمعه هشتم دیماه ۹۶ از ساعت ۱۸ تا ۳۰/۱۹ در مسجد جامع شهرک غرب واقع در میدان صنعت روبروی مجتمع میلاد نور برگزار خواهد شد.
چهارم دی ماه ۱۳۹۶
تهران – هیئت اجرائیه جبهه ملی ایران
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
به نام خداوند جان و خرد
دريغا كه حسين شاه حسيني عضو ارشد هيات رهبري جبهه ي ملي ايران و راد مرد تاريخ معاصر ايران كه هفتاد سال بر بنياد آرمان هاي نهضت ملي ايران و دكتر محمد مصدق براي آزادي و منافع ملي ايران با جان و دل كوشيد و جز اخلاق مدارانه و ميهن دوستانه در راه اعتلاي ايران در عرصه ي سياست نپوييد . أو در راه اهداف ملي خود إز تحمل زندان و شكنجه در حكومت هاي مختلف نهراسيد و إز آن چه بدان باور داشت پاوامكشيد و براي ملتش تمام اين رنج ها را كه آثارش تا پايان عمر پربارش با أو بود به جان خريد و ابرو در هم نكشيد. هرچند در دل فردي باورمند بود اما هرگز إز دين و ايمان نردبان نام و نان نساخت. نام و ياد أو در تاريخ معاصر ايران با نام رَاه مصدق پيوندي درخشان و ناگسستني دارد.
يادش و راهش پايا و پويا بادا.
دكتر داوود هرميداس باوند، سخنگوي جبهه ي ملي ايران و عضو هيات رهبري
چهارم دی ماه ۱۳۹۶
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
با نهایت تاسف درگذشت آقای حسین شاه حسینی مبارز دیرپای نهضت ملی و یار دکتر محمد مصدق را به آکاهی میرسانیم.آقای شاه جسینی عضو شورای مرکزی و شورای رهبری جبهه ملی ایران و هیت امنای احمد آباد بودند.جبهه ملی ایران در آمریکا فقدان این مبارز ارزنده راه مصدق را به خانواده محترم شاه حسینی و ملیون ایران تسلیت میگوید.
چهارم دی ماه ۱۳۹۶
«توفان دِرَوَد هر آنکه در باد بِکِشت»
ما، عشق مان همانا
میراب کینه بود.
ما کینه کاشتیم،
و،
تا کشت مان به بار نشیند،
از خون خویش و مردم
رودی کردیم
ما خامسوختگان
زان” آتش نهفته که در سینه داشتیم “
در چشم خویش و دشمن
تنها
دودی کردیم
ما آرمان هامان را
معنای واقعیت پنداشتیم
ما
-نفرین به ما-
ما
بوده را نبوده گرفتیم
و از نبوده
(البته تنها در قلمرو پندار خویش)
بودی کردیم
و ینگونه بود ،
زیرا ما
ما”مرگ را سرودی” کردیم.
و زندگانی را
بر سرگمراهه مان ،
در رهگذار “هر چه شود گو شو!”
با گله ی سگان “هر چه که پیش آید!”
وا گذاشتیم «اسماعیل خوئی»
شوربختانه یک به یک کسانی که باعث قدرت گیری “خمینی”و استقرار و پا برجائی “جمهوری
نکبت اسلامی” در ایران شدند در سکوت خبری و “بی اعتنایی مردم” به انها میمیرند.
بدون برجا گذاشتن میراثی برای نسل های اینده که مرتکب چنین اشتباهاتی نشوند، حتا دریغ از
پوزش خواهی ناقابلی از جانب انان البته پیش از مرگ و با صراحت نه با زبان زرگری که ویژه
اقایان { وجیه المله} است. تاریخ مملکت هرگز از یاد نمیبرد که بودند کسانی که به دروغ مدعی
کاروانسالاری شدند اما (کاروانسالار ره نشناس) که باعث «خسران» جبران ناپذیری برملک و بوم
خود شدند با نااگاهی خود باعث خرابی ایران و دربدری میلیونها ایرانی و برباد رفتن و پژمردن زندگی
میلیونها دختر و پسر هموطن خود شدند.
آیندگان !
بر ما مبخشایید.
هر یاد و یادبود از ما را
به گور بی نشان فراموشی بسپارید.
وزما،
اگر به یاد می آرید،
هرگز ، مگر به ننگ و به بیزاری ،
از ما به یاد میارید.