عبدالعلی ادیب برومند (زادهٔ ۱۳۰۳ در گزبرخوار – ۲۳ اسفند ۱۳۹۵ در تهران) شاعر ملی ایران، وکیل دادگستری و رئیس هیئت رهبری و شورای مرکزی جبهه ملی ایران بود. بعد از تأسیس جبهه ملی ایران توسط چهره‌هایی چون محمد مصدق و حسین فاطمی و آغاز نهضت ملی شدن نفت، ادیب برومند به حمایت از آنان برخاست. بعد از این که دولت مصدق در جریان کودتای ۲۸ مرداد سقوط کرد، برومند به همراه بسیاری از یاران مصدق چون محمد نخشب و سید رضا زنجانی و … برای فعالیت سیاسی به نهضت مقاومت ملی پیوست. او در سال ۱۳۳۹ به همراه الله‌یار صالح، غلام‌حسین صدیقی، باقر کاظمی و کریم سنجابی و … در تأسیس جبهه ملی به عنوان یک تشکیلات سیاسی شرکت داشت[۱] و در جریان تحصن در مجلس سنا دستگیر و زندانی شد.
در جریان انقلاب اسلامی ایران، جبهه ملی تحت رهبری کریم سنجابی به جمع مخالفان سلطنت پهلوی پیوست و پس از پیروزی انقلاب، ادیب برومند به عضویت در هیئت رهبری جبهه ملی انتخاب شد و در راه برقراری دمکراسی و جمهوری فعالیت کرد. بعد از انقلاب و خروج کریم سنجابی از دولت موقت، جبهه ملی به انتقاد از جمهوری اسلامی پرداخت و در اواخر سال ۱۳۵۸ و پس از تصویب قانون اساسی تبدیل به یکی از مخالفین جمهوری اسلامی شد و سرانجام در ۲۵ خرداد ۱۳۶۰، بعد از تظاهرات جبهه ملی علیه لایحه قصاص، روح‌الله خمینی جبهه ملی را مرتد نامید و حکم ارتداد آنان را صادر کرد و به دنبال این نطق روح‌الله خمینی، فعالیت‌های جبهه ملی سرکوب شد.[۲]
بعد از گذشت سیزده سال، جبهه ملی در سال ۱۳۷۳ تحت رهبری ادیب برومند و با حضور افرادی نظیر حسین شاه‌حسینی، حسین موسویان، پرویز ورجاوند و مسعود حجازی مجدداً احیا شد و به مخالفت‌های خود با جمهوری اسلامی ادامه داد. طولانی‌ترین دوره از فعالیت‌های جبهه ملی، در زمان ریاست ادیب برومند رقم خورده‌است.[۳] ادیب برومند خواستار جدایی دین از حکومت بود.[۴][۵][۶]
از ادیب برومند، چندین جلد اشعار منتشر شده‌است. وی در زمینه ادبیات فارسی، فعالیت‌های زیادی داشته‌است.
آخرین دیدگاه‌ها