کانون زبان فارسی وابسته به بنیاد موقوفات مرحوم دکتر محمود افشار، انجمن فرهنگی افراز و شرکت سهامی انتشار، عصر پنج‌شنبه (۹ مهر ۱۳۹۴) میزبان عده زیادی از شخصیت‌های علمی و فرهنگی کشور بودند تا در مراسمی ، از کتاب “درد آشنا” مجموعه غزلیات استاد عبدالعلی ادیب برومند رونمایی شود.
در آغاز این مراسم، امیربانو کریمی استاد ادبیات فارسی، یادِ رضاقلی‌خان (پسرعموی مصطفی‌قلی‌خان برومند) را گرامی داشت و اظهار داشت:«در سفری به اصفهان در سالهای ۱۳۵۲ یا ۱۳۵۳ مهمان ایشان بودیم. رضا قلی خان در آن شب برای ما مثنوی خواندند. مهردخت برومند هم ذوق فراوانی در شعر و ادب داشت و گویا این ذوق در خانواده برومند ارثی است.» وی در بررسی و تحلیل شعر ادیب برومند گفت:«آقای ادیب برومند شاعر ملی هستند و همه این را می‌دانیم. همسرم دکتر مظاهر مصفا، سال گذشته و در مجلسی، سروده‌ای برای ایشان خواندند، اما یکی پرسیده چرا ملی؟ استاد ادیب برومند در زمان ما، شاعری ملی است. در وطن‌دوستی معروف است. در غزل و قصیده به یک اندازه قوی است. البته بهتر بود دیوان غزلیات بر اساس تاریخ تنظیم می‌شد تا سیر عاطفی موجود در غزلیات و سیر کمالی آنها بهتر معلوم شود. آقای ادیب برومند اشعاری دارد که تاریخ‌دار هستند و مربوط به دوره جوانی شاعر و درباره زاینده‌رود و بهار و دیدن دوست و قهر و آشتی و وفا و جفا و… هستند. مثلاً در سال ۱۳۲۸ و در دوره جوانی غزل “بی‌وفا” را می‌سراید و معشوق را پس از جفا رها می‌کند:«برو که ترک تو معشوق بی‌وفا کردمر برو که توبه ز یکرنگی و صفا کردم… مبر ز یاد که با جان دردمندِ ادیبر جفا نمودی و من با تو بس وفا کردم. یا در غزلی به نام “خاطر مهجور” که گویا برای همسرش است نیز شعر دیگری دارد. یا غزلی به نام “آمدم” که مشکوک است برای چه کسی سروده است؟ غزل‌های خیامی هم دارد و از روش زمانه می‌نالد و توصیه می‌کند با وجودی که غم فزونی یافته، چو گل شکفته باش… او در غزل‌های سالخوردگی با تجربه‌تر شده است. در پایان دفتر غزل، پند و اندرز و نصیحت است و گلایه از یاران دو رو! همچنین ادیب برومند غزل‌های عرفانی خوبی هم دارد و در همین غزل‌ها اشاره دارد که از راه عشق زمینی می‌توان به عشق فلکی راه یافت.
در ادامه مراسم، مجری (عبدالحسین برومند) از دکتر اصغر دادبه، استاد ادبیات و فلسفه دعوت کرد تا به سخنرانی بپردازد. دکتر دادبه سخنرانی خودش را با غزلی از ادیب برومند آغاز کرد:«دردآشنای عشقم و دارم هوای دردر آیینه‌ای ست عشق، سراپانمای دردر دردا که در قلمرو غربت‌سرای جمعر یک تن ندیده‌ام که بود آشنای دردر در مجمعی که دردشناسی نمانده استر با من بگوی کز که بجویم شفای درد…» و اظهار داشت:« درد لازمه انسان بودن است و استاد ادیب برومند هم همین را می‌گوید. هنر مثل فلسفه تحت تاثیر شرایط اجتماعی است. غزل بیانیه درد انسانهاست. حتی در دوره برتری قصیده هم خودش را نشان می‌دهد. زمانی حافظ نشان داد که غزل به بیان احساسات محدود نمی‌شود و ادیب برومند هم دنباله همان جریان در استفاده از امکانات غزل است. کسی که انسان را دوست نداشته باشد، دروغ می‌گوید که خدا را دوست دارد و یا شوخی می‌کند و یا اصلاً خدا را دوست ندارد. عشق از طریق ادراک زیبایی و علم به زیبایی پدید می‌آید. خیال عاشقانه نقش مهمی در خلق هنر دارد. ما در ادبیات فارسی آنقدر حرف حساب داریم که اگر مثل فرنگی‌ها بتوانیم لباس امروزی بر تن آن کنیم قابل مشاهده است.»
دادبه در ادامه افزود:«کتاب غزلیات استاد ادیب برومند سرشار از جلوه‌های هنری و غزل نمونه‌ای از شعر فارسی است که شبیه به داستان کوتاه است. اگر کسی دیگر حوصله خواندن کتاب‌ها و رمان‌های طولانی را ندارد اما در دنیای امروز داستان کوتاه را همه می‌خوانند و غزل هم بی‌شباهت به آن نیست و ما در این زمانه بی‌نیاز از غزل نیستیم.»
در ادامه این مراسم، مجری از حسین مجتهدی و شروین وکیلی هم دعوت به سخنرانی کرد و قطعه‌ای موسیقی نیز توسط فرزند استاد ادیب برومند (دکتر جهانشاه برومند و هنرمندانی که او را همراهی می کردند) اجرا شد.
همچنین در این مراسم پوران‌دخت برومند در سخنرانی خود به ویژگی‌های شعر و اندیشه استاد ادیب برومند پرداخت و گفت:«از آنجا که در کنار پدر و در سایه پرمهر او زیسته و با اشعارش از دوران کودکی مأنوس بوده‌ام، روا داشتم که نگاهی کوتاه به اشعارش در مجموعه غزلیات داشته باشم. ادیب برومند شاعری است آزاداندیش که وجودش سرشار از عشق و محبت است. مهر و دوستی شادمانه به نهانخانه دل او راه یافته و سخن پرنقش و نگارش چونان سایبانی از پرنیان گلگون بر پیوند دیرپای مهر و دل سایه گسترده است. او دل به دیدار عشق می‌سپرد و جستجوگر عشق در بیکرانه عالم هستی است. عشقی که با وجودش سرشته شده و آن را بهره خود از لطف و بخشش پروردگار می‌داند. ادیب برومند شاعری است پایبند به آیین کهن شعر پارسی که درونمایه اشعار عاشقانه، عرفانی، سیاسی و اجتماعی و اخلاقی‌اش در قالب‌های غزل، قصیده، رباعی، قطعه و مثنوی جای گرفته است. غزلیات او دربرگیرنده مضامین تازه و دلنشینی است که در همراهی با توصیف‌های دل‌انگیز و ترکیبات نو و بدیع، با آهنگی خوشایند و دلپذیر بر دل می‌نشیند و با زبان امروز دمساز است.»
در پایان این مراسم که با حضور شخصیت‌هایی نظیر: فریدون مجلسی، امیربانو کریمی، محمد سریر، محمد بقایی ماکان ، اصغر دادبه، حسن محجوب، محمود حکیمی، قدرت‌الله مهتدی، محمدحسین نصیری ، سید محمود دعایی و شماری از نویسندگان، پژوهشگران و شاعران همراه بود ، از کتاب “درد آشنا” مجموعه غزلیات استاد ادیب برومند رونمایی شد.
کتاب “درد آشنا” توسط شرکت سهامی انتشار و به همت سیاوش نصیری منتشر شده است. استاد ادیب برومند نیز در سخنانی و در پایان این مراسم از حضور پرمهر مردم و استادان و بویژه مدیران شرکت سهامی انتشار، اعضای انجمن فرهنگی افراز، مسئولین موقوفات افشار و مدیر مسئول روزنامه اطلاعات سپاسگزاری کرد و برای حسن ختام یکی از اشعار دلپذیر خود را
برای حاضران در جلسه خواند.
گزارش از : پیام ابراهیمی
http://www.ettelaat.com/etiran/?p=153125
آخرین دیدگاه‌ها